Voorwoord

Voorwoord

Minder sterke geesten zouden er voorgoed de brui aan hebben gegeven na wat Ben Stokes op 3 april 2016 in Eden Gardens (Kolkata) overkwam tijdens de finale van de ICC World Twenty20. De West Indies moesten in de laatste over maar liefst 19 runs scoren om Engelands totaal van 155 voor 9 te passeren en dat leek een veel te grote opgave voor Carlos Brathwaite, de man die Stokes tegenover zich vond. Ben liep er nonchalant bij. Hij wreef over zijn ruim getatoeëerde armen en wekte de indruk dat hij dit varkentje wel even zou wassen. In de tussentijd maakte Carlos zich op voor wat een van de grootste apotheosen in het moderne cricket zou worden. Hij joeg de bal niet een- niet twee-, niet drie- maar viermaal achtereen hoog door de lucht het veld uit. Te stellen dat Ben beteuterd keek na deze krachtsexplosie zou een groot understatement zijn. ‘It’s not his fault', zei zijn captain Eoin Morgan tijdens de persconferentie na de strijd, maar wiens fout dan wel?

Het ging daarna met Ben op en af. In 2018 raakte hij betrokken bij een gevecht buiten een nachtclub in Bristol en hoewel hij werd vrijgesproken bleef er toch een smet aan zijn naam kleven. Maar hij kwam terug. De zomer van 2019 werd zijn domein. Vooral in de derde Test tegen Australië (Leeds, 22-25 augustus) bracht hij heel Engeland in extase. De omstandigheden waren er dan ook naar. In de eerste innings scoorden de Engelsen een zeer povere 67 runs. Niemand gaf nog een penny voor hun kansen, zeker niet toen de vierde middag om kwart over drie in een jacht op 359 het ene na het andere wicket verloren was gegaan. Om de Ashes serie in leven te houden hadden ze 73 runs nodig met nog een wicket in handen. Stokes had gezelschap van de kale bebrilde tailender Jack Leach. Als die zich opmaakte om de bal te ontvangen, en dat was een tantaliserende zeventien keer, moest Ben hulpeloos toezien. ‘Leach was having trouble focussing repeatedly wiping sweat from his glasses. One batsman couldn’t watch, the other could barely see. It did not have the makings of a miracle,’ schreef Wisden. Maar dat wonder kwam toch. Natuurlijk had Ben hier en daar wat geluk, maar dat doet niets af aan het glorieuze gehalte van de 135 not out waarmee hij de Engelse zege binnensleepte.

Er zijn natuurlijk meer last-wicket stands geweest die hebben geleid tot een Test-zege, maar er was er slechts een die met meer runs gepaard ging. Ben, de grote held, bleef bescheiden. ‘Walking off there at the end , when the whole of Headingley was standing up and celebrating, was a very special moment and something I had to try and take in. Moments like this don’t come along very often. It was amazing to be part of it.’ Anderen lieten in hun commentaren de teugels wat ruimer vieren en waren het over één ding eens Australië had niet verloren van Engeland, maar van slechts één man, Ben Stokes.

Als alles naar wens verloopt zal er deze zomer toch nog testcricket in Engeland te bewonderen zijn, zij het zonder publiek. Ben zal het dus moeten doen zonder de support van de duizenden die zijn daden indrinken en voor wie hij sinds vorige zomer een goddelijke status heeft. Maar iets is beter dan niets. Ik zal in ieder geval weer aan mijn toestel gekluisterd zitten in de hoop weer zo’n wonder als in 2019 te mogen aanschouwen

Harry Oltheten

​

Deze week

Het is elke week weer sleuren en pleuren geblazen. Want zo'n How's That is elke week een heel karwei. om bij elkaar te schrijven, vooral zonder normaal programma. En de verslagen zijn ook vertraagd.

En daarom doet het ons groot plezier om aan te kondigen dat Wouter Renardel de Lavalette de handschoen heeft opgenomen en het redactieteam van de How's That te completeren. Vanaf volgende week zullen we daar de vruchten van kunnen plukken. En daar is uw oranje gegipste redacteur ad-interim zeer dankbaar voor.

De nieuwsbrief, nummer 3 alweer, boordevol foto's en verhalen staat ook op het punt om uit te komen, dus ruim een extra plaatsje in uw inbox voor dit niet te missen nummer. U bent toch al geabonneerd? Doe het anders nu.

H.H.

