Clubblad Amsterdamse Sportvereniging VRA

How's That verschijnt tijdens het cricketseizoen wekelijks

Voorwoord

Na het sluiten van het seizoen is het vanzelfsprekend enigszins stil wat betreft cricket op VRA. Hoewel er achter de schermen verschrikkelijk veel gebeurt, zijn de meeste leden met hele andere dingen bezig. Zo besteed men vanaf september doorgaans ineens veel meer tijd aan andere sporten of hobbies en is het weer de beurt aan 'normale' vrienden en familie om aandacht te krijgen. Toch zijn er verschillende gebeurtenissen en ontwikkelingen geweest waar ik u graag van op de hoogte breng.

Allereerst natuurlijk de aangekondigde overname van het clubhuis. Het bestuur en een aantal andere betrokken VRAers hebben de afgelopen periode weer veel gesprekken gevoerd over dit onderwerp en de partijen komen op steeds meer punten tot elkaar. Hoewel het uiteraard van het grootste belang is om alle afspraken die gemaakt gaan worden zorgvuldig af te wegen en vast te leggen, zijn wij ervan overtuigd dat we er op afzienbare termijn samen uit gaan komen.

In het verlengde daarvan kan natuurlijk de crowdfund actie natuurlijk niet ongenoemd blijven. Zoals u op de home pagina kunt zien is er een mooi bedrag opgehaald door donaties van zowel leden van VRA als van cricketliefhebbers van over de hele wereld. Op een later moment zullen wij uitgebreid stilstaan bij alle gulle donaties die zijn ontvangen. Mocht u niog een duit in het zakje willen doen, dan kan dat via deze link.

Verder zijn inmiddels de nominaties bekend voor het KNCB Gala 2017. Er zijn maar liefst drie VRA nominaties. U leest hier meer over verderop in dee HT, maar stemmen kan op de website van de KNCB: kncb.nl/beleid/kncb-gala/stemmen-kncb-cricket-gala.

Verder leest u het verslag van de tweedaagse derby tegen ACC, die dit jaar niet eindigde in een draw maar in een mooie winst voor captain Berend. Verder de gebruikelijke column van Harry Oltheten, die hij nu met een aantal andere korte verhalen heeft gebundeld tot een boek.

Kortom, veel leesplezier en tot de eerstvolgende gelegenheid op VRA!

Tobias Maessen
Secretaris VRA

Inzake najaarsvergadering / Autumn GM

Traditiegetrouw zou u verwachten dat volgende week, de derde week van november, de gebruikelijke Najaarsvergadering van VRA plaats zou vinden. Door de voortdurende gesprekken met de gemeente over de overname van het clubhuis en de wens van het bestuur om op de eerstvolgende vergadering mandaat te krijgen voor de definitieve overeenkomst voor overdracht, heeft het bestuur nog geen datum gekozen voor deze ALV. Wij hopen dat er alsnog op korte termijn een datum vastgesteld kan worden en u wordt daar zo ruim mogelijk van tevoren van op de hoogte gesteld per e-mail.

Traditionally, the VRA Autumn GM would be held next week, in the third week of November. Alas, due to the ongoing negotiations with the Gemeente about the purchase of the VRA pavilion and the wish to present the final version of the terms for a mandate of the members, no date for this GM has been set yet. The board nevertheless hopes to set a date soon and will inform you as much prior to the next GM as possible.

KNCB Cricket Gala 2017 nominaties

Dit jaar wordt het jaarlijkse KNCB Cricket Gala georganiseerd voor de vijfde keer georganiseerd. Een moment om leden van de Nederlandse cricketgemeenschap in het zonnetje te zetten. Zojuist zijn de nominaties bekend gemaakt en er zijn maar liefst drie VRA nominaties: Topklasse speler van het jaar (Peter Borren), Recreatieve speler van het jaar (Floris Kappelle) en ons clubhuis is genomineerd voor Accommodatie van het jaar. Wij roepen iedereen op om voor deze categorieën een stem uit te brengen.

