Clubblad Amsterdamse Sportvereniging VRA

How's That verschijnt tijdens het cricketseizoen wekelijks

Voorwoord

Op zaterdag 8 juni werd ik tegen een uur of vijf in de morgen wakker doordat een donderende storm de takken tegen de ruiten zwiepte. En alsof dat nog niet genoeg was petste de regen venijnig op het dak. Het eerste dat me in mijn halfslaap te binnen schoot was: ‘O je, er kan straks niet gecricket worden.’ Het vooruitzicht op een cricketloze zaterdag stemde me zo somber dat ik verder de slaap niet kon vatten. Nadat ik na het opstaan een deel van de dikke zaterdagkranten tot me had genomen, waagde ik het er toch maar op, toog naar het veld en zag daar dat er, wonder boven wonder, werd gespeeld. De wind huilde naargeestig door de kruinen van het geboomte en het woei zo hevig dat een tak van toch zo solide ogende VRA-boom het begaf. Maar het spel ging door. En terwijl de wolken langs het zwerk joegen deed ik een schietgebedje dat het maar droog mocht blijven, want hoe onwaarschijnlijk het aanvankelijk ook leek, VRA stond er plotseling goed voor. Mijn bede werd verhoord. De regen bleef weg en VRA won.

Hoe anders verging het me twee dagen later in Voorburg. Daar scoorde VRA lang niet genoeg runs om op een overwinning te mogen hopen. Maar ook hier dreigde regen. Opnieuw zond ik een schietgebedje ten hemel nu met de inhoud dat het, voordat er twintig overs gespeeld zouden zijn, zo zou gaan plenzen dat verder spelen onmogelijk zou worden. Maar helaas, de bui die wel degelijk kwam, dreef ook al snel voorbij. VRA verloor kansloos en ik besloot het naar boven zenden van schietgebedjes verder maar achterwege te laten.

Harry Oltheten

VCC 1 - VRA 1

Maandag 10 juni 2019

VRA: 189 all out

VCC: 143 voor 2 (revised target)

VCC wint met 8 wickets

Een piek en verder dalen
Op deze plaats is al vaak gemeld dat VRA 1 te zeer afhankelijk is van de prestaties van twee of drie spelers terwijl de rest collectief in gebreke blijft. Tegen VCC was het weer niet anders. Een glorieuze century van Ben (107 in 110 ballen) die goed werd gesteund door Eric (33 in 99 ballen) was het enige echte lichtpunt in de VRA-innings. De anderen bakten er totaal niets van, waarbij je je wel mag afvragen of degenen die keer op keer falen wel een plaats in ons eerste verdienen. Ja, er was een aantal dubieuze lbw-beslissingen, ja er was ook een betwistbare run out, en ja we misten onze twee openingsbowlers Haseeb en Quirijn, maar feit blijft dat je met twee of drie mensen die op niveau presteren geen wedstrijden wint. De neergang - VRA ging van 148 voor 2 naar 189 all out – was zo schrijnend dat de weinige VRA-supporters al vroeg hun heil zochten in de drank. Alleen de regen kon ons daarna nog redden en die kwam ook, maar niet voldoende. Bij 89 voor 2 was er even een pauze waarin het target werd bij gesteld op 142 in 33 overs. Dat VCC daar geen moeite mee had verbaasde niemand (143 voor 2 in 26.1 overs).

VRA 1 – Quick 1

Zaterdag 8 juni 2019

VRA: 185 all out

Quick: 175 voor 8

VRA wint met 10 runs

Eindelijk een overwinning
De hagel op mijn voorruit voorspelde niet veel goeds een ook de felle windvlagen wezen beslist niet op een aangename middag op het cricketveld. Bij aankomst op VRA werden me meteen twee dingen duidelijk gemaakt: de wedstrijd was vanwege het barre weer tot 40 overs ingekort en Eric speelde zijn 250ste match in VRA’s eerste. Hij gaf deze illustere gebeurtenis extra glans door de toeschouwers een staaltje batten voor te schotelen van de buitencategorie. Waar Vikram ((9), Emile ((6) en Ben (7) het bij bescheiden bijdragen hielden, daar deed hij een duchtige duit in het zakje. Onderweg goed gesteund door Peter (35) leek hij op weg naar een fraaie century, een mijlpaal die het niet bereikte door een lullige run out. Doordat ook Mitch op zijn bekende vrolijke wijze 24 runs op het bord bracht, kwam VRA tot 185 runs, een totaal dat door de kenners als ontoereikend werd betiteld. Zij leken gelijk te krijgen, want Quick kreeg via Bista een vliegende start. Terwijl het windgeraas in de bomen elke aanzet tot een goed gesprek in de kiem smoorde konden er al snel 50 runs genoteer worden terwijl het eerste wicket nog moest vallen. Pas toen ben aangezet werd vielen er slachtoffers. Eerst nam hij het wicket van Van Gigch en kort daarna het prijswicket van Bista. Onderwijl was VRA-opener Haseeb bij het einde van zijn run up dramatisch in elkaar gestort, zodat ook Vikram zijn bowlingkwaliteiten moest tonen. Daar ook Quirijn verstel moest laten gaan vanwege een bovenbeenblessure was het voor VRA echt alle hens aan dek. Leon, Ben en Peter haalden de teugels aan, zodat er steeds meer druk op de Quick-batslieden kwam te staan. Met regelmaat vielen er wickets en met nog drie overs te gaan moesten de Hagenaars nog dertig runs maken. Dat lukte ze niet, zodat VRA een onverwachte, maar verdiende overwinning boekte. Op naar de volgende!

