Clubblad Amsterdamse Sportvereniging VRA

How's That verschijnt tijdens het cricketseizoen wekelijks

Voorwoord

Laatst zat ik met een paar cricketdiehards op leeftijd aan een tafeltje met een glas wijn voor ons. Al snel ging het gesprek over wapenfeiten uit lang vervlogen jaren. De mannen mochten de tachtig al ruim gepasseerd zijn, maar met hun geheugen was nog helemaal niets mis. Namen en matches van een halve eeuw geleden vlogen moeiteloos over de tafel. Het cricketvuur leek nog lang niet gedoofd. Even voelde ik me een buitenstaander, want mijn eigen cricketherinnering gaat niet verder terug dan krap een kwart eeuw, klein bier vergeleken bij mijn gesprekspartners. Die verheugden zich als kleine kinderen op de komende Cricket World Cup die van 30 mei tot 14 juli de cricketwereld in zijn greep zal houden. De eerste keer dat ik een dergelijk toernooi bewust meemaakte was in 1996. Het vond toen plaats in India, Pakistan en Sri Lanka en werd verrassend gewonnen door Sri Lanka. Het was een evenement met veel grote namen. De meeste runs (523) werden gescoord door ‘the little master’ Sachin Tendulkar en de meeste wickets (15) werden genomen door Anil Kumble. Speler van het toernooi werd mijn favoriet Sanath Jayasuriya, een Sri Lankaan die met zijn aanvallende speelstijl vele harten bekoorde. De finale waarin zijn team zegevierde viel een beetje tegen. Australië kwam hortend en stotend tot 241 voor 7 in 50 overs (MarkTaylor 74), een totaal waar Sri Lanka geen moeite mee had (245 voor 3 in 46.2). Grote man was Aravinda da Silva met 107 runs en 3 wickets.

In de loop der jaren ben ik een adept geworden van het West-Indische cricket. Eerst ging het daar goed mee, maar daarna lang bijzonder slecht, een teloorgang die me alleen maar tot een nog fanatieker volgeling maakte. Op het moment waarop ik dit schrijf spelen mijn favorieten een warm-up game tegen Zuid-Afrika, Ze hebben in twaalf overs al 95 runs om de oren gekregen en nog geen wicket genomen. Het regent nu in Bristol, een intermezzo dat Jason Holder en zijn mannen hopelijk nieuwe krachten schenkt. Maar ik vrees met grote vreze dat ze het tij niet kunnen keren. Dat wordt weer pijn lijden deze zomer.

(P.S. Ik was iets te snel met mijn lijdensverhaal. De West-Indies scoorden in hun volgende warm-up game maar liefst 412 runs tegen Nieuw-Zeeland, genoeg voor een ruime winst. Er is nog hoop).

Harry Oltheten

VRA 1 - HBS 1

25 mei 2019

HBS: 273 voor 2

VRA: 255 all out

HBS wint met 18 runs

Vikrams century tevergeefs

Wickets waren een schaars goed in de HBS-innings. Eens te meer bleek dat de VRA-aanval tanden mist. Nadat Tobias Visee HBS had voorzien van een bliksemstart (47 in 35 ballen) duurde het voor allen die VRA een warm hart toedroegen wel heel erg lang voordat er weer een succes te bejubelen viel. Vooral de heer Elkin had er zin in en kwam uiteindelijk uit op 116 not out. Dat hij zijn century in de 49ste over behaalde geeft wel aan dat de runs aan het slot rijkelijk vloeiden. Een target van 273 is stiff, maar gezien VRA’s battingkwaliteiten niet onmogelijk. Eric Szwarczynski en Vikram Singh openden en deden dat veelbelovend. Het was alleen bijzonder jammer dat eerstgenoemde het slachtoffer werd van een scheidsrechterlijke dwaling. De lbw-beslissing die hem nekte was ronduit idioot. Na zijn vertrek liet Vikram het publiek genieten van een paar exquise drives die veel deden verwachten. Hij kreeg al snel nummer vijf Peter Borren aan zijn zijde, want nummer drie, Ben Cooper liet tot zijn en zijn supporters verbijstering een bal gaan die hem zijn wicket kostte en zijn opvolger, Mathew Lake, deed het niet veel beter (2). Peter kreeg een tweede leven nadat hij op 23 werd gemist, een sitter die de HBS-fielder het schaamrood op de kaken zal hebben bezorgd. Helaas profiteerde hij nauwelijks van de hem geboden kans, want op 32 sneefde hij toch op de eerste bal van HBS-spinner De Mey. Emile zette zijn beste beentje voor en droeg 21 bij, maar bij 168 voor 5 leek een nederlaag toch in het verschiet te liggen. Gelukkig ging Vikram onverdroten voort. Zijn nervous nineties duurden wel wat lang, maar de 102 waarop hij strandde waren het aanzien meer dan waard geweest (183 voor 6). Dat er toch nog een sprankje hoop ontvonkte in de VRA-harten kwam door Mitch Lees die met een quickfire 51 aan het slot de show stal. Het bleek net niet genoeg.

Conclusie: Met het batten zal het dit seizoen wel goed komen maar willen we de laatste plaats verlaten dan zal het bowlen aanzienlijk aangescherpt moeten

N.B. Vikram Singh is de tweede 16-jarige die in de eerste maand van het seizoen een eerste century liet noteren. ACC’s Shirase Rasool was de eerste en (toen) jongste met 16 jaar en 158 dagen, maar Vikram brak dit record met zijn 16 jaar 136 dagen al na veertien dagen

VRA 3 - Kampong 3

The same as last report; a scorecard never tells the story of individual contribution but also doesn’t give any insight into the team performance. But let’s start at the beginning - a very familiar start as to last week: lost the toss, put in to bat and at least 6 sixes in the first over. So far nothing new. A small collapse to bring the score from 31-0 in 3 to 104-4 in 15. But let’s start at the beginning.

Marcus (72 of 58) got us off to a flyer again. Smashing anything too short, too wide, too full or just anything. Finding his rhythm and timing from ball 2 this time. Unfortunately, his first three partners couldn’t support his mayhem (Martijn 0, Frederik 4 and Tommy 7). That brought Shan (8) and Mark (25) and Prasuk (51*) in partnership. And especially Prasuk and Mark (with some typical chipping and brutal slogs) brought us from a possible problematic situation into a strong situation. 185-7 in 30. With VRA batting deep (Jeroen 11, Piotr 4 and Keith 5) coming in at 8, 9 and 10. Prasuk scoring his maiden fifty (not just for VRA) and brought the end score to 220 ao in 39.6. Prasuk innings comprised of his usual flicks and hard running between wickets. Knowing that the day before the scores read in both innings 250+ we knew that we scored well but you don’t know the quality of the pitch until two teams bat on them.

VRA started, luckily, not in the same way as last week. Jeroen produced a blinding opening spell with pace, bounce, and swing in which he took 3 wickets with the help of some brilliance behind the stumps and to quote; “I have never taken a wicket on a leave alone”. In which Keith fined Jeroen. This brought Kampong to 29-3 in 6 and 220 looked suddenly very far away. But the best was yet to come. After a very tactical bowling change Marcus ‘golden arm’ was brought on and produced a ‘Freddy Flintoff-esque’ caught and bowled. He then took two smart one-handed catches in the gully and to complete the brilliance in the field Thommy took a smart low catch at short midwicket to complete the great day VRA had in the field. Kampong eventually folded despite a last-wicket stand of 22 for 112 ao in the 28th over. Wickets to be shared among Piotr who took 4-for and bowled no extra’s in his 4 over spell of control and great number 10 and 11 hitting, Marcus (2) Jeroen (3) and Shan (1) helped VRA complete a great victory.

Next week - Concordia.

Rood en Wit - VRA Zami 2

167 a.o. – 168/5

Dat we de wedstrijd zaterdag zouden eindigen met een 6 van Marni, had niemand bedacht en zeker niet dat de bal in de Leidsevaart zou belanden. Rood en Wit dus, voor het eerst spelen op het nieuwe complex in Haarlem in ieder geval voor Bobby, maar zeker ook voor andere oudgedienden. Bob, Capel en Eric hebben natuurlijk een verleden in Haarlem, maar de stappen die ze bij Rood en wit hebben gezet, liggen allemaal aan de Spanjaardslaan.

We konden op het tweede veld aan de slag, en begonnen met fielden. De captains hadden zulks afgesproken.

Het bowlen van VRA was best goed, ofschoon het Monster dat Mr. Extra heet ook deze wedstrijd zijn lelijke hoofd liet zien. 29 wides 2 no balls, 5 legbyes en 1 bye zijn echt te veel.

Rood en Wit maakte het nog bonter met 45 extra’s en dat terwijl beide teams zich aan was lossere regels hielden wat betreft wides down leg. Grote danger man bij Rood en Wit was Denzel Allwright, vorige week ook al goed voor veel snelle runs. Hij opende met Juun Schaars, en gelukkig zaten beide spelers snel aan de kant.

De wickets vielen daarna gestaag, totdat Dave Waters en captain Joost Vermeulen in stonden. Het lukt onze bowlers niet om hun partnership te breken. Ze hadden een partnership voor het 8e wicket van 78. Uiteindelijk was Maxi succesvol en bowlde hij Dave. De man daarna was ook voor Max, en Prasun bowlde Joost Vermeulen en daarmee was Rood en wit all out.

Uiteindelijk maakte Rood en wit 167 runs, voor ons gevoel 30 /40 runs te veel. Na de lunch begon ons vaste paar met batten. Harry had een goed gevoel, sloeg twee mooie vieren, maar was te laat met zijn bat om een LBW te voorkomen. Er zijn altijd twijfels rond deze regel, en ook hier leek enige controverse. Gelukkig hebben we met Wouter Friquandelle de la Croquette een nieuwe batsman met een goed ook voor de bal. De verse Zamigo die een dag eerder nog 52 had gemaakt, zat zaterdag na 54 snelle runs aan de kant. Een mooi platform waarop we verder konden bouwen. Sebas pakte de handschoen goed op en sloeg een mooie 22 runs bij elkaar in partnerhips met Wouter en Marnix.

Marnix was op een of andere manier on fire geraakt en sloeg in de 29e over 12 runs, waaronder de matchwinning 6 over cow corner. Een mooie team effort om deze winst binnen te slepen.

Het bier in de zon smaakte goed, zeker toen de cider uit de vriezer werd gehaald. Het was een mooi weerzien in Haarlem tegen een traditionele cricket club. We hopen vurig dat Rood en Wit weer de club wordt die het eens was, bruisend, gezellig, competitive.

Op veld 1 speelde Rood en Wit 2 tegen Quick Haag, een wedstrijd die super spannend was en uiteindelijk in een tie eindigde. Het lichtpuntje voor Rood en Wit batte op nr 11. Een 13 jarige die onbevreesd de openingsbowlers probeerde weg te slaan, en daar bijna een paar keer in slaagde. Laten we hopen dat we in Nederland meer van dit soort spelers kunnen vinden, enthousiast kunnen maken en kunnen opleiden.

Samen met wat regulars van Zami 1 hebben we bij Café Schinkelhaven onder genot van spijs en drank de wedstrijden doorgenomen en was het tot laat gezellig.

Carry on-
The great train Bobbery

VRA women take on GroenGeel dames

25 May 2019, in het Amsterdamse Bos

We started the morning with a coffee and a headshot, that’s how we like to start our games on a Saturday morning. All clothed in our new outfit we were ready to play!!

I won the toss and decided to bat first.

Our golden opening duo Git and Kanishka opened the innings. Also with us on the field was umpire Ed van Nierop - hail hail and congrats to Thijs van Nierop on his little bebe. Kanihska and Git started out with some amazing textbook drives and shots, but Groen Geel bowlers Fuchs and Bots were on fire and Anne took over from Kanishka. Anne looked amazing in the middle, but after a 16 quick runs she unfortunately got run out. Gwen Bloemen came in and hit two beautiful 4’s on a field where we thought hitting a 4 wasn’t possible haha. Git hit some nice runs around and Miranda and Katie finishing the innings with a great partnership of 54. Getting to a total of 128 after 20 for 4. Miranda making the highscore of 57*, she was also demonstrating that you can hit 4’s and 6’s on a field this big.

Quick change up for the fielding innings. I was excited, cause Gwen didn’t have a UK trip with the Dutch side this weekend and Sjoukje returned from the tropical US. This was going to be some magical bowling.

Gwen opened the innings, followed by me. The energy on the field was good, great backing up and attacking the ball. The first wicket was caught by Katie on Kanishka’s bowling. It was a knee-slidie-amazing-catch on midwicket. Spectacular fielding! The second wicket was also taken by Kanishka, caught and bowled. It was beautiful to see! Amazing stuff Kanishka! Next up I almost blinded our wicketkeeper Sal with a bail, whilst it was flying up after a bowled wicket - boom -.

Then Wilemijn and Tessa started making it really exciting as a batting partnership. Tessa was hitting it all over the place and we were looking for catches, run outs and ways to get her wicket. What a batsman, fortunately we managed to could keep the runs down enough to end the innings with a win! GroenGeel put in a good fight with 115 for 3 in 20.

The end of the game was a bit explosive, cause there was a robbery happening on the boundary which turned into an arrest with police and sirens. Also the last ball of the game, Tessa got a cricketball in the face via her bat. Everyone was in shock and eventhough she was a bit beat up, she was quickly joking about lunch and drinks. We all hope you’re doing and healing well Tessa!! :)

After this win we got an amazing lunch prepared by Layla with cakes by my mum. A golden duo if I might say so! Rest of the Saturday we stayed and watched the men’s game, cheer them on and we were also taking the men’s headshots.

Our next game is away at QuickHaag this Thursday. See you all next week!

Liefs Nathalie & the VRA ladies.

KLIK OP AFBEELDING OM TE VEGROTEN

VRA U13 - VCC U13

Before the match there were too many thoughts roaming within players as well as with parents as too many young kids playing first time professional cricket. With limited set of practice before match ( player unavailability due to holidays and other sports priorities), it was hard for coach and team manager to set up full fledge team for competition. Somehow Sander and Sidra managed to build U13 team with one extra player for first match. Big thanks to them to organizing the team within short period.

Match Day: First home game with totally new team combination. Weather was not that bad as per expectation. Coach Adil started fielding drill with player to warm them up. Team Manager came up with the bowling and batting line up. Without any doubt, coach asked Harshdeep to lead the team and full team supported that decision without any hesitation.

Toss: Toss was won by Away team and they selected to bat first. As foresee weather condition, it seemed good decision at that time.

First inning – from VCC side, Vashu and Aduyk started VCC inning, on other hand Jan and Mats had got the opportunity to bowl first 4 overs. In second over Mats took beautiful return catch on his own bowling. from there VRA didn’t look back and devastated VCC batting lineup. Mats took 2 wickets , followed by Vinz , morris, Harsh and Bas who took 2, 1 , 2, 1 wickets respectively.

Second Inning – After looking at our batting lineup and chasing a very low total in 25 overs, We thought team can easily win this match without any hazel but I think we spoke too soon. Morris and Mats started VRA inning confidently but Mats unfortunately lose this wicket due to uneven bounce in very first over. Harsh join Morris and start promising with couple of flicks and cut shot but he was given out lbw (uncertain but umpire decision is final and we are happy that kids respect these kind of decision as well (gentleman game)). On other hand Morris stuck on crease and avoid collapse from other end. At the end Morris and Jan successfully chase down target and mark VRA first victory of this session.

Good efforts boys, very well done.

We had witness of very beautiful fielding specially Harsh and Amaan with their great Direct throw runouts.

Good luck for their next match

Salland U13 - VRA U13

Even having very first away match and playing on green top wicket, team is confident to beat opponent with ease. After winning the toss, Harsh decided to bowl first after keeping last match performance in mind. This turned into very good decision as Salland team bundle out within 62 runs in 17.1 overs.

Second inning: This time team play steadily and achieve the target in 14 overs losing 3 wickets only.

VRA U13 - Excelsior U13

After winning 2 matches in row, toughest opponent was waiting for VRA U13 team to stop their winning train. As Excelsior also won his first 2 matches as well with ease after crash their opponents. So basically 2 top chart teams were ready to face each other on decider Sunday.

Opponent won the toss and decided to bowl first (during our practice, we were discussing to bat first this time to test our batting skills) so basically we got what we want. J

Adil (Coach) and Mats (Captain) discussed and agreed on batting line up as challenge is to play full 25 overs. Morris and Addit Akre did opening for VRA and started positively. Running between the wickets and calls were good. We lost our first wicket (Aadit) on 12 runs, Harsh joined Morris just like replica of first match and Harsh started playing his shots ( couple of boundaries and drives) but yet again played in air and beautifully caught by fielder. Lars open his account on very first bowl with amazing square cut for four but unfortunately due to patchy bounce he was unable to kept the bowl down and caught by keeper.

On other side, Moris was playing strongly while facing very good bowling attack. Mats and Amaan joined Moris but got out cheaply. Afterwards Ibi and Moris took the innings till the end, playing fantastic running between wickets and fearless batting. Moris got retire (amazing 27 Not out) to give opportunity to Vinz to play last over and Ibi scored 16 runs in his small but effective inning.
Team scored 129 runs in 25 overs.

Second inning: Well, its look like huge score for visiting team but VRA made this total humongous with their sharp fielding and excellent bowling attack. Aadit got the first wicket with his pure pace. They were unable to handle his pace. Shortly moris got second wicket (bowled) followed by beautiful run out (moris). Suddenly they were struggling to survive on pitch. After this double blow, captain and coach decided to call team’s leggis Harsh and Amaan. At this stage, all knows its hard to handle top class leg spin, Opponent also not exceptional on this. Both shared 3 wickets within themselves and last wickets went to Vinz’s kitty within 2 bowls.

Excelsior all out within 8 overs on 47 runs.

Amazing victory for young legs. Keep up the good show.

VRA Zami Tour 2018: Symene CC

Jaarlijks vertrekt een VRA gezelschap naar Engeland voor de legendary ZAMI tour. De wedstrijdverslagen van de 2018 tour leest u de komende weken in de How's That. (Deel 5 van 7)

“I love the smell of burnt rubber in the morning”, sprak retired colonel Agent Mulder toen hij, nog altijd chagrijnig van een voorval eerder die ochtend, het portier van zijn wannabe rental jeep dichtsmeet pal voor de deur van de lokale herberg. De rust (en vooral de schone zeelucht in Symene) was danig verstoord. Zijn reismaatje, overtuigd pacifist en kinderliefhebber Maarten “Maarten” Slagter, had eerder die morgen tot ontsteltenis van JAG Mulder het rechtervoorwiel om een ijzeren hekwerk gedraaid bij het uitparkeren. Mulder had tijdens zijn dienstjaren wel voor hetere vuren gestaan en rukte met een angstaanjagende geweldsuitbarsting de roestige stalen kabel los van het voorwiel. Uiteraard was hiermee het laatste ochtendritje van Slagter een feit. Om andere redenen was het terugrijden van wedstrijden nooit voor hem weggelegd geweest. In de verstoorde idylle van Symene betraden de tourists in het kielzog van Mulder de lokale taverne en namen plaats in de achtertuin. Maarten liep per abuis bij de buren, een kinderdagverblijf voor peuters en kleuters, binnen. Een oplettende Piotr zag hem gelukkig net op tijd tussen de struiken door en maande hem niet het klimrek en de boomhut te betreden en zich te vervoegen bij ons gezelschap. Onder enig protest sprong hij wat stijfjes over de sloot de beergarden binnen.

“The English invented cricket to give them a sense of eternity.” Dat de tijd in Symene al een tijdje stilstond viel die middag wel te merken. Het clubhuisje stond sinds een jaar of honderd, met een lading hout gebracht door de Neptunus in elkaar getimmerd. Sterspelers Fabery, Renardel en ondergetekende hadden vrijaf gekregen voor deze onbeduidende fixture en derhalve was Louis tot captain benoemd. Dat de gastheren een eveneens een weinig eervol bezoek bevonden bleek weldra. Ze hadden maar liefst 5 cricketers en drie first-timers bereid gevonden de whites aan te trekken. Daar ging mijn vrije middag op een bankje in de schaduw. De andere meer ervaren reserves Kappelle en Pulver hadden dit zien aankomen en snel de benen genomen naar de West Bay om aldaar een frisse duik te nemen. De droogte had zijn werk gedaan. Een keihard outfield zorgde voor de nodige bebloede knieën bij Symene CC die als eerste gingen fielden. Eric had zich tijdens de huddle bij de captain van Symene voorgesteld als legspinner, of eigenlijk opening batsman-legspinner. Het moet de rare vorm van het veld zijn geweest dat hij zijn vertrouwde line and length niet helemaal kon vinden die middag, maar na 1 (of waren het er drie) over bedankte de captain Eric vriendelijk voor zijn diensten. Dr. Rier (47) was samen met Mr. Extra topscorer van de VRA innings. De rest van het team voegde daar nog een schamele 100 runs aan toe. Op een veld met de kortste square leg boundary ever een haalbaar target. Maar ja, Eric en ondergetekende achten het beter voor het zelfvertrouwen van de overige tourists dat dit target niet gehaald werd, sloegen beiden voor de vorm een paar boundaries om vervolgens het de hele dag zalig lijkende bankje in de schaduw op te zoeken. Eén van de Symene firsttimers wist nog wel een maiden fifty te produceren, maar ja, wat wil je met deze bowlerij…
Met een weergaloze speech besloot Louis de dag in Symene en reed Agent Mulder de 60 miles terug in de tweede versnelling…binnen het uur.

Prehistoric Pastimes

‘Engelsen zijn gek, maar op een bijzonder amusante wijze,’ beweerde mijn docent Engels ooit. Bij het verzamelen van antieke cricket-ansichtkaarten, waarmee ik mij maar al te graag bezig houd, is die historische uitspraak maatgevend geweest. Vergun mij om daarvan ter lering ende vermaak in de komende tijd een aantal voorbeelden te geven.

Laat ik beginnen met een ansichtkaart van de hand van Lawson Wood ( 1878 – 1957). Wood was kunstschilder, ontwerper en tekenaar, die zich specialiseerde in politieagenten, dinosauriërs, dieren en …holbewoners. Zijn cricketkaarten vonden gretig aftrek, met name bij niet Engelsen, die zoals we vaker zullen merken, Engelse ansichten verstuurden om het thuisfront een voorbeeld van kenmerkend curieus Brits gedrag voor te schotelen. Zo ook deze kaart, die op 18 maart 1907 om 1:15 pm (dat waren nog eens postdiensten!) verzonden werd van Londen naar Nantes. De afzender schrijft op de voorzijde : ‘un des jeux favoris des anglais, ils y mettent la même ardeur’/ ‘één van de favoriete spelletjes van de Engelsen, zij stoppen er dezelfde passie in’. Dezelfde passie als in al hun andere sporten? Hetzelfde vuur als in al hun overige tijdverdrijf? Interessante vraag, lijkt mij, ook ruim 100 jaar na dato.

Maar wat een uiterst vermakelijke scène schotelt Lawson Wood de kijker hier voor. De aandacht richt zich vanzelfsprekend primair op de batsman, voorzien van één ruwharen legguard, een Stonehenge short handle bat (Oldberry) en een ….bijl (long handle). Waarschijnlijk om dubieuze LBW beslissingen te voorkomen. Minstens zo fraai is het wicket, dat zich in de overgangsfase van oer ( 2 stumps en 1 bail ) naar modern ( 3 stumps en 2 bails ) bevindt. Fine leg oogt wat passief, terwijl het rustieke players pavillion, met imposante clubvlag, er wezen mag, maar helaas deels verloren gaat in die typisch Engelse nevelen, waarin tot op de dag van vandaag veel verhuld blijft.

Tom Matena

KLIK OP AFBEELDING OM TE VERGROTEN

Uit de oude doos

Een zeer productief cricketschrijver als David Frith kan veel verhalen. In ‘Frith on cricket’, een ruime verzameling van zijn pennenvruchten, laat hij ons genieten van artikelen die hij in de loop der jaren o.a. schreef voor ‘The Cricketer’. Een ervan dat me bijzonder aansprak ging over Colin ‘Ollie’ (naar Oliver Hardy) Milburn, de vermetele batsman die in mei 1969 bij een auto-ongeluk zijn linkeroog verloor en ook iets van het zicht in zijn rechter. De cricketwereld hield zijn adem in. Zou hij ooit nog terugkeren op het veld? Die vraag beantwoordde hij begin 1973 door zich, na een aantal net-sessies, toch weer aan het front te melden. Hij wilde geen genade van de bowlers, zo liet hij weten, en die kreeg hij dan ook niet. Door allerlei blessures in het eerste van Northamptonshire bleef het niet bij een half seizoen in het tweede, zoals hij van plan was geweest, maar stoomde hij door naar het eerste. In zijn eerste vijf matches daarin reikte hij niet tot de twintig, maar daarna ging het iets beter (36, 34, 44, 41). Niet opvallend, maar ook niet slecht. In de laatste wedstrijd van het seizoen waarin beslist zou worden wie tweede zou worden in de Championship trad zijn team in Guildford aan tegen Surrey. Milburn werd in de eerste over gebowld door Arnold. De rest van zijn team bakte er ook niets van, zodat de follow-on onvermijdelijk was. Eigenlijk was iedereen bang dat Milburn een pair zou maken, maar dat gebeurde niet. Onder donderende applaus - iedereen gunde het hem zo - bereikte hij de vijftig, een halve century die vooral zal voorleven door de enorme zes in een naburig bloembed. Niet veel later sneuvelde hij op het bowlen van Intikhab. Zijn moment of glory was van korte duur geweest.

Colin ‘Ollie’ Milburn stierf op 28 februari 1990 aan een hartaanval. Hij werd slechts 48 jaar.