Stemmen kan op de website van de KNCB: kncb.nl/beleid/kncb-gala/stemmen-kncb-cricket-gala

Uitreiking jaarlijkse prijzen

Op 16 september zijn de jeugdprijzen en een aantal clubprijzen uitgereikt. Terechte winnaars en blije gezichten alom, met taart voor iedereen. Vrijwel het hele team van VRA1 was aanwezig om de jeugdspelers extra in het zonnetje te zetten:

Match report: ACC vs VRA, Two Day Local Derby 2017

Na vorig jaar de bokaal met succes te hebben behouden middels een draw viel het me enigszins tegen toen ik na afloop van sommige aanwezige VRA’ers ‘volgend jaar gewoon weer eens winnen van ACC, ok?’ te horen kreeg. Om uw geheugen wat op te frissen: Sinds 2012, met uitzondering van 2015, strijden er elk jaar in het laatste weekend van september twee afvaardigingen van ACC en VRA in een tweedaagse wedstrijd tegen elkaar om de Amsterdamse Test Match Bokaal. Na wat heen-en-weer geprik in 2011, wist een VRA team de bokaal in 2013 glorieus binnen te halen om die vervolgens in 2014 en 2016 succesvol met een draw te verdedigen.

Terwijl ik op weg was naar ’t Loopveld dacht ik terug aan de aansporing weer eens te winnen en nam me voor bij het winnen van de toss de winst na te streven en te gaan batten. Dat de kans om twee keer all out te gaan in twee dagen dan steeg nam ik voor lief. Uiteraard oefende ik wel alvast mijn resignation speech. Correspondentie voorafgaand met het ACC-kamp had me immers geleerd dat zij inmiddels aan hun vierde captain toe waren. Na het desastreuze verlies in 2013 had ACC toenmalig captain Jan-Willem Beuker zijn captaincy ontnomen, waarna Richard Wolfe na twee teleurstellende pogingen de Bokaal terug te winnen ook het veld moest ruimen en opgevolgd werd door de slimmerik van de familie Robert Wolfe. Deze bezweek aan de vooravond ogenschijnlijk aan de druk en torenhoge verwachtingen en verving zichzelf door captain #4 Kees van Nieuwkerk.

Aangekomen op ’t Loopveld liep ik na de koffie met de umpires naar de pitch voor de toss.

De umpires van zaterdag: Hasrath Bagkari en Andrew Baird

Al lopende werd ik bevangen door een paniekaanval. Mijn zojuist aan mijn teamgenoten geëtaleerde bravoure en heldhaftigheid bij een gewonnen toss eerst te gaan batten leek mij plots wel een heel erg ontzettend stom idee. Het gras was ondanks de doorbrekende zon nog kletsnat en na twee weken onvervalst regenachtig weer voelde ik me bij elke voetstap een beetje wegzakken. Hier ging voorlopig geen bal op rollen. Bij een verloren toss wist ik er in ieder geval zeker van te zijn gevraagd te worden het batten te openen. Wie schetst mijn verbazing, Richard Wolfe heeft een allerlaatste derde kans gekregen (voor de zekerheid heeft ACC-voorzitter Wim Pielage zichzelf ook maar opgesteld om tactische dwalingen te voorkomen). Zijn eerste taak is natuurlijk de toss te winnen en ons uit te nodigen te gaan batten. Knikkende knieën….en nu komt…: De ACC skipper wil batten, de here zij geprezen.

Teruglopend naar de boundary zie ik tot mijn tevredenheid dat zelfs mijn topbatsmen opgelucht adem halen. Met een zonovergoten weekend voor de boeg gaan wij einde van de middag wel batten als we ACC voor een klein totaal voor een eerste keer hebben uitgegooid. In het VRA-team veel spelers uit eerdere edities, maar ook wat nieuwelingen. Daarnaast ontbreken er wat routiniers van het eerste uur. De gebroeders Pasierowski (VRA 2), Julian Molenaar (Zami 1) en Thijs van Nierop (VRA 4) gaan klaarblijkelijk agendaloos door het leven en laten voor het eerst verstek gaan. Gelukkig heb ik in Thomas Spits (Zami 2) en Louis Collignon (Zami 1) twee spelers van het eerste uur over. Daarnaast beschik ik over twee vaste waarden als Sud Sharma (VRA 3) en Willem van Mierlo (Zami 1). Het is me na drie jaar zeuren ook eindelijk gelukkig wicketkeeper-bastman Martijn Besier (VRA 2) aan de selectie toe te voegen. Daarnaast vind ik Alex van Hirtum (Zami 2), Gareth Jones (Zami 2) en Katie Harris (Dames) bereid een dag mee te doen. Tot slot heeft Sud spin bowler Himanshu (VRA 3) gestrikt en complementeren we het elftal op zaterdag met VRA talent van het jaar Vikramjit Singh (VRA 1). Gelukkig vloog Vikram pas na dit weekend naar India voor een wintertrainingsprogramma.