VRA2 vs VVV played

Heading into a must win game to keep the season alive, VRA2 was determined more than ever. It started with another loss of the toss and the visiting team (VVV) deciding to bat first.

It didn’t take long for the hosts to make inroads as an in-swinging ball from Prasuk knocked the off stump out in only the 2nd over of the game. VRA2 kept getting regular wickets – holding on to anything that went in the air, knocking the stumps, getting leg-befores etc. It looked like nothing could go wrong for the hosts and they bowled the visitors out for a meagre 119. Pragam was the pick of the bowlers with 3 wickets and Prasuk, Sharad and Sudhakar got 2 wickets each.

Needing 120 to win, Harpreet and Pragam gave a swift start to the innings adding 36 for the first wicket in only 6 overs. A few minor roadblocks later, it was up to the ever-dependable pair of Keshava and Ashwin to take the team home, which they did in style with an unbroken partnership of 40 and in quick time as well. Their stroke play was a treat to watch.

VRA2 got a well-deserved victory and they got their first 2 points of the season. The team is extremely focused to start the winning streak now and turn the season around.

VRA 3 - Wanica Star

There wouldn’t be a need to clip our nails this week, after biting them off to the skin.
Such was the game we witnessed on Sunday. Definitely not for the faint hearted.

The game started with yet another toss loss of this season, though it could have been a blessing in disguise as we weren’t sure of what we wanted to do after winning it. We were asked to bowl first on a very small football field turned cricket ground, having boundaries at 40 steps from the wicket (Mark measured it). We had heard that the pitch there is a “funny” one, which happened to be so eventually. So, we didn’t mind bowling first.

The start was what we would have asked for, with Jeroen leading from the front, with the first ball missing everything and making up a mess of the stumps and then yet another blinder by Marcus at slips, to dismiss two batsmen in the very first over of the game.

It was just going to go one way from there, with only three batsmen reaching double figures. Although, Aman and Rambo really grinded it out and tried their best to post a respectable total for us to chase. Piotr ended up with 4 wickets, yet again, and the others chipped in as well.
It was a dodgy wicket, as mentioned before, tough day for our stand in keeper, Martijn, and with a number of byes and wides, the extras were the second highest scorer for the home team. They ended up with 176 on the board and we were the happier side at the halfway stage.

The batting innings went off to a flier, with the opening partnership of 83 in 9 overs, thanks to the exploits of Marcus and Martijn. There wasn’t to be any doubt about the result at that moment. But, it was only the start to a long slide. Having difficulty to bat for the new batsman, given the awkward bounce (or no bounce), wickets kept falling at both ends and we found ourselves in deep trouble very soon. The home team didn’t give away a lot of extras and the rest of the batting order could only manage 23 runs in total.

We still had Shan standing in at one end and since required run rate was always in control, it was just needed to stay at the crease and accumulate runs without taking risks. With 145/9, we still needed 32 runs from 12 overs. Dilip was at the other end and had to play a very important role to win the game.

Both the batsmen showed discipline, punishing the bad balls and playing out the good ones.
An odd boundary here and there and we were inching closer to the target. Hope started rising again and it was getting intense on both sides. So much that our captain even refused to watch the game for some time. Every ball was cheered, the fielding team getting nervous after every run scored. Shan played a clever innings as he made sure he takes most of the strike, exposing Dilip the least.

Slowly the runs were made, and we just required 2 runs now. A new bowler was given the task of doing something that the other couldn’t. But, fortunately for us, he overstepped on his second delivery and gave us a tie at least (brave call Zamaan). We were just 1 run away now, and the free hit was made full use of, with Shan sending the ball over the ropes and giving us the well-deserved 2 points.
It was that kind of a game that gives you immense confidence and a lot to learn from, and fortunately for us, we ended up on the winning side, which was very well deserved.

