Clubblad Amsterdamse Sportvereniging VRA

How's That verschijnt tijdens het cricketseizoen wekelijks

Voorwoord

Wederom een mooi en succesvol cricket weekend voor onze club. Het bowlen van de Fluffers Gunning en Klaassen was te goed voor de batting line-up van VOC 1. De twee bowlers stuurden de eerste vijf batsman terug naar de kledingkamers voor minder dan 30 runs. De batsmen Szwarczynski (51) en van den Burg (42) zorgen dat het totaal van 126 bereikt werd en daarmee ook gelijk de winst voor VRA. Ook de U17 hebben de winst binnengehaald. Een combinatie van strak fielden (3 run outs), gedisciplineerd bowlen van Udit Nashier (3w-11r-5) en wederom het betrouwbare batten van Vikram Singh (56) zorgden voor een tweede win op rij.

De wintertrainingen van VRA 3 hebben hun vruchten afgeworpen aangezien ook zij met opgeheven hoofd het veld mochten verlaten. Verder hebben de Dames gewonnen van Hilkamp in een T20 met een sterke 80 van Sally, heeft VRA 2 een zenuwslopende wedstrijd gewonnen op de laatste bal en eindigde Thomas Spits de wedstrijd van Zami 2 met een 6.

Lees de wedstrijdverslagen hieronder. Aankomend weekend wordt er uiteraard weer gespeeld met hout en leer. Het wedstrijdprogramma van komend weekend treft u aan op de home-pagina en u kunt de gehele agenda hier terugvinden. Tot slot vermeld ik graag dat achteraan in deze HT deel drie van de column van Harry Oltheten staat.

Thomas Pasierowski

Match report: VRA 2 vs ACC (14/5, away)

Ik kan het nog steeds niet geloven! Op Zondag, de dag dat Feyenoord kampioen zou worden na 18 jaar, Max Verstappen er na 100 meter af zou duiken en De Rondhoep-loop in Ouderkerk a/d Amstel met het meest prominente deelnemersveld ooit uitpakte, zou ik de dag doorbrengen op het prachtige complex van ACC. Er gaat natuurlijk niets boven het prachtige veld van Paul, onze heerlijke snelle graswickets en de eigen geur van de kleedkamer, maar toch. Ik heb altijd een zwak voor onze oude buren.
Niet in de laatste plaats omdat we tegen geweldige tegenstanders zouden spelen in de vorm van Doekhi, Balk, Boeschoten. Maar ook omdat we eigenlijk stiekem een reünie zouden hebben met oud-VRA-ers Alim en Kambjot, het terras weer vol zou zitten met Honsdrechten en Dukkers, die ons dan uiteraard die prachtige verhalen over vroeger zouden laten horen, zoals dat verhaal dat VRA-ers bij onderlinge wedstrijden niet door de poort bij ACC gingen en vice versa. Iets waar ik me al die jaren nooit iets heb bij kunnen voorstellen, maar dat is uiteraard mijn gebrek aan verbeeldingskracht.

Captain Hannema en De Man hadden midweeks telefonisch hun strategie al op orde en besloten op woensdagavond al te tossen. ACC ging eerst batten! Ja en ACC was er klaar voor hoor! Doekhi was speciaal voor deze wedstrijd ingevlogen vanuit Suriname, Wajdan had al z’n broers verzameld en Jan, Rob en Stephan hadden zich dik ingepakt met elastiek om niet uit elkaar te vallen. En wij? Wij hadden het beste team van Nederland meegenomen uiteraard! Met Marc Gray als teamrots, Nobby Lynch als motivator en gemene balletjes bowler, De gebroeders Pasierowski die Opa Jaap meenamen, vastbonden aan de screen en die zich verwachtingsvol verheugden op sloten runs, vangen en wickets. Onze keeper Martijn Besier met kids, vrouw en getraind lijf, good old Dilip Samuels die ook dit jaar weer die ene gemene uitzwaaiende inswinger gooit in de 1e of 2e over en dan hebben we het natuurlijk nog niet gehad over Bilal Ahmad, die grootse plannen heeft om heel veel runs te gaan maken! Voeg daaraan toe onze nieuwe aanwinsten Sandeep Singh, James Forrest en Simon Varvuric met allen enorme talenten op ook cricketgebied en het mag duidelijk zijn dat ik als trotse aanvoerder van dit geweldige team al in de vroege ochtend een gevoel had dat dit niet meer fout kon gaan. Want ….. last but not least; we hadden ook nog een geweldige 12e man gestrikt in de vorm van Qumail Mirza, die over enkele jaren het cricket gaat domineren in Nederland met z’n enge legspinners.