Gareth en Vikramjit openen het bowlen zeer verdienstelijk maar zijn beiden wat ongelukkig en vinden daarnaast twee geduldig opererend opening batsmen op hun pad. Runs scoren blijkt echter inderdaad moeilijk en wanneer bastman #2 na 10 overs eindelijk eens van de nul af wil krijgt Gareth loon na werken en vind een edge die gevangen wordt op eerste slip. Himanshu en Sud nemen het bowlen over en demonstreren waar het ook alweer om draait in spin bowlen: geen losse ballen gooien. De runs worden schaarser en schaarser en net voor lunch heeft Himanshu zijn eerste van in totaal drie wickets. Ook na de lunch is het veld nog altijd dauwig en slaat Himanshu nog tweemaal toe. Opener en talent van ACC Sean Walsh realiseert zich dat de ACC innings staat en valt met zijn wicket maar top-edged een pull-shot en wordt door Martijn gevangen. ACC in trouble. Himanshu en Sud worden afgelost door collega-spinners Louis en Willem en vooral Louis is erg succesvol (en gelukkig?) in zijn spell. Drie snelle wickets en we belanden in de tail. Batsmen #4 en #9 bijten zich echter vast en er is uiteindelijk een run-out nodig om dit partnership te doorbreken. De laatste twee wickets worden door gelegenheidsbowlers Spits en Besier genomen en met 147 runs op het bord zit ACC met de thee aan de kant. Terugkijkend kan ik me herinneren het nodig te hebben gevonden tijdens de thee collega-captain Richard cynisch te vragen ‘eerst batten?’ terwijl een flinke euforische stemming zich meester van me heeft gemaakt. Dit gaat de goede kant op, denk ik, temeer ik mijn zaterdagopstelling vooral een batting-side vond.

We spelen minimaal 90 overs per dag en tot rond de klok van 18:30. De derde sessie met ons aan bat begint om 16:40. Kun je nagaan hoe ik me om 18:20 voelde: VRA 1st innings 64 all out. We zitten diep in de problemen met een 1st innings achterstand van 83 runs. Tijdens de thee had Richard keurig aan mij en de umpire gevraag of het goed was als de barman van de nieuwe clubhuis-uitbater op zijn gympen inviel voor een geblesseerde speler. Hoe kon ik nou weten dat deze beste man 5 vangen in de slips zou vasthouden? En die Beau is best wel een gevaarlijke bowler. Gelukkig doet hij morgen niet mee, als wij moeten proberen ‘not out’ te blijven is mijn vast overtuiging.

Zondag begint bijkans nog zonniger dan zaterdag. Wel is het veld weer kletsnat en wil ACC natuurlijk zo snel mogelijk runs op het bord krijgen om ons vervolgens uit te gooien in de middag en de bokaal op ons terug te veroveren. Aan VRA zijde wat versterkingen. Gareth Jones wordt vervangen door Andrew Pulver (Zami), Katie Harris door Nathalie Hennis (dames), Tobias Maessen (bestuur en Zami) vervangt Alex van Hirtum, Willem van Mierlo door Harold Horsman (Zami 2) en Louis Collignon door Harpreet Singh (VRA 3). We maken ons op voor een dag ‘overleven’ maar wat er dan gebeurt…. Na mijn ervaring met de barman op zaterdag is het verzoek ditmaal of twee spelers van Qui Vive die overwegen ACC’er te worden mogen meedoen aan ACC-zijde. Tevens zie ik dat de nazit op zaterdag erin geresulteerd heeft dat Katie Harris vandaag met ACC meespeelt…

De bal geef ik Harpreet Singh die met de eerste delivery van de dag meteen succes heeft. Terwijl aan de zijlijn captain Wolfe de Qui Vive spelers telefonisch meedeelt dat ze kunnen afreizen naar Amstelveen pakt Harpreet op zijn vierde bal zijn tweede wicket. Wat een start! Andrew kan natuurlijk niet achterblijven en doet in zijn eerste over ook een duit in het zakje om dit kunstje in zijn tweede over nog eens te herhalen. Na 4 overs is ACC 4 wickets down met drie runs (no-balls) op het bord: Wat gebeurt hier en wat een schitterend spel is het toch.

