In Memoriam Albert van Nierop

Erelid van VRA, Albert van Nierop is op de leeftijd van 90 jaar overleden. Alle van Nieroppen hebben de bloedgroep VRA, maar Albert was het enige Erelid. Tot op hoge leeftijd speelde hij cricket en heel veel hockey en was ook nog lid van SGS en de Forty Club, waar hij aan talloze wedstrijden en toeren deelnam.

Onwaarschijnlijk dat een familie zo’n stempel op een club heeft gedrukt. Albert’s vader Willy sr., captain van het derde, tante Mien de hele zomer in Zandvoort bezig met het voederen van de spelers. Nan, de populairste, middenvoor van het Nederlands hockeyelftal, zoon Willy, die voor het Eerste en het Tweede van VRA uitkwam, Albert, speler van het Eerste en bestuurslid, Tom, enthousiaste speler en toeschouwer, dochter Margaret (waar een beker naar vernoemd werd). Als je het optelt en ontleed bestaat er geen VRA zonder van Nierop. En dan ben ik nog niet toegekomen aan de volgende generatie Albert jr., begaafd speler van her Nederlands Elftal, aanvoerder van het Eerste en de hard slaande Ed, manager van het Nederlands Elftal en cricketcommentator. En voor altijd op mijn netvlies de talentvolle en enthousiaste Maurits met die stralende lach op zijn gezicht. Doe mij nog eens zo’n familie.

Terug naar Albert sr. Ik speelde jaren samen met hem in het Eerste onder leiding van Sieb Mulder. Die haalde hem in het bestuur toen wij van de Amsterdamse hockeyclub verhuisden naar het huidige veld. Hij begeleide de bouw van het clubhuis, zorgde voor een professionele keuken en kreeg daarvoor ongenadig op zijn donder toen de prijs wat tegenviel.

Albert was een harde werker. Samen met Meke runde hij een bedrijf in medische apparatuur en dat ging lang niet altijd vanzelf. Van Amstelveen verhuisde het gezin naar Hilversum, waar ze ook een tijdje gingen cricketen. Niet lang, want de familie streek uiteindelijk toch weer neer in het Amsterdamse Bos.

Albert Van Nierop en Robbie Raayen waren belangrijke pilaren die niet bezweken onder de druk van alsmaar opdringende hockeyers met hun vreselijke kunstgrasvelden. Met Sieb Mulder hebben Albert en Robbie jarenlang gevochten om hun cricketplek in dat mooie bos te houden. Wij hadden geen geld, wij hadden een gemeenschappelijke vijand en wij hadden elkaar.

Iedere zondag waren zij er weer, Meke, Albert jr. Ed en Josephine, altijd op hun paasbest gekleed. Met bewondering kijk ik naar Albert en Meke, die altijd voor de club klaar stonden. Met een diepe buiging voor Albert en alle van Nierops.

John H. Wories