Wedstrijden de komende week

Na de controversiële wedstrijd op zaterdag tussen Zami 1 en Zami 2, staat voor deze zaterdag weer de clash of the woods op het programma! Gaat het Zami 2 dit keer lukken om het sterke Zami 1 te verslaan? De andere wedstrijd komende zaterdag gaat VRA 2 tegen VRA 4 zijn en op zondag staat er een t20 gepland met een mix van spelers van alle teams van de club op veld 2.

Trainingschema

22 juni 2020 -

Het trainingsschema is nu weer helemaal open. Met de hulp van velen zijn de nieuwe matten op hun plaats gelegd en functioneren boven verwachting! De netten zijn dus alledrie beschikbaar en de beschikbare trainingsruimte is dan ook verruimd. Registreren voor de training is niet meer nodig.

Nog steeds dient iedereen die traint of speelt zijn of haar contributie voldaan te hebben óf een regeling met de Penningmeester te hebben.

Translation of this page

The demon bowler

The Demon Bowler

Tussen de contrasten en controverses van Pleiners en Dijkers, Jets en Sharks, Mods en Rockers, Beatles en Stones was in de jaren ’60 van de vorige eeuw ook de Noord-Londense band The Kinks actief.

Zij combineerden provocerend lang haar met een dandyachtige uitstraling. Ze speelden zowel heftige gitaarrock (‘You really got me’) als popsongs over sociaal gevoelige thema’s (‘A well respected man’, ‘Lola’).

Ray Davies – het absolute middelpunt van de groep – zaagde met zijn teksten naar hartelust aan alle conservatieve en burgerlijke Britse stoelpoten. Dat leverde vermakelijke, buiten Engeland grotendeels volstrekt onbekende, pop-

soap-opera’s op. En verrukkelijke satirische nummers met diverse taalkundige hoogstandjes, zoals in ‘The Village Green Preservation Society’ uit 1968:

‘We are The Village Green Preservation Society,

God save strawberry jam and all the different varieties.

We are The Sherlock Holmes English Speaking Vernacular,

Help save Fu Manchu, Moriarty and Dracula.

We are The Office Block Persecution Affinity,

God save little shops, china cups and virginity.’

………..

Maar de ballade ‘Cricket’[ Sung by The Vicar] (sic!), met daarin de existentiële problemen, waarmee de Britse mens op zijn levenspad geconfronteerd wordt, is een echt juweel:

Some people say that life’s a game, well if this is so

I’d like to know the rules on which this game of life is based.

I know of no game more fitting than the age old game of cricket,

It has honour, it has character and it’s British.

Now God laid down the rules of life when he wrote those Ten Commandments

And to cricket those ten rules shall apply.

Show compassion and self-righteousness and be honest above all

And come to God’s call with bat and ball.

Now the Devil has a player and he’s called the Demon Bowler,

He’s shrewd, he’s rude and he’s wicked.

He is sent by Sinful Satan and he’s out to take your wicket

And you know that that’s not cricket.

He’ll baffle you with googlies with leg breaks and offspin,

But keep a level head and don’t let that demon in.

So keep a straight bat at all times, let the Bible be your guide

And you’ll get by, yes you’ll get by.

………………………….

De boodschap is even simpel als vilein: Het leven is één grote cricketwedstrijd tegen de C.C.Satan. Maar met een recht bat en sportief gedrag red je het wel. Houd je goed aan de voorschriften en wees vooral op je hoede voor:

Tom Browne ( weet U nog? ) tekende deze in 1906 verstuurde ansichtkaart ongeveer 65 jaar voordat Ray Davies zijn songtekst schreef.

Browne’s presentatie van de duivelse bowler is beduidend anders dan die van Davies. Geen googlies en andere dubbele bodems, gewoon PATS! BOEM! Dit is er één van het type Fred Trueman of Merv Hughes. Niets ontziend en bij Tom Browne vindt er dan altijd wel een enorme clash plaats en is er iemand standaard de pineut.

Maar we zien, dat er bij Browne ook sprake kon zijn van – wellicht onbedoelde – genoegdoening.

Op deze kaart, die in dezelfde periode de drukkerij verliet als de eerdere, herkennen we bij de ‘getroffen’ batsman beslist iets van de motoriek en de lichaamstaal van de Demon Bowler. Of bezondigen we ons dan al te zeer aan wishfull thinking?

Eén ding staat overigens wel vast, als we naar de tekst op de kaart kijken.

“Well thrown, Sir!” That’s not cricket!

Tom Matena