En dan komt dat gevoel dat je het terrein betreedt, alle die oude bekenden weer ziet, je team zenuwachtig ziet roken en koffie drinken, de tegenstanders een zeer professionele warming-up ziet doen en dan moet zorgen dat dat zorgvuldig uitgedachte tactisch plan in de praktijk wordt gebracht.
En dat lukte……..deels.

Eerste 8 overs powerplay, 21 runs, geen wickets
Sandeep en Dilip bowlen briljant; bounce vanaf een length, goede lijnen en een klein beetje swing. 1e overs van change bowlers zijn wat duur…..

Tweede 8 overs. 50 runs, geen wickets
Piotr en Simon nog niet helemaal op lijn en lengte en dat wordt door ACC vakkundig afgemaakt.

Derde 8 overs, 31 runs, 3 wickets James brengt ons terug in de wedstrijd met z’n legspinners! Katachtig fielden van de mannen van VRA 2 helpt uiteraard enorm.

Vierde 8 overs, 40 runs, geen wickets
Goede controle over de wedstrijd. ACC is happy met 4 per over en wij ook in deze fase. Nobby controleert samen met James.

Laatste 7 overs, 63 runs, 3 wickets.
Door een klein regenbuitje verliezen beide teams 1 over, maar in deze fase hadden we duidelijk geen controle. Matige lengte en vooral ook goed batten van Younas zorgde voor een comfortabel totaal van ACC.

Ja en dan ga je toch even nadenken hoe dit het beste aangepakt moet worden. Plan B dus. En als dan direct na de heerlijke broodjes hete kip we na 7 overs 27/3 staan, hebben we ook niet de fijne start die we nodig hebben. Bilal en Sandeep pakken echter de koe bij de hoorns en samen met de vele wides die we kado krijgen begint er momentum in onze innings te komen. Die eigenlijk ook niet meer weggaat, want na dit partnership (43 in 11 overs), is het volgende partnership 45 in 6 overs (Sandeep/Ewoud) en blijven James/Sandeep in de flow tot 155. Weer een partnership van 40 denkt u, maar dan slaat de kramp toe bij Sandeep en moet hij tijdelijk eraf, terwijl hij de man is die ACC kort en klein aan het slaan is. Martijn/James (29 in 6) lijken dan momentum te verliezen en als we in de 36e en 37 e over 4 wickets verliezen, waaronder onze geweldige topscorer Sandeep, dan lijkt VRA dood en begraven. Echter -BIJ VRA geven we nooit op- James en Dilip als laatste paar op de mat. 185/9 met nog 12 ballen te gaan. En ACC is door z’n bowlers heen en moet de laatste 2 overs door verse bowlers laten bowlen. Foutje? Wie zal het zeggen.

Een-na-laatste over; (. + 1 . 2 1 2) Dilip en James zoeken de boundary maar Alim bowlt te recht. En de square-leg boundary fielder laat dan ook nog een simpel vangetje vallen. Er gloort hoop; hier is wat te halen.

Laatste over 192 runs. 14 om te winnen. Dilip aan bat. Single aan leg. 2 runs. James beukt naar mid-wicket en Dilip rent zo hard als ie nog nooit heeft gedaan. En dan die 3e bal van de laatste over. Hier gaan liederen over geschreven worden. James raakt hem vol en de bal lijkt voor 4 of 6 te gaan. De bal blijft hangen in de wind, de mid-wicket fielder timed niet goed, springt, graait en via zijn hand gaat de bal over het touw! 6 runs. VRA op de banken…. Dan een puntje. James verslaat zich bijna op een lange rechte. Nog 2 ballen te gaan en dan haalt James de trekker over door keihard een vier over weer mid-wicket te slaan! Gelijk!

Flitsen schieten door m’n hoofd dat dit misschien te veel zou zijn, maar gelukkig ebt dat snel weer weg.

En met iedereen van ACC in de ring om de single tegen te houden, ramt James een hard 2-tje voor de winnende runs, waarmee we de overwinning absoluut stelen. Maar zeg nou zelf, wat is leuker dan dat?

Maar wat een geweldige pot! 2 teams die boven de 200 scoren in hun eerste wedstrijd, geen onvertogen woord gedurende de dag, 2 umpires die gewoon minstens zo goed als wij hebben gespeeld en publiek dat nog steeds op adem moet komen.
En dan is het natuurlijk altijd geweldig gezellig bij ACC. Zelfs als er verloren is. Met Balk, Boeschoten en Captain Hannema als kloppend hart. Mooie club dat ACC.

Sowieso een mooie dag!

Tot volgende week op VRA!
Ewoud de Man

Match report: VRA 3 vs Quick 1888 (14/5, home)

OVG- Chapter 1: Run Viju Run !!

A long wait for our first Overgang game was over on 14th May. We played QUICK 1888 on our home soil. Ashwin won the toss for us and in all his beer induced wisdom decided to bat first. It was a damp outfield and this meant that there would be fewer boundaries than what we are used to. Also master blaster Rahul had to pull out because of flu and we were lucky to have Keshav back from India just few hrs before the match. Luckily for us he has not changed much after marriage and deposited the third ball he faced for a crisp boundary. Viju and Keshav provided a solid start which was helped by opponents fielding. Quick 1888 didn’t live up to their name when it came to fielding. They were not very Quick in grabbing chances that were presented by both the openers. Nevertheless their keeper was able to hold on to one when Keshav nicked a slower one. Score read 24 for 1 after 4.3 . In walked Sudhakar Sharma. He was also generous in nicking the bowl but nobody was ready to catch it. Sud helped in steadying the ship much to the discomfort of all his team mates who were expecting a barrage of runs from him. Sud tried to make them happy by changing his bat and tried hitting one out of the ground but could only find a fielder lurking at 30 yds. We had lost a bit of momentum by then. Scoreboard read 39 for 2 after 11. In walked Shadab Khan. And he brought the momentum back. A few boundaries and we had crossed 50 mark. Shadab got run out in the most animated manner ever diving twice in his momentous effort to get back to the crease. But both the dives could carry him only a few cms forward. A damp pitch and an old shoe sole had done him in. At 67 for 3 after 18 overs VRA was in deep waters again. A middle order collapse is something we know very well. And doubts were again taking over the team. Harpreet and Ashwin were both padded up in anticipation of a wicket. And they had to remain padded up for a while. Viju had gone un-noticed all this while. He was still there, hitting out occasional boundaries and taking ones and twos. He found the right partner in JD “The Reliable”. Both of them together produced a mammoth partnership of 149 runs. This was a special partnership. Both of them rotated the strike very well and weren’t afraid of depositing bad balls to the boundary. Viju got out in 37th over having scored a gutsy 93. Next over JD followed him with his score at 81 ( included four huge sixes). Team score was 223 for 5 after 38. Sharad and Ashwin ran like mad men in last overs and got us to 244 after 40.

This was a special score. Not only because it was a big score in out first Overgang game, but also because we corrected a lot of wrongs we did last season. As a team we ran 144 runs in this innings. Viju doing the majority of this running (contrary to his demenaour) deserves a special mention.

