Voorwoord HT editie 9

Voorwoord

Het was een weerzien met veel oude bekenden dat de BBC de cricketliefhebber op zaterdag 13 juni voorschotelde. Zomaar opeens zagen we beelden van de derde test tussen Engeland en de West Indies (6 en 10 juni 1991) gespeeld op Headingley in Leeds. Beroemdheden waren erbij, zoals Viv Richards en een hevig besnorde Graham Gooch, maar ook mindere goden zoals Steve Watkin. Een heel uur lang konden we van hun daden genieten. Na afloop van de strijd was Engeland euforisch. Het had voor de eerste keer in 22 jaar thuis van de West Indies gewonnen. Dat was allemaal fraai om te zien, maar het meest genoot ik van het optreden van de twee umpires, twee heuse coryfeeën: David Shepherd en Harold ‘Dickie’ Bird. Bij het zien van de eerste schiet me altijd het woord ‘gezellig’ te binnen. David was namelijk voorzien van een embonpoint, dat je niet onmiddellijk met sport associeert. Hij straalde een soort goedmoedigheid uit die een keiharde lbw-beslissing leek uit te sluiten. We moeten zijn ‘rubicund appearance’ al weer lang missen - hij beëindigde zijn umpirescarrière in 2005 en stierf vier jaar later - maar velen herinneren zich hem als een van de beste umpires ooit. Harold ‘Dickie’ Bird (geb. 1933) is nog onder ons. Hij leeft niet alleen voort in de herinnering van velen als een goed umpire, maar ook als een excentriekeling die opviel door allerlei capriolen. Ook in de Test op Headingley kon hij het weer niet laten de aandacht op zich te vestigen. Op een gegeven moment zette hij er flink de sokken in om op tijd zijn plaats op square leg in te nemen, een exercitie waarbij hij zijn atletische vermogens flink overschatte. Bij het tot stilstand komen schoot hij een eindje door en belandde zo, tot hilariteit van velen, op zijn achterste. Hij zat er niet mee en liet zich door twee galante West-Indiërs overeind helpen. Zo had hij toch maar mooi weer even in het brandpunt van de belangstelling gestaan.

Dickie was niet de eerste umpire die zorgde voor veel entertainment. Alec Skelding (1886-1960) ging hem voor. Die was zo gek dat hem, ondanks zijn onmiskenbare kwaliteiten nooit een Test Match werd toevertrouwd. Wel umpirede deze ‘maverick umpire’ tussen 1931 en 1959 meer dan 500 eersteklas matches. Pas op de rijpe leeftijd van 72 jaar hield hij het voor gezien. Je zag hem niet makkelijk over het hoofd met zijn bril met jampotglazen rustend op een kokkerd van een rode neus. Die bril had hij hard nodig. Zo meldde hij Nottingham-battingster Joe Hardstaff toen die het veld inkwam meteen dat er die dag geen lbw-beslissingen zouden vallen, omdat hij per ongeluk zijn leesbril had meegenomen. Alec was bepaald geen geheelonthouder. Op kille dagen nam hij een heupfles cognac mee het veld in die hij verborg onder zijn zakdoek Onder het mom van dat hij zijn neus snoot, nam hij daaruit bij tijd en wijle een forse slok. In 1932 was hij de eerste umpire die drie man op rij lbw gaf. Alle drie waren ze wel zo eerlijk om toe te geven dat hij het volkomen bij het juiste eind had gehad. Behalve een excellent umpire was Alec ook een dichter. Een van zijn verzen, Duties, Trials and Troubles of County Cricket Umpires bevat de volgende regels:

‘Most of the time he stands to be shot at;

An immobile creature for mankind to pot at.’

Hoewel hij vaak, onvermijdelijk, het mikpunt was van spelerskritiek hield hij zoveel van zijn baantje dat hij zijn pensioen steeds maar uitstelde. Toen dat eenmaal een feit was, leefde hij nog maar een jaar. Op 18 april 1960 kwam er een einde aan het aardse bestaan van de man over wie een dagblad in zijn obituary terecht schreef: ‘With Alec Skelding there was never any shortage of entertainment.’

Harry Oltheten

Hattrick for Prasuk Jain

Prasuk Jain has taken his first ever hattrick in the clash of the woods June 7th 2020. Prasuk clean bowled 3 batsmen Wouter Renardel, Piotr Pasierowski and Maxwell Charlesworth with consecutive deliveries. Aside from the Kappelli points, Kappelli boots, Floris found it necessary to name something else after himself; "the ome Fleau" award for outstanding achievements. Hereunder a picture of Prasuk Jain and a man who always seems to be in the picture.

Colman’s Mustard heads the field ( deel 1 )

‘A postcard or post card is a rectangular piece of thick paper or thin cardboard intended for writing and mailing without an envelope.’

Aldus gedefinieerd en gecertificeerd begon de opmars van de ansichtkaart in de jaren ’80 van de 19e eeuw. Slimme jongens bij verschillende bedrijven begrepen al snel, dat zo’n mobiel stukje papier van 9 x 14 cm meer mogelijkheden bood dan het versturen van goede wensen. Die kaartjes zouden wel eens minstens zo effectief - en vele malen goedkoper – kunnen zijn als dure advertenties in dag- of weekbladen.
Daarmee was de ansichtkaartenreclame geboren, die tussen 1890 en 1920 een gouden tijdperk beleefde. Daarna ging het in rap tempo bergafwaarts, omdat de radio na WO I zijn intrede deed en de reclame grotendeels daarheen verhuisde.

