In Memoriam: Hein van Marken (1933 - 2019)

15 oktober 2019 -

Vorige week is ons ere-lid van VRA en lid van de Flamingo’s en SGS, Hein Jules van Marken in de leeftijd van 85 jaar in Washington (VS) plotseling overleden. Zijn vrouw Carrie zat op Schiphol op hem te wachten. Dat vliegtuig heeft hij nooit gehaald. De dood overviel hem in zijn slaap. Wat zeg je als zo’n goede vriend uit het leven wordt weggerukt. Ik ken Hein vanaf mijn 7de levensjaar. Wij kwamen te wonen in het huis van de familie van Marken in de Schepenenlaan 8 in Amstelveen. Dat adres kende ik al omdat oom Eep en tante Coralie daar steevast de VRA familie te eten hadden na een zondagse thuiswedstrijd. Bovendien zorgde tante Coralie ervoor dat de hele wijk lid werd van VRA door het dagelijkse straatcricket.

Hein van Marken had geen opzienbarende schoolcarrière. Meestal werden dat soort leerlingen naar kostschool gestuurd, maar oom Eep besloot de jonge Hein, 19 jaar met weinig handgeld naar het buitenland te verwijzen. De twee oudere broers ondergingen eenzelfde lot. Hein zou 40 jaar in Amerika verblijven. Hij was daar antiquair, eigenaar van een restaurantketen, exploiteerde bars, werd producer bij NBC, deed in vastgoed en speelde cricket in de Amerikaanse competitie met spelers, voornamelijk uit het Caribisch gebied. In zijn eerste wedstrijd scoorde hij als openings-batsman een verdienstelijke 38 runs. Tevreden over dit debuut verbaasde het hem, dat hij in de volgende wedstrijd als 11de man werd ingezet. Hij vroeg om opheldering bij zijn captain en die zei: leuk de vorige week, Jules, maar too slow!

Af en toe kwam hij naar Nederland over om voor VRA te spelen. Thijs Vermeulen, toen captain van het Eerste, vertelde me de volgende anekdote: ‘wij stonden na 8 wedstrijden met ‘0’ punten stijf onderaan. Hein bood aan te helpen. Niet dat hij de wonder cricketer was, maar hij voerde wel in, dat we twee keer in de week gingen trainen en dat iedereen voor elkaar werkte. Wij verloren geen wedstrijd meer en wonnen zelfs van de Haagsche II, toen het beste team van Nederland. Zelf herinner ik me dat ik terloops tegen Hein zei dat we zo’n leuk contact hadden met Standard Athletic Cricketclub in Parijs. Ik vergat dat gesprek en een jaar later zaten wij om half elf in te kleedkamer te Parijs. De deur zwaaide open en daar stond Hein van Marken rechtstreeks uit Amerika. ‘Hein, wat kom je doen? riepen wij in koor. ‘Ik zei toch dat ik zou komen’, was het antwoord.

Hein heeft VRA er als penningmeester in barre tijden doorheen gesleept. Vooral zijn gesprekken met de belastingdienst zal ik niet licht vergeten. ‘Heren, u gaat dus verantwoordelijk zijn voor het faillissement van de oudste cricketclub van Nederland’. En even later, na hun antwoord: ‘dat dacht ik al heren, u neemt terecht een goede beslissing, u bent tenslotte ook verantwoordelijk voor het image van het Ministerie van Financiën’. Hij begon als zeer getalenteerde golfer 10 jaar geleden met zijn levenswerk de Stichting Kids4Golf. Hij kreeg bij de Gemeente Amsterdam voor elkaar dat hij in het Amsterdamse bos een golfbaan mocht aanleggen. Paul Polak onderhield die. Hij gaf aan meer dan 10.000 kinderen golfles. Kinderen die normaliter nooit in aanraking met de golfsport zouden komen. Hij had frisse tegenwerking van diverse instanties en toch maakte hij overal vrienden. Bij al die gesprekken met sponsors, gemeenten en instanties die ik mocht bijwonen moest ik één ding beloven: ‘onthul nooit mijn leeftijd’, zei Hein, een kruising tussen Clark Gable en Cary Grant.

Altijd gekleed als een stijlicoon vond hij uiteindelijk de liefde van zijn leven Carrie Tulleken. Zij zijn 30 jaar intens gelukkig geweest. Was Hein een gemakkelijk mens? Nee. Was hij eigenwijs? Ja. Het begon al met zijn liefde voor dieren. Als je daar geen compassie voor had kon je het bij hem schudden. De krijsende kat, de broedende eend en de hond van Paul Polak vond hij belangrijker dan wie dan ook bij VRA. De club gaat hem missen. En ik ook. Wij zullen nog heel veel en lang over hem praten.

John Wories

NB: Hein van Marken zal in familiekring worden gecremeerd.