A nice lunch and a rain shower followed our innings. But it was sunny again as soon as play started. Second ball of the innings Keshav produced an amazing run out. His fielding abilities are a great asset to the team. With Ram and Ashish starting off nicely Quick never had a chance. Ram got their number 3 from a bouncer and Ashish got their aggressive opener caught in slips by Shadab. After 7 over they had lost 3 wickets for 27 runs. This followed a fight back from Quick. They had a partnership of 71. Left and right handed combination was working out well for them. Their left handed batsman had taken a liking for KD and kept depositing him over square leg. Meanwhile our ground fielding was top notch. A lot of boundaries were stopped by diving men of all shapes and sizes. KD managed to break the partnership by getting the right handed batsman to slog one and a get a top edge. With partnership broken Shadab was brought into the attack. Hist first 3 overs resulted in 18 overs but Ashwin persisted with him. And Shadab didn’t let him down. He finished with figures of 8 overs 35 runs for 4 wickets. Quick managed to make only 213 in their 40 overs.

After the game our young captain reminded us of the positives and negatives from the game. Most of the players appeared to be listening. We will only know the truth in upcoming matches.

Cheers
Ashwin Oppu

Match report: Dames vs HilKamp (13/5, home)

VRA ladies - Hilkamp T20, 13th of May 2017

Bit of rain, some sixes and a win! After a delayed start, thanks to tropical rainfall, I was super psyched to go out and win the toss and had a whole gameplan set up.... but then I lost the toss. Batting it was! Hilkamp brought a strong looking side, considering we only had 16 overs and a wet field, I send in Birgit and Maartje, to start up the innings with a bang. After a few quick runs, their wickets soon fell. Sally was up next, I had the honors of being her sidekick for the rest of the innings. With a partnership of 114 no, we ended the innings with a total of 135. Of which Sally hit 80 (2 huge sixes) amazing !! and I assisted with 34 runs.

It was a lot of fun, slightly exhausted running 3’s is not for the faint hearted haha. My body is now fully aware that the season has started. Meanwhile our lovely not playing due to - a happy reason which is-pregnancy Annefleure was scoring, in the perfect way she does it, so sweet that we don’t have to miss you on all our saturdays this summer. It’s great to have her there and she’s taking over a lot of behind the scenes. Which is greatly appreciated. After the 16th over, we had a quick 10 minutes to get ready for the 2nd innings.

Lot and me opened the bowling, with a bang. I(3-5) got 2 wickets in the first over, of which Lot caught one in the slips. Then when Lot(1-4) bowled the 2nd over, she got a wicket which I caught on square. highfive Then Chavvi and Kanishka took over, they bowled AMAZING, I’m so happy they are becoming a part of the team. We love having you girls! Chavvi bowled so many flawless balls and Kanishka(2-12) got 2 amazing wickets inbetween the beautiful overs. Haas and Maartje came in 2nd change, they also got their share in wickets, Haas (1-5) with her flawless wicket maiden and Maartje bowling a stunning 1-2. We managed to keep the 2nd innings to a 8-37-16. All in all great team effort, Lotte and Katie were jetlagged like crazy but fielded the stars out of the sky, no ball did pass and they stayed awake. Katie now believes a morning of cricket is the best way to beat a bad case of jetlag. Great team effort ladies, proud of the fielding, relays, keeping, everyone played well. Big thanks to Simon for training us and taking on the umpiring for almost this full game. He saw some things we needed to work on, I’m afraid I’ll be running lots inbetween wickets to get that blind turn out haha-nooooo. The catching practise already paid of this game, excited to get more training in and excited for the season to come!

See everyone at the club soon,

upcoming saturday we’ll play another early home game against Germany at 10.00. Weather forecast looks very promising - not - so I expect the whole club to do a little sundance together so we can have a great weekend full of cricket. We’ll soon update a little clip of how our club sundance should look. Stay tuned ;)

Liefs,

Nathalie & the VRA ladies.