Zo ziet verliezen eruit…

Pick of the bowlers op zaterdag Himanshu bowlt wederom fantastisch maar is zeer ongelukkig op zondag en moet ditmaal genoegen nemen met twee wickets (supervang Nathalie) terwijl zijn partner in crime Sud ditmaal drie scalps heeft en Vikram 1. ACC 99 all out een half uurtje na lunch. VRA moet 182 runs najagen en er 183 maken voor een tweede winst in vijf jaar. Maar ja, is time on our side?

Met wie beter de chase te beginnen dan VRA zwaargewichten Tobias Maessen en Harold Horsman? Na wat positieve klappen wordt Tobias enigszins discutabel LBW gegeven door ACC…herstel Hippo-umpire Neil Wall. Harpreet volgt hem snel en wanneer Harold run-out wordt gegeven met de score op 47/3 begin ik hem toch weer te knijpen. Gelukkig hebben bastmen Martijn Besier en Sud Sharma wat goed te maken van zaterdag en heel geduldig bouwen zij aan een match-winning partnership. Uiteindelijk strand Martijn net voor wat een welverdiende fifty was geweest. Next man in, talent van het jaar Vikram. 18:30 komt met rasse schreden dichterbij en we hebben nog ruim vijftig runs nodig. Grote schoten zijn nodig. Vikram gebruikt even twee overs om zijn oog in te krijgen en wat dan volgt…in één woord: CARNAGE. Een aantal hele grote zessen brengt de benodigde 183 runs snel dichterbij, maar geeft ACC o.l.v. inmiddels field captain Wim Pielage de kans de boel verder te vertragen bij het zoeken naar de bal. Als Vikram ook nog eens schitterend wordt gevangen op deep point en de umpire de laatste over van de dag callt met nog drie benodigde runs slaat de paniek nog even toe na een onnodige run-out van Himanshu. Gelukkig slaat Sud op de derde ball van de over met een straight four over de bowler heen: VRA wint!

Sud en Nathalie stappen winnend van het veld.

Ik kan mijn resignation speech weer een jaartje opbergen, terwijl Richard tijdens het dankwoord aan de umpires meedeelt zijn positie nu toch echt beschikbaar te stellen. Paul Polak is nog zo aardig het touw op te ruimen en een overwinnigsflesje op tafel te zetten waarna het nog lang gezellig en onrustig bleef. Op naar volgend jaar!

De strijdbijl is weer begraven.

Cricketboek: De zakdoek van Dickie Bird en andere cricketverhalen

Afgelopen zomer heeft Harry Oltheten wekelijks een column ingestuurd als bijdrage aan de How'd That! Op 23 november a.s. verschijnt van zijn hand een bundel van deze columns en meer:

De zakdoek van Dickie Bird en andere cricketverhalen

In deze opvolger van Georganiseerd luieren en andere cricketverhalen verzamelt de auteur opnieuw de mooiste anekdotes, de wrangste gebeurtenissen en de meest legendarische spelmomenten. Een must voor de ware cricketliefhebber en een ideaal sinterklaas- of kerstcadeau.
Omvang: 150 pagina’s
Prijs: € 15 (plus verzendkosten)
Te bestellen via: h.oltheten@hotmail.com

Column door Harry Oltheten, deel 11: Groot en klein

Een van de meest verwarrende zaken waarmee een nieuweling in de cricketwereld te maken krijgt is de terminologie. Deep extra cover, Chinese cut, cow corner, begrippen die voor de gelukkigen die van jongs af aan met de king of sports zijn opgegroeid kennelijk gesneden koek zijn doen jou duizelen. Aangezien je niet dom wilt overkomen door steeds maar uitleg te vragen rest je weinig anders dan je heil te zoeken bij een dictionary die voor jou alle raadselen moet ontsluieren. In mijn geval was dat The Dictionary of Cricket van Michael Rundell, een kloek boekwerk van krap driehonderd pagina’s. Ik was eerst van plan het helemaal uit mijn hoofd te leren om nooit meer met mijn mond vol tanden te staan, maar zag al gauw van dit voornemen af toen ik zag dat er ook allerlei termen waren opgenomen die of uit de mode waren op alleen maar werden gebruikt op het eiland Corfu. Bladeren dus, een plezierige bezigheid waardoor ik zijdelings heel wat kennis opdeed. Zo leerde ik dat een barndoor een speler is die elke bal blockt en dat met The Barndoorn Match de Gentlemen v Players Match in 1837 wordt bedoeld waarin de Players, buitenmodel, moeilijk te missen, wickets verdedigden om de Gentlemen meer kans te geven. Laatstgenoemden slaagden er desalniettemin in te verliezen. Met een innings nog wel.