We hope to keep the winning momentum going to the next game, probably the most important game of this season.

Cheers.

VRA Dames - Excelsior

Getting up at 7.15 am on a Saturday morning to go to Schiedam to have a nice game of cricket is a challenge in itself, getting up at 7.15 with the wind blowing like crazy to play a game of cricket is crazy… but we did it.

We all went from different places to Excelsior, had to make our way on the parking lot through some branches. But after the coffee we went to inspect the field and were ready to go.

Nathalie was not playing today so Sally was the captain of the day. She lost the toss and we had to bat. Not starting with the usual couple but with Git and Sjoukje, the circumstances were hard but we managed to get a few runs on the board quite fast. What also went fast were the wickets, within 16 runs we lost 3 wickets… Lisa was on a role.The field was slow, the pitch unpredictable and the spirits high. Best thing of this innings was the 6 hit by Gwen and Meike filming it, great shot Gwen.

Meike herself got over her nerves and hit her first runs of the season, Sally had a steady 31 and Miranda hit a couple fours at the end so we ended up with 118 runs.

Starting the second inning with a little bit of sunshine...and a new opening bowling pair with gwen and sjoukje. We had a fast wicket so on track here. It should not be a problem to win this, as long as you bowl well and don’t get upset if you get hit for four. Steady bowling it was. Lot was back in the game, a bit rusty at first but took two wickets in the end and in the end it became an exciting game. Mariska Kornet was batting and running like a star and she made it very difficult for us. Excelsior needed 12 runs off the last over and Sally asked me to bowl it…. Oookay here we go. Report from the side: 1 ball, lisa went for a four but Lot stopped it, 1 run, second ball 1 run, 3 also 1 run, a wide, Dot and the last ball...Lisa went for a six but got caught by Kaniska, who was a bit surprised that she did… Great catch!!!!

Overall a good game in stormy conditions. Next week we play Ajax and there is a party at the club!

See you all there

Hit Wicket(keeper)

Maar al te vaak afgebeeld: de batsman, die niet alleen zijn eigen wicket, maar ook de wicketkeeper neer mept.
Succes verzekerd in de wereld van de cricketansicht voor deze Comedy Capers combinatie van onkunde en onopzettelijk geweld. Geen groter vermaak dan leedvermaak. Maar ging dat ruim 115 jaar geleden ook op voor Mademoiselle Elisabeth Beer ( geadresseerde ) en de mysterieuze afzender B?

Laat ik beginnen met de status van de kaart. Een product van de in 1874, aanvankelijk als Generale Postunie, opgerichte Wereld Postvereniging. Deze organisatie beoogde de communicatie tussen alle volkeren van de wereld te bevorderen en te ontwikkelen. Ook diende de servicekwaliteit voor de consument verhoogd te worden. Lees: goedkoper, soepeler en sneller postverkeer. Dat laatste is in dit geval niet helemaal gelukt. Signau ( gemeente in het kanton Bern), waar B. de kaart op 13 september 1903 postte, ligt hemelsbreed zo’n 150 kilometer van Vich, waar Elisabeth woonde. De kaart arriveerde daar 6 dagen later…

Elisabeth heeft waarschijnlijk vaker wat langer op post van B. moeten wachten. Op de voorkant van de kaart lezen we met enige moeite – een deel van de met potlood geschreven tekst is ooit uitgegumd - : ‘…lange von mir eine Karte verlangt ..(onleesbaar).., so sende ich Dir jetzt eine. B.’ Dat B. de voorzijde van de ansicht voor zijn schrijfsels gebruikte, was het logische gevolg van de ‘ongedeelde rug’ van deze kaart. In het eerste decennium van de 20e eeuw hadden nog niet alle prentbriefkaarten een ‘tweedelige rug’ ( links ruimte voor de tekst, rechts het adres), zoals wij die kennen.

We keren terug naar de beeldzijde van deze begin 1900 door West Zwitserland tourende cricketvoorstelling. Een kaart, waarvan we de maker niet kennen, in de beste traditie van de Engelse laat 19e eeuwse (cricket)aquarel met neo-romantisch aandoende, nogal onwezenlijke figuren. Wat te denken van de serene, welhaast dromerig verrukte uitdrukking op het gezicht van de dandy-batsman, die zich de gevolgen van al het door hem aangerichte ‘kwaad’ volstrekt niet lijkt te realiseren.

De square leg umpire, handen in de zakken (!), is ongetwijfeld weggelopen uit een misdaadfilm met Rudolf Valentino, maar fine leg en deep backward square zijn op hun hoede. Het waait flink en in het paviljoen van Oranje/Wit heerst vooralsnog een serene rust.
Freundlichst grüsst …

Tom Matena