Match report: VRA U17 vs VCC (14/5, home)

Make that two from two !

VRA U17s hosted VCC on Sunday against an opposition that VRA had struggled against in previous seasons. Captain Vikram won the toss and asked the visitors to bat. A steady opening stand of 52 had VCC in a good early position, but the introduction of Udit Nashier (3/11, 5ov) had the batting line up in a spin and soon in trouble at 74/5. Helped by 3 run outs and single wickets to Vikram, Zilan, Lancelot and Debrup VCC were bowled out in the 28th over for 132. The only note of disappointment being the fact that nearly half of these runs came from our old friend Mr Extras.

VRA opening bats Vikram Singh (56) and Debrup Dasgupta (19) combined to knock off much of the target with an opening stand of 99. While 4 wickets fell in quick succession, the VRA middle order (Zamann Khan 18) held strong and achieved their target with 11 balls still to be bowled.

The perfect start to our season and we look forward to hosting Quick this coming Sunday.

Andrew Pulver
Manager U17s.

Match report: Zami 2 vs Ajax (13/5, home)

Ajax laat punten in Amsterdam achter.

Voor de tweede week op rij kwam Ajax naar het Amsterdamse bos om in de zami poule 3 te strijden met VRA. VRA zami 2 was dit keer de tegenstander. Vorige week is Ajax volledig ingemaakt door Zami 1, met hulp van Zami 2 spelers overigens. Ajax was vastbesloten het deze week beter te doen. Bob won de toss en ging eerst fielden op een zompig en nat veld. De pitch was redelijk, maar erg onvoorspelbaar en het leek een goede keuze eerst te bowlen. De openers van Ajax hadden een goede start, althans de eerste 3 overs. In zijn 2e over nam Mijndert het belangrijke wicket van Main man Taco Kuijers. Een mooie uitzwaaier leidde tot een textbook catch van Eric op third man, zijn eerste van 3 vangen. In de 3e over van mine-dirt gebeurde precies hetzelfde met de andere opener. Tot zover een droom start van VRA. Competitie-debutant Simon Varvuric opende de bowling en was nog wat stijf van de T20 een dag eerder. In zijn eerste spell was hij niet succesvol, hij eindigde de dag met 1 wicket en 1 vang. De fielding innings bleek achteraf een true team performance te zijn, waarbij we geleid werden door Eric. Niet alleen nam hij 3 vangen, hij pakte ook nog 2 wickets! Trainen met Simon heeft direct vruchten afgeworpen, de ballen driften geweldig in, op een mooie lengte en een verraderlijke lijn. Het moet gezegd worden dat Ajax 3 wickets weggaf door op hoge full tosses te sloggen. Het moet ook gezegd worden dat wij de vangkansen die dat opleverde, alledrie verzilverden. Niet alleen het vangen ging goed zaterdag, ook het bowlen. Captain Train Bobbery heeft iedere bowler aan bod gelaten, waardoor de wickets keurig verdeeld werden. Speciale vermelding is natuurlijk voor Nick - Robbie- Fowler. Sowieso voor zijn comeback na 3 jaar gezondheid gezeik, maar zeker door zijn bowling performance. 3 jaar niet bowlen, en dan twee overs geweldig bowlen. Uiteindelijk slechts beloond met 1 wicket, maar wat voor 1. Shane Warne zou er trots op geweest zijn. Welcome back! Ook Rock and Roll George nam een wicket, net als Thomy, Garry & Berri. Het laatste overtje van Berri Berrie zorgde voor de meeste commotie die dag. Een half volley werd genadeloos afgestraft door Ajax’ van der Hoven en belande na een IPL waardige slag in de zijruit van de auto van de bardame van Tennisclub ABN AMRO. Uiteindelijk zijn er handtekeningen gezet en duidelijke afspraken gemaakt, waardoor onze broze relatie met de kantine daar hopelijk niet slechter geworden is. Ajax strandde in de 32e over op 112, een totaal dat hoger lag dan een week eerder, en een mooi target om het seizoen mee af te trappen.

Over de batting innings van onze comedians kan ik redelijk kort zijn. In de 17e over sloeg Thomy een keurige 6 waardoor ons totaal op 116 uitkwam voor het verlies van 0 wickets. Partner in crime was natuurlijk onze eigen harige harry. Voorwaar een openingspaar dat goed op elkaar ingespeeld is. Dit is al de tweede keer dat ze het totaal van de tegenstander zonder verlies van wickets passeren, een genot om te zien.

Dan nog een TFC voor David.

Volgende week komt HCC buurten, zoals we weten zinnen ze op revanche na vorig seizoen, we zullen extra scherp moeten zijn.

Heerlijk dat we weer mogen spelen, dank voor een mooie dag allemaal!

Badabing BadaBob

Column door Harry Oltheten, deel 3: Not in my day, Sir

Sinds jaar en dag heb ik een hekel aan schrijvers van ingezonden brieven. Mijn afkeer geldt niet zozeer degenen die af en toe de pen opnemen voor een terechte kanttekening, maar meer de auteurs die bij het minste of geringste reageren, vaak meerdere keren per maand. Als ik een van hun namen lees, leg ik de krant terzijde en lees niet verder. Geen zin om mijn dag door zo’n humorloze betweter te laten verpesten.

In Engeland ligt het anders, zoals blijkt uit het leuke boekje Not in My Day, Sir, Cricket Letters to The Daily Telegraph. Natuurlijk zijn er ook daar zeurpieten, maar vaker tref je epistels aan die ronduit humoristisch zijn. Not in My Day, Sir ontleent zijn titel aan een ingezonden brief van D.M. Hamsworth uit Brighton, 29 jong. Die leeftijd vermeldt hij er expres bij. Hij wordt namelijk kotsmisselijk van de cricketsupporters (kennelijk ouden van dagen) die het almaar hebben over baarden, snorren en ongeschoren gezichten, baseball caps, oogverblindende zonnebrillen, hemden uit de broek, te strakke gezichten, te agressief gedrag etc, zaken die in hun tijd niet voorkwamen. Persoonlijk zou hij het niet erg vinden als Mike Atherton (de brief stamt dus duidelijke uit de jaren negentig, al staat dat er niet bij) het veld betrad met een baard van het kaliber W.G. Grace, een kleurige ochtendjas aan, een opzichtige vliegeniersbril op zijn neus, een peuk in zijn mondhoek en een stroom vloeken uit zijn mond, als dat maar betekende dat Engeland won.

Not in My Day, Sir start in 1928 en loopt tot 2010. Al in het beginjaar zijn er best revolutionaire ideeën. Zo oppert H.F. Harrison uit Maidstone dat het voor het bestrijden van slow cricket goed zou zijn als een batsman die er niet in slaagt binnen een uur dertig runs te scoren kan vertrekken. Edwin W. Shepherd ziet dat helemaal niet zitten. ‘En Mr. Jardine dan,’ briest hij. ‘Die deed gisteren tweeëneenhalf uur over zijn vijftig terwijl zijn maat Mr. Fender tweemaal zo snel scoorde. Had Mr. Jardine dan na een uur moeten vertrekken?’ Punt gemaakt zou je zeggen.

Maar dit is allemaal klein bier als je het vergelijkt met de emoties die worden geuit naar aanleiding van de Bodyline tour (1932-1933). Dat dit een onplezierige affaire was weet iedereen en W. de Burgh Whyte uit Londen had het dan ook helemaal gehad met die Leg Theory. Hij wilde de umpire de macht geven om het team van een batsman die door een bal op het lichaam werd getroffen een tot tien runs toe te kennen. Vele incidenten zouden zo kunnen worden voorkomen.