Na een hele week studie waagde ik het weer op het veld te verschijnen gewapend met zoveel kennis dat ik eronder dreigde te bezwijken Na een tijdje achtte ik het moment gekomen om een van mijn nieuwverworven wetenswaardigheden in te zetten. ‘Dit lijkt wel een umbrella field,’ probeerde ik, ‘en dat nog wel bij het bowlen van een tweaker’. Een paar mensen reageerden niet en een paar keken bevreemd op. Het was duidelijk: mijn opmerking sloeg nergens op. Nog lang na dit gênante moment hield ik mijn mond dicht bang om weer een flater te slaan. Pas na een fiks aantal jaren mengde ik me in gesprekken waarin cricketjargon de boventoon voerde, terdege beseffend dat ik nooit aan de inside knowledge van de geboren cricketer zou kunnen tippen. Het woordenboek verdween in de kast waar het alleen zijn plek verliet als ik ergens echt niet uitkwam. Jaren later trof ik in een antiquariaat niet ver van de county ground in Hove een klein broertje van de grote dictionary aan dat ik niet kon laten staan. Het heette Carr’s Dictionary of Extra-Ordinary Cricketers en kostte 7.99, een luttel bedrag voor wat, naar later bleek, een extraordinary boekwerkje.

De Carr uit de titel bleek J.L. Carr te zijn een schrijver die ik hogelijk waardeerde (en waardeer) om parels als A Month in the Country en A Season in Sinji. Uit dat laatste boek wist ik dat Carr een cricketliefhebber was, maar dat zijn liefde zich had geuit in een boekje dat uitsluitend aan cricket was gewijd was mij onbekend. Diezelfde avond begon ik op mijn hotelkamer te lezen en na een uur of anderhalf alle 79 pagina’s ingedronken te hebben, was ik een heerlijke ervaring rijker. Carr’s pen is subliem. Bij hem geen dorre opsomming van levensfeitjes, maar altijd net iets extra’s dat het lezen tot een feest maakt. Daarom hier een paar van zijn ‘biografietjes’.

William ‘Silver Billy’ Beldham (1766-1862), een van cricket’s patriarchen uit het glorieuze ochtendgloren van de sport, wiens ‘late cut’ zo’n nobel schouwspel opleverde dat, naar men zei, alleen Michelangelo hem zodanig kon tekenen dat er recht aan werd gedaan. Slechts zijn onhebbelijke gewoonte om de bal aan een kant te maltraiteren met een klompje klei zodat die heftig van zijn baan afweek… vormt een smet op zijn verder zo illustere naam. Zijn vitaliteit bleef onaangetast tot hij dit leven wisselde voor het eeuwige op de leeftijd van zesennegentig jaar, betreurd door achtentwintig kinderen bij zijn eerste vrouw en elf verzameld in zijn tweede innings.

J.W.H.T Douglas (1882-1930)… Hij stierf op achtenveertigjarige leeftijd in het Kattegat toen hij zijn vader, met wie hij hout had ingekocht in Finland, bij een schipbreuk trachtte te redden. Deze stugge bowler leeft voort doordat Engeland onder zijn captaincy zeven keer achter elkaar verloor, het woordspel over zijn initialen (Johnny won’t hit today) en de kaarsrechte middenscheiding die zijn glanzende zwarte haren spleet.

A.R Gover (1908-2001), captain van Surrey ving een bal tussen zijn benen terwijl hij een crickettrui over zijn hoofd trok. J.C. Laker’s eerste wicket in first-class cricket.

En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Nog even terug naar de cricketterminologie. Een van de vreemdste uitdrukkingen die ik pas laat doorgrondde was: ‘Hij speelde een kansloze innings’. Toen ik dit de eerste keer hoorde dacht ik dat gek werd. De man over wie het ging had net een ruime century afgeleverd en was bovendien not out gebleven. En toch een kansloze innings??? Kansloos, dat was toch de term die mijn omgeving gebruikte als iets volkomen waardeloos was. ‘Dat is een kansloze gozer/opmerking/onderneming etc. Toen men mij uit de droom hielp schaamde ik me diep. Ik had de meest letterlijke interpretatie van het woord over het hoofd gezien.

VRA winterklaar

Dankzij hard werk van onder andere Paul Polak is het complex van VRA weer winterklaar. Een kleine impressie van de werkzaamheden en het resultaat: