Clubblad Amsterdamse Sportvereniging VRA
How's That verschijnt tijdens het cricketseizoen wekelijks
Voorwoord
Allereerst past me een woord van dank. Mijn oproep in de vorige ‘How’s that’ gekoppeld aan een kanonnade van e-mails had bijna het gewenste resultaat. Veel captains schreven zelf of delegeerden deze taak. Degenen die nog even verstek lieten gaan springen de volgende week in. Als het even meezit krijgt elk VRA-elftal zijn plekje in ons clubblad.
En dan mijn afgelopen weekend. Normaal gesproken bewaak ik de cricketdagen van VRA1 als een Cerberus. Slechts in zeer uitzonderlijke gevallen laat ik daar inbreuk op maken. Kampioen der smoezen word ik daarom al sinds jaren in mijn familiekring genoemd. Maar hoe doorzichtig en sleets mijn uitvluchten ook zijn, ik houd er stevig aan vast in het besef dat zo mijn heilige cricketmiddagen gevrijwaard zijn van kwade invloeden die het pure genot van een aantal uren aan de boundary in de weg staan. Maar soms sta je voor het blok. ‘Ik ben binnenkort jarig,’ meldde mijn oudste zusje me onlangs per telefoon. ‘Ik vier het nooit, maar nu voel ik opeens de behoefte aan een familiefeest. Mag ik ervan uitgaan dat jij ook komt?’ ‘Natuurlijk,’ antwoordde ik monter. ‘Zeg maar wanneer.’ Door de ironische ondertoon die het gesprek tot dusver beheerste had ik nattigheid moeten voelen, maar mijn antenne liet me even in de steek. ‘Twee juni,’ hoorde ik aan de andere kant van de lijn, ‘iedereen komt.’ ‘Op welke dag valt je verjaardag dit jaar?’ informeerde ik argeloos. ‘Op een zaterdag,’ zei mijn zusje, met een nadruk die me had moeten waarschuwen. Wel begon er ergens tussen mijn wenkbrauwen een lichte pijn omhoog te kruipen. ‘Ik, neem aan ’s avonds,’ zei ik, inmiddels tegen beter weten in. ‘Nee ’s middags,’ klonk het onverbiddelijk, ‘van drie tot zeven.’ Op dat moment wist ik dat ik verslagen was. ‘Ik kom natuurlijk,’ zei ik lamlendig. ‘Het wordt vast reuze gezellig.’ ‘Wat is er?’ vroeg mijn vrouw toen ik de verbinding had verbroken. ‘Je kijkt of je bedorven mosselen hebt gegeten.’ ‘Het is niets,’ zei ik, ‘of misschien toch iets. Ik mis VRA - HCC.’
Op de wedstrijddag bleek dat de goden me toch enigszins gunstig gezind waren. HCC 44 voor 4 meldde TKcricket.com. Dat beloofde dus een vluggertje te worden. ‘77 voor 6, nee voor 7,’ klonk de stem van John niet lang daarna. Op mijn weg naar het verre oosten bleef die stand me door het hoofd spoken. Wat als de staart van HCC het plotseling op zijn heupen kreeg en de openers van VRA voor bijna niets naar de kant moesten? Tijdens de koffie geserveerd met enorme taartpunten bleef het knagen en hoewel ik mijn zusje beloofd had niet te zullen bellen sloop ik om halfvier naar een hoekje van de tuin om aan mijn onzekerheid een einde te maken. ‘Het is al drie kwartier afgelopen,’ zei John alsof dat de gewoonste zaak van de wereld was. ‘We hebben nog wel een paar wickets verloren, maar al met al was het een eitje.’ Ik moet zeggen dat de taart die me tot op dat moment vrij zwaar op de maag had gelegen plotseling licht verteerbaar bleek. Zo snel als het beleefdheidshalve kon schakelde ik over op de wijn, die me al snel deed wegsoezen. VRA had gewonnen. Mijn weekend kon niet meer stuk.
VRA - HCC
2 juni 2018
HCC: 86 all out
VRA: 87 voor 5
VRA wint met 5 wickets
Quirijn: 3 voor 18 in 10
Pete: 3 voor 15 in 8
Ben: 40 not out
Harry Oltheten
Wedstrijdschema
Zaterdag 9 juni
• VRA 1 - Dosti 1 (11.00)
• ACC 2 - VRA 2 (12.00)
• VRA Dames - VOC (10.00)
• VRA ZAMI 2 - Concordia (13.30)
Zondag 10 juni
• VRA Twenty20 - Bloemendaal (14.00)
• VRA 3 - Kampong 3 (13.00)
• VRA 4 - MOP 1 (13.00)
• Bloemendaal 2 - VRA 5 (13.00)
• VRA Twenty20 - Rood en Wit (17.30)
Punjab Zami-VRA Zami 1
Punjab 226 voor 9 na 35 overs.
VRA 228 voor 3 in de 33e over.
VRA wint met 7 wickets.
Het is een donkere middag als ik bij Ome Flo en Uncle Theo in de auto stap. Het is een lange tocht helemaal naar Rotterdam-Zuid. Theo babbelt er met Flo lustig op los over restaurants en andere zaken, deels geheimtaal. Uiteindelijk word ik dan toch geadresseerd: ‘Freddy, Lord’s ben je daar wel eens geweest’. ‘Uhhh, ik heb er (kort pauze) 1 keer gespeeld.’ Het is even stil in de auto. ‘Grapje’. Ome Flo en Uncle Theo even helemaal tuk.
Er wordt gespeeld op het tweede veld, met een korte boundary over midwicket en cover. In de eerste overs worden er veel wides gegooid en het openingspaar van Punjab houdt het lang vol. In de 17e over valt dan eindelijk een wicket, een fraaie catch van Ten Kate (op verzoek meer informatie). In het midden van de innings maakt Leggie Lance zijn opwachting en bowlt 7 overs achterelkaar op het spotje, met hier en daar wat turn en een wicket. Ook zijn er solide catches van Theo (als fielder, niet als wk) en Julian en twee razendsnelle stumpings van wicketkeeper Mike. Aan het einde van de innings komen de snelle bowlers terug, en vooral de 2e spell van Danish is noemenswaardig, geen extras en meer snelheid dan in het begin van de wedstrijd. Na 35 overs heeft Punjab 226 runs bijeen.
Mike en Gareth openen de batting voor VRA. Dit gaat goed (te goed?) en na 23 overs heeft VRA 165 runs en 0 wickets down op het scoreboard staan. Dan gebeurt er iets onverwachts, Gareth haalt uit en de bal raakt Mike aan het dode wicket hard op zijn arm. Retired hurt is het gevolg, jammer, want Mike was met 63 runs op weg naar een century. Gareth gaat door en maakt 68 runs, een knappe prestatie. De batsmen die volgen contribueren allen met double figures aan het totaal en in de 33e over slaat Ewoud met een harde 6, in partnership met Louis, de winning runs. Een royale overwinning voor VRA.
Frederik ten Kate
Ajax nog zonder winst in eigen huis.
Ajax thuis was een wedstrijd met twee gezichten. We speelden 10 tegen 10, gingen eerst fielden en kregen op een kort gemaaid hoofdveld 263 runs om de oren. We durfden niet te hopen dichtbij te komen, en dat hadden we best wel kunnen doen. Wij maakten uiteindelijk 220 en verloren slechts met 43 runs.
Het was duidelijk dat we toen verloren van Bouke Boden en Ramyadava. De eerstgenoemde maakte 110 runs en had een 150 partnership met Ramyadava. De aanval van Ajax was niet supersterk, Ramyadava was de enige snellere bowler. Dit gaf goede hoop op weg naar Oegstgeest. Daar aangekomen, op het nieuwe complex, merkten we al snel dat de opstelling die ons zo gepijnigd had een paar weken terug, op drie plekken gewijzigd was. Een helft van de partnership dit ons zo’n pijn had gedaan was afwezig. Wederom speelden we tegen 10 man, omdat Ajax 1 moeite heeft mensen te ronselen dit seizoen. Wij traden dit keer wel met 11 aan, en besloten weer eerst te fielden. Het veld was nat, de pitch was nieuw. De nieuwe pitch was erg goed gerold door de groundstaff. Er zit enorm veel bounce in de Ajax pitch, perfect voor langere bowlers als Bob en Cazius.
De runrate bleef dan ook goed laag in het begin, en Ajax begon alras risico’s te nemen om boundaries te forceren. Dit leverde in gestaag tempo wickets op. Bob had een opener, Cazius pakte de andere. Hendrick was terug van weggeweest en begon weer vanouds te bowlen met Marnix als aflossing van Cazius aan de andere kant. Na de snellere bowlers was het tijd om wat langzamere bowlers op te zetten. Nigel kreeg ook een kans en nam zowaar het wicket van onze kwelgeest van vorige week doordat Tobias een edge vasthield. Toby is weer terug van weggeweest door twee vangen te nemen. Thomas aan de andere kant had een goede dag. Wicket na wicket viel en Tommy eindigde met 3-2-4. Ajax was 92 ao, daardoor konden we nog meer van de lunch genieten. En wat een formidabele lunch was het. Worstjes, aardbeien, druiven, cake, broodjes, vier soorten sapjes. Alles om onze buiken rond en vol te krijgen, zodat het batten moeilijker zou worden. Bijna alle bowlers pakten hun wicket van de dag, alleen Fabery was niet zo gelukkig. Nigel eindigde op 3 vangen en 1 wicket en lijkt zich iedere wedstrijd te verbeteren. Waar gaat dit eindigen?
Toen was het de beurt aan Menno Spits en Thomas om de batting te openen. Zoals gezegd is de aanval van Ajax niet heel sterk, en na een roestig begin begon neef Spits de bowling genadeloos af te straffen. Duidelijk geïnspireerd door de IPL had Neef een overtje van 15 runs voor ons in petto. Zeer vermakelijk, en helaas voor het publiek strandde Menno op 44 runs. Er zijn wel slechtere comebacks na 20 jaar geweest. Hopelijk gaan we meer van Menno zien de komende jaren. Wij maakten uiteindelijk 93, Tommy bleef not out, samen met Alex. Fijn om op deze manier revanche te nemen en de eerste thuisoverwinning van Ajax op het nieuwe complex nog even uit te stellen. Uiteraard beloonden we onze eerste uitwedstrijd van het seizoen met burgers and beers bij Cafe Schinkelhaven. Het bleef nog lang gezellig, oude cricketverhalen werden afgestoft en verteld aan nieuwe teamgenoten. Helemaal toen Zami 1 ook met 2 punten terugkeerde uit Rotterdam en de uitgeleende Zami 2 speler Gary een keurige 68 runs heeft gemaakt.
Volgende week weer thuis tegen wederom een voor ons onbekende tegenstander, Concordia. Het belooft een mooie dag te worden met VRA 1, VRA Dames en de Sat. Comedians op ons mooie complex. Komt allen genieten van mooi weer en mooi spel!
Robert Prenen
U9 bindt ook Rood en Wit aan de Zegekar
De U9 toog ditmaal naar Haarlem voor de derde uitwedstrijd alweer. Op het nieuwe complex van Rood en Wit speelden we tegen de plaatselijke U9. Van tevoren was al duidelijk dat wij tegen een eerstejaars U9 van Rood en Wit zouden spelen, net zoals we eerder dit jaar al tegen eerstejaars van QuiVive en ACC hebben gespeeld.
Rood en wit kwam goed voor de dag met 8 spelers, fijn voor een oud rood-en-witter om een bloeiende jeugd aldaar te zien. Captain Amaan besloot na een gewonnen toss om eerst te fielden. Beide kanten van cricket beheersen we best goed dit jaar, met de bal blonken Shaheer, Amaan, Olaf, Damian, en Raya uit. Damian bowlde zelfs een maiden! Shaheer had de meeste wickets (3), Olaf (2) en Damian en Raya elk 1.
Fieldend namen we minder run outs dan vorige week, al met al hebben we 7 wickets genomen, goed voor 35 runs. Met het bat heeft iedereen zich van zijn/haar goede kant laten zien, Sydney was topscorer met 25 runs, gevolgd door David en Amaan, beiden met 14 runs. We hebben maar 3 wickets weggegeven, een knappe prestatie van alle batters. Het verschil met de thuisploeg werd ook zichtbaar door het verschil in het aantal gebowlde wides. Rood en wit bowlde maar liefst 36 wides, daar waar wij maar 11 keer te wijd bowlden. Een erg goede prestatie!
Ons aantal geslagen runs opgeteld met de 35 runs voor de wickets maakten dat wij 171 runs in het boek hadden staan. Rood en wit strandde op 74. Een dikke winst, weliswaar tegen een eerstejaars U9, maar toch fijn. Ons overwinningslied gaat ook steeds beter, dit keer werd vrolijk meegedanst door Jimmy de hond. ( dit konden niet alle spelers even goed waarderen) Volgende week Bloemendaal 1 thuis
Robert Prenen
Tijd genoeg
Het verhaal van de langste Test Match ooit
Eerste innings: Zuid-Afrika 530
Tweede innings 481
Eerste innings: Engeland 316
Tweede innings: 654 voor 5
Match drawn
Het is nog maar kort geleden dat we vergast werden op de van emotie overkokende IPL-matches. Het twenty20 format bleek eens te meer te leiden tot abnormale batting explosies en memorabele vangen die de toeschouwers stevig in hun greep hielden. In iets meer dan drie uur schotelden de spelers hun een schouwspel voor dat in een Romeinse arena niet zou misstaan.
Hoe anders ging het eraan toe tussen 3 en 14 maart 1939 op Kingsmead in Durban tijdens de langste Test ooit gespeeld, een match die nu algemeen bekend staat als ‘The Timeless Test’. Het fenomeen van ‘tijdloze’ Tests heeft een lange geschiedenis, stamt zelfs uit de oerdagen van het Test Cricket’. ‘Melbourne’s Grand Combination Match’, zoals ze werd aangekondigd in 1877, een match die later gold als de eerste Test Match tussen Engeland en Australië, was in feite ‘tijdloos’ maar kende al na vier dagen een ontknoping. Eigenlijk waren alle Test Matches gespeeld in Australië voor de Tweede Wereldoorlog ‘tijdloos’. In Engeland, Zuid-Afrika en de West-Indies kwam het fenomeen sporadisch voor. Het werd alleen ingezet als een laatste redmiddel om een positief resultaat te genereren wanneer het in een serie gelijk stond of een team een 1-0 voorsprong had aan het begin van de laatste Test. Want in een ‘tijdloze’ Test werd er net zo lang doorgespeeld tot er een resultaat was, al vielen de spelers er dood bij neer.
De Test in Durban verdiende in alle opzichten het woord episch. Een paar cijfers: tijdsduur 43 uur en 16 minuten, aantal runs: 1981, aantal gebowlde ballen 5447, aantal overs (van 8 ballen) 680.7. De Zuid-Afrikaan Norman Gordon bowlde een hart- en rugbrekende 738 ballen (92.2 overs), wat tot de dag van vandaag een record is. Nooit bowlde een fastbowler meer ballen in een Test Match. Zijn cijfers in de tweede innings waren 1 voor 174 in 55.2 overs. Dit lijkt verre van imponerend maar in feite bowlde hij fantastisch op het ‘shirtfront’ in Durban. De Timeless Test in Durban was de 99ste en laatste in zijn soort en weinigen betreurden dat de 100 niet gehaald werd.
De match eindigde uiteindelijk in een draw. Dat had twee oorzaken. Ten eerste was daar de regen die de spelers het Pavilion injoeg terwijl Engeland nog maar een luttel aantal runs (42) nodig had voor de overwinning. Het was niet zomaar een buitje maar een ‘downpour’ die de lucht inktzwart kleurde en het veld bijna onder water zette. En in de tweede plaats was er tijdsdruk bij de Engelsen. Ze moesten hun boot, de Athlone Castle, halen die in Kaapstad op hen lag te wachten voor de terugreis en daarin slaagden ze. Het schip meerde aan in Southampton op vrijdag 31 maart. De spelers, die veertien heerlijk rustige dagen op zee hadden doorgebracht, werden aan land meteen geconfronteerd met de harde realiteit. Exact op de dag van hun aankomst deed Chamberlain de plechtige belofte dat hij Polen tot elke prijs zou verdedigen in geval van Duitse agressie.