En er is ook nieuws. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat de Fransen niet voor altijd van de vreugde die cricket kan schenken verstoken zouden zijn geweest, als ze zich in 1789 wat rustiger hadden gedragen. De Britse regering was namelijk van plan vlak voor het uitbreken van de Revolutie een cricketteam als een soort apostelen naar Frankrijk te sturen. Het idee kwam uit de koker van de Britse ambassadeur bij het hof in Versailles, de hertog van Dorset, een van de opstellers van de originele wetten van de MCC. De XI die zou gaan bestond uit de graaf van Tankerville, een beruchte losbol, de hertog van Dorset zelf, en nog negen spelers, voornamelijk leden van Chertsey Cricket Club. Helaas kwam van het voornemen niets terecht. Het indrukwekkende gezelschap bereikte de haven van Dover op 10 augustus 1789, waar het werd opgewacht door een lijkbleke hertog van Dorset, die zijn ambassadeurschap in Versailles er fluks aan had gegeven en spoorslags naar Londen was afgereisd vol gruwelijke verhalen over de volksopstand in Parijs. Als de Revolutie niet was uitgebroken zou Engeland wellicht Frankrijk op Lord’s hebben ontvangen en niet Australië, een vreemde gedachte. Ik weet dit allemaal door toedoen van Adam Swinnerton uit Wokingham die er op 26 februari 2000 melding van maakte.

Natuurlijk sijpelt er vaak nog een hang naar de goede oude tijd door. ‘Waarom hebben de huidige fast bowlers zo vaak last van blessuren aan hun knieën en enkels?’ is iets wat Robert Jackson uit Sheffield bezighoudt. Het blijkt een retorische vraag, want hij weet het antwoord al. Bedser en Trueman misten bijna nooit een match omdat ze goede, degelijke schoenen tot over hun enkels droegen, exemplaren die wel heel erg verschilden van de lichte, wufte schoentjes van tegenwoordig. En er is nog iets. ‘De jongelieden uit de jaren vijftig bewogen meer dan die van vandaag de dag. ‘Wij liepen naar en van school en naar parken en zwembaden en werden niet overal met de auto naartoe gebracht. Daardoor waren onze benen gewoon sterker.’ Zo, die kan de huidige generatie van slampampers in haar zak steken.

Aan sterke verhalen is er natuurlijk ook geen gebrek. Het volgende mooie moment komt tot ons door Jonathan Goodall uit Bath die verhaalt van een match in de vroege jaren vijftig gespeeld op de meent in Tunbridge Wells. Een van de fielders van de Linden Park CC, zich er vaag van bewust dat hij een luide klik heeft gehoord uit de richting van het wicket, kijkt omhoog en ziet een klein, donker voorwerp in zijn richting schieten. Instinctief kuipt hij zijn handen en brengt zo een van de meest spectaculaire vangen op zijn naam, ooit in Tunbridge Wells waargenomen. Alleen ving hij niet de bal, maar een zwaluw.

Dat er ook mensen zijn die niet van cricket houden, sterker nog onze geliefde sport haten tot in hun nerven moge bekend zijn, maar niet iedereen weet zijn walging zo subtiel te verwoorden als David Gray uit Richmond. ‘Sir,’ schrijft hij op 18 september 2010, ‘als de aanwezigheid van de Paus in Westminster Abbey al als voldoende reden wordt gezien om het cricketcommentaar van BBC Radio 4 te onderbreken, zouden we hem dan niet kunnen uitnodigen voor een permanent verblijf in ons land?’

Na lezing van Not in My day, Sir bleef ik achter met een licht gevoel van jaloezie. Niet omdat een dergelijke uitgave hier onmogelijk zou zijn, maar omdat in ons land de landelijke dagbladen zelfs geen petieterig berichtje aan de wedstrijden in de topklasse wijden. Hier valt nooit iets te reageren. Er is gewoon helemaal niets.

Harry Oltheten