Vroege uitingen van reclame hebben iets vertederends. Ze ogen min of meer als een speelgoedwereld voor volwassenen: kleurig, vrolijk en quasi-onschuldig.
Het zal weinig verbazing wekken, dat de dragers van de vroegste reclameboodschappen in het sportgekke Engeland overwegend uit die sportwereld afkomstig waren. Als dat niet voor 100% het geval was, leunde de boodschap vaak op het fenomeen sport, met de cricketwereld als voornaamste representant. Een viertal van de meest spraakmakende kaarten op dit gebied passeert deze en de volgende week de revue.

Huntley & Palmers was (en is weer!) een koekjesfirma. Niet zomaar één, het was een in 1822 opgerichte gigant. De blikken en trommels, waarin zij hun koekjes verpakten waren complete kunstwerkjes. Biscuitjes in miniatuur blikken reiskoffers, schooletuis, windmolens, vuurtorens, snookertafeltjes compleet met ballenschietsysteem, kerststallen, raceauto’s, enz. enz. Deze dromerig ogende batsman, met zijn prachtige buckskin legguards, geheel en al ‘in charge of the bowling’ paste naadloos in het toonaangevende koekjesoeuvre van H & P.

En waaraan denken wij bij mosterd? De begrippen: pittig, sterk, overweldigend dringen zich op. Het was dus begrijpelijk, dat de firma Colman, die sinds 1818 o.a. mosterd op de markt bracht (en brengt!) zich middels W.G. Grace afficheerde. Zou de dokter er een aardig bedrag aan over hebben gehouden?
Het meest opmerkelijke aan deze kaart is natuurlijk , dat ver voor de introductie van reclame en spelersnamen op de shirts, Grace, enigszins voorzichtig lijkt het, gekleed in de oerversie het veld betreedt. ‘Colman’s Mustard heads the field like Grace’. Een fenomenale vondst.

Wie denkt, dat dit soort kaarten in ruime mate voorhanden zijn, heeft het mis. De originelen zijn niet of nauwelijks meer te vinden.
De belangrijkste oorzaken? De zeis van Father Time en…. de verzamelwoede van mensen zoals Robert Opie. Over hem, F.H.Ayres en Will’s “Gold Flake” volgende week meer.

Tom Matena

Clash of the woods nr. 5 june 20th 2020

Zami 1’s won the toss and elected to bat on the 20th of June against a Zami 2 side who were eager to back up their win from the week before. Finlay and Enslin opened the innings with the latter returning to the pavilion 1 Ten Kate (29-2) ball later. Fabery de Jong joined Finlay at the crease and together they amassed a 48 run partnership to help steady the ship, before a Charlesworth (26-2) ball cut Fabery de Jong’s stay short. Finlay managed to hang around for a further 8 overs, however his partners weren’t as successful. Drenthe, Van Mierlo, Goldie, Collignon, Schotte and Maessen all departed for less than 10 with Finlay himself scoring 31. The cause of this collapse? Marnix Hazewijer. Taking 18-3 off 5 overs, he ended with the best figures for either side and truly changed the sway of the game. Waheed and Jain partnered together for a more than handy 35 run lower order partnership which kept the 1’s in the game, giving them something to defend. Their averages did not remain intact however with Waheed holing out to midwicket off Prenen and Jain getting run out of a spectacular direct hit from Dreyer at backward point. Zami 1’s 153-11.

The 2nd innings saw Spits and Molenaar starting the chase, and in similar fashion the latter did not stay very long, Jain (22-1) doing the damage. In at 3 was Renardel de Lavalette, who, along with Spits kept the score moving, that was until Spits fell to Pulver (32-2) bringing Fordham to the crease for his first hit in 3 seasons. Goldie (33-2), however, had different plans. Taking the wickets of the 2 at crease batsmen in successive overs and in doing so, opening the game up once again. In at damage control were Akkerman and Dekkers, both of whom applied pressure back on the 1’s. Dekkers survived the fall of Akkerman to partner M. Prenen for the next 9 overs, scoring 21 in the process. Dreyer (23) was the last man needed for the 2’s who, along with Prenen (46) secured the game for the 2’s in comfortable fashion, finishing it with a Prenen 6 over mid-on. It was a tight fought game but ultimately, the 1’s middle order collapse and the M. Prenen masterclass were the 2 defining moments. Zami 2 win by 6 wickets.

The score on the 20th of june is is 3-2 in the advantage of Zami 1.

Trainingschema

22 juni 2020 -

Het trainingsschema is nu weer helemaal open. Met de hulp van velen zijn de nieuwe matten op hun plaats gelegd en functioneren boven verwachting! De netten zijn dus alledrie beschikbaar en de beschikbare trainingsruimte is dan ook verruimd. Registreren voor de training is niet meer nodig.

Nog steeds dient iedereen die traint of speelt zijn of haar contributie voldaan te hebben óf een regeling met de Penningmeester te hebben.

Translation of this page