Gezien het jaar waarin de Timeless Test werd gespeeld ligt het voor de hand dat er spelers in aantraden die later zouden sneuvelen in de Tweede Wereldoorlog. Van het Engelse team waren dat Kenneth Farnes (1911-1941), Arthur Langton (1912-1942) en Hedley Verity (1905-1943). Degene wiens overlijden me bijna persoonlijk raakt is Ken Farnes. Van hem heb ik een schitterend glanzende zwart-wit foto in mijn collectie die volledig recht doet aan zijn persoon. Farnes had de looks van een filmster en de lengte van een basketballer. Hij stierf op zijn eerste zelfstandige nachtvlucht bij Chipping Warden. Zijn Wellington stortte neer in dit dorp nadat hij had geprobeerd een doorstart te maken. Het was nog maar een week voordat hij echt in actie zou zijn gekomen. Dat zou hij het liefst in een Spitfire hebben gedaan maar in de cockpit van dat toestel paste hij met zijn krappe twee meter niet. Farnes was bij de crash op slag dood. Zijn co-piloot stierf later in het ziekenhuis. David Thurlow, auteur van Ken Farnes: Diary of an Essex Master, beschrijft de ramp Aldus: ‘Hij slaagde erin de meeste huizen te vermijden, raakte de grond op een tennisbaan en kwam tot stilstand in een tuin bij Hogg End. De crash zette de rieten daken van een paar huizen in vuur en vlam, maar, hoe ongeloofwaardig het ook moge klinken, geen enkele dorpeling werd gedood. Het was een gruwelijke gebeurtenis voor de vrouw van wie hij hield en die op het vliegveld op hem stond te wachten… Binnen een paar seconden na de ramp wist ze wat er was gebeurd.’ Dat laatste tragische tafereel lijkt me uitermate geschikt voor een tranentrekkende film met Lana Turner in de hoofdrol waarvan ik graag de regisseur zou zijn.
Harry Oltheten
VRA ladies first game of the season 2018 VRA battles Ajax in exciting T20
Ajax 124 voor 2
VRA 119 voor 4
VRA verliest met v5 runs
We all gathered on that very early Saturday morning the 5th of May. Many hugs as we met up around the coffeemachine and we welcomed Meike Lubbers as our new and shiny member of the VRA ladies. Yay! Also we were honered by Saskia Melchers, who we had to say goodbye to last season, for one last amazing wicketkeeping innings. Also happy to mention that Anne is back from her kneecapbreak-injury, Annefleure delivered a very cute baby and is also back to do some magical bowling. Kanishka, Gwen and Chavvi moved on from youth players to elegant and very talented ladies. Having said that, we do have to miss Icara cause she’s being awesome in the production team at an unknown location working on Wie is de Mol.
To keep a long story short, we are all excited to start the season. We won the toss and decided to field first. We fielded and bowled as a team pretty well, the only thing is we didn’t catch the many opportunities to get their well doing batsmen out (read 3rd ball on the first over and a few more opportunities after) Pete disciplined us accordingly with intense catching exersises and off guard tackling. Having said that, we are SUPER happy with Peter Borren as our trainer and I’m sure he’ll get us to a higher level of fielding, batting and bowling this season. ( Check out our second and third match report)
We got a great run out and Fleurtje got an amazing wicket - challenging the batsman to get out of her crease and getting stumped by the keeper. Yes team! They got to 124 runs for 2, but it looked like a total we could beat.
Let’s just start by we ended up with 119 runs for 4, coming only 5 runs short in the last over. It was super exciting. Maartje hit a beautiful 48 runs, supported by Katie and Nathalie. After my muscleaches I calculated I ran around 109 runs, but only hit 30 of them hahaha. That’s what batting with Maartje and Sjoukje is like. Anyways, Maartje and Katie were not out and batted brilliantly, we just came a bit short in the end. Sadly we didn’t win, but we did have a great day and as the Zami’s and 1st team were also playing home we made it into a sunny afternoon with drinks and bbq! We also presented Saskia with a little book of amazing awesome memories of her years at VRA, filled with tours, matchdays, trainings, drinks, long talks, coffee’s, dancing and smiles.
Liefs, the VRA ladies
VRA ladies take on Kampong 12th of May
Another early morning, this time at the lovely terrace of Kampong.
We again gathered around the coffeemachine and after we woke up we started our enthusiastic warming-up. We won the toss and decided to bat first. Git and Fleurtje opened the batting and did so in a very good way. Git got an amazing 67 runs! First wicket fell after a partnership of 51. Anne came in and she was ready and looked amazing getting 35 runs. Sal hit a quick 27* runs and then I got to face the last two balls. We ended the innings with a staggering 176 runs for 3.
We quickly got ready for the fielding innings, where Lot and I opened the bowling.
Lot had 1 for 4 in 3, a beautiful stumping by Sally. Kanishka bowled superwell, Haas got 1 for 10, Fleur bowled her magical balls, Anne bowled supersteady and Fernande “Gwen for the day” bowled an over and that was awesome! I got 3 for 2 in 4, I should probably stop now cause it won’t get any better than this. We won and throughout the 20 overs everyone fielded with full concentration, was superfun to see. Proud of the team and looking forward to next week, where we take on Germany!
Liefs, the VRA ladies
VRA ladies take on Germany, 19th of May
Another mega early and this time cloudy morning, where the VRA ladies gathered around the coffee machine. Welcomed by Paul, Leila and the cutie Charlie, it was like the sun started to shine :) We were exited to have another good game. Another toss win and we decided to field first. The opponent’s coach offered to umpire the whole game to keep it consistent and we gladly said yes. See, we’ve been playing without umpires cause there’s so many games on at the moment. Hopefully the 40 over games we’ll see some familiair faces but also Ed -Anne’s dad- offered to umpire a few games. Which we are thankful and excited about :) Back to the game, I bowled my best the previous week so I didn’t go super well but ok, Lot bowled really well, so did Sjoukje, Fleur did well, Haas bowled well but we didn’t get any bowling wickets. However, fielding we did get some good ones. Pete’s training is getting to us, we got 3 run outs with quick and solid throwing and catching. Awesomeness.
Germany got to 110 runs for 4. Time to start our batting innings. Maartje opened with Sjouk and they both hit it nicely, but quickly Anne and Sally went in. Sally went on to make a banging 46 runs with the support of Anne and Meike who both looked steady and in good form, but then Nathalie, Kanishka, Katie and Lot came in. We tried hard, but sadly we didn’t get to the target. It was a good game. After the game we started planning a mid or end of season weekend to play Germany! Next week we play Rood en Wit, Haarlem bound in a heatwave. Bring it :) Also a big hands for mama Hennis for baking for us this game and the other homegame. Her bakingskills lift our spirits and fill our tummies!
Liefs, The VRA ladies
VRA ladies take on Rood en Wit, 26th of May
An early away game, we all came from different directions and somehow all the ladies that didn’t play this game last year ended up in thesame car and arrived at the old location in Haarlem! Haha ‘good morning’.
R&W won the toss and decided to field first, so we padded up. Birgit and Kanishka opened the batting. The ladies were in good form, shame that Gittie left the field a bit early. Maartje came in. 27 runs, great partnership with Kanishka. Sjoukje came in, she was on fire, hit a beautiful 36 runs. Sally came in for Maartje and she got an amazing amount of 50 runs then got stumped. I showed my face for 2 balls. Shit happens, Katie came in and together with Sjoukje they were not out. The team did well. The field was still a bit wet and slow so basically all the runs had to be run. We ended up with 133 runs in 20. Quick change back into our whties for some excellent fielding. Defendable total if we could keep them from running away with hitting boundaries.
I opened a little unsteady, got back on it my second spell. Lot was swinging it, Kanishka was doing her amazing bowling thing. then Sjoukje, who did I mention it, was on fire, got two beautiful wickets an LBW and an amazing catch by Katie. Time for some Haas and Fleur magic. Wickets galore by their cheecky and controlled bowling. 2 for 11 by Fleur and 3 for 11 by Haas. Two catches of Haas her bowling by Maartje, and a catch by Sal on Fleurtje. the rest they clean bowled. Ofcourse we also have a runout. That’s how we roll this season, with more accurate throwing and catching, I’d like to thank our amazing trainer Peter Borren! Awesome stuff ladies! Proud of the overall performance whilst sweating our pants of.
Liefs VRA ladies
T20 Finale day
VRA versus Excelsior20, 2 juni 2018
A not so early start this Saturday, we were overjoyed. We all got together in the Groen&Geel clubhouse for lunch with kroketten. Again, we were overjoyed! For some it was breakfast, what’s better than waking up with a koffie and a kroket.
We had two official umpires, shall I say it one more time - overjoyed- won the toss. Decided to field first, with Sjoukje running the warming-up the team got ready for our first innings. Happy to say Gwen who we till now only saw shining at training was playing. So Gwen and me opened the bowling. we both had a wicket in our first over. Off to a great start. Kanishka and Sjoukje were the 1st change bowlers, they went really well too. Meanwhile the team was fielding amazingly, Git behind the wicket, Sara on fine leg. Always good to have her with us. Meike was back fielding like a pro, Katie shining on midwicket, Anne looking tanned after her Portugal holidays. All in all, quite a good fielding crew. 2nd change bowlers were Fleur and Anne.
So ofcourse we had a runout or two, overjoyed! Gwen bowled amaaazingly with 3-16, Kanishka 1-18, Sjoukje 1-13, Fleur 1-8. Catches were taken by Sjoukje and Maartje. BTW Maartje’s catch was a running flying one almost. She was fielding so amazingly, she enthused the whole team with it. Such good bowling and fielding girls, go team. We got them all out for 89
Quick change into batting gear. With our steady opener taking a breather from keeping, Kanishka and me went in. After some crazy running (sorry Kanishka) I left the field after Kanishka with a quick 16 runs, Sjoukje and Maartje took over. When Maartje tried to save a wide, she hammered the ball to backward square boundary where sadly a fielder was waiting to receive it. Meanwhile the total was lifted to 40 runs but we were already 10 overs in. The Gwen came in and together with Sjoukje they took the total to 77. Sjoukje again was on FIRE, so was Gwen btw and also Anne, who came in. Tanned-Anne and Sjoukje were under some pressure to get to 90 in the last few overs. BUT they did it!! In the 19th over they could walk off the field with a huge smile on their faces. It was a batting line-up where everyone contributed. I’m gonna keep saying it, PROUD and overjoyed.
I’d like to call out Sjoukje as man of the match, because of her steady batting, the catch and cleanbowled wicket. Looking forward to the 40 over competition which is starting next week. We’ll be playing a home game the 9th of June, against VOC! Something went wrong with the schedule/field possibilities, so we probably play at 10.00 again. We will see you around the coffeemachine!
Liefs, VRA ladies
Tweede Test tussen Engeland en Pakistan op Headingley (Leeds) 1-3 juni
Pakistan: 174 en 134
Engeland 363
Engeland wint met een innings en 55 runs
Jimmy en Stuart
Het is drie uur op zondagmiddag drie juni als ik inschakel voor de tweede Test Match tussen Engeland en Pakistan op Headingley in Leeds. In tegenstelling tot de eerste match is Engeland on top. Het heeft Pakistans magere 174 beantwoord met 363 runs en staat op het punt in de tweede innings het laatste Pakistaanse verzet te breken. De Engelse bowlingtandem die forse druk op de ketel zet wordt gevormd door twee bekende gezichten, die van Jimmy Anderson en Stuart Broad. Hun wurggreep heeft tot gevolg dat de runs tot me komen in een miezerig stroompje. Jimmy en Stuart, het lijkt wel of ze het eeuwige leven hebben. Anderson (geb. 30 juli, 1982) maakte zijn internationale debuut al als twintigjarige tijdens Englands 2002/2003 tour naar Australië. Sindsdien kan hij bogen op tal van records. Zo werd hij op 8 september 2017 in de match tegen de West-Indies op Lord’s de eerste Engelse speler die de mijlpaal van 500 Test wickets passeerde. En dan Stuart (geb. 24 juni 1986). Die draait ook al een tijdje mee, om precies te zijn sinds 30 augustus 2006 toen hij werd opgesteld in een one-day-er tegen Pakistan. Niet lang daarna volgde zijn Test debuut. Misschien gaat hij Jimmy Anderson ooit passeren als recordman, want hij heeft al 410 Test slachtoffers op zijn naam staan.
Op deze middag wijst niets erop dat er een aflossing van de wacht op komst is. Weliswaar oogt Jimmy na wat overs gebowld te hebben wat stram, maar dat kan niet anders bij iemand van bijna zesendertig. Soms heeft hij er in het veld niet helemaal het oog in. Dat blijkt als er een bal een metertje rechts van hem langs dreigt te suizen. Jimmy duikt wel, maar met niet al te veel overtuiging, zodat het leer onder zijn buik doorflitst. Het ziet er ietwat onhandig uit en Jimmy heeft ook wel door dat hij geen topprestatie heeft geleverd, want hij wrijft zijn handen beschaamd tegen elkaar en poogt vooral te kijken of hij met de vorige actie niets van doen heeft gehad. Hij heeft op dit moment al twee wickets genomen, dus hij kan een potje breken. Zijn maat Stuart ruimt inmiddels vakkundig de staart op (Pakistan 134). Engeland wint met een innings en 55 runs. Broads drie wickets worden geëvenaard door off spinner Dominic Bess, die met zijn twintig jaar de nieuw generatie belichaamt. Of hij tot net zulke grootse daden zal komen als Jimmy en Stuart (die ieder in Pakistans eerste innings en passant drie wickets namen) staat nog te bezien. Voorlopig kan Engeland niet zonder hen.
Harry Oltheten
