Clubblad Amsterdamse Sportvereniging VRA

---

How's That verschijnt tijdens het cricketseizoen wekelijks

---

Voorwoord

Een batsman kan op vele manieren zijn wicket verliezen. De ene keer heeft hij er vrede mee, hoewel de nothing ball waarop hij sneuvelde hem wel wat dwarszit. De 36 runs die hij op een zonnige zomermiddag bij elkaar scharrelde, waren wel zo’n beetje wat hij in gedachten had. Maar bij een ander komt na zijn dismissal het stoom uit de oren. Een golden duck, ‘en dat voor iemand met mijn kwaliteiten. Dat kan toch echt niet.’ Stampvoetend verdwijnt hij in de richting van de kleedkamer, voor niemand aanspreekbaar. Dat vriend en vijand hem bezweert dat dat de bal die zijn palen omver kegelde echt unplayable was, troost hem nauwelijks.

En voor de echte cracks zijn er natuurlijk de nervous nineties. In die gevarenzone bevond zich ons aller Peter Borren afgelopen zaterdag in de Twenty20 tegen VVV. Alhoewel nervous? Peter had gebat als een jonge god. De ene na de andere soepele zes was van zijn bat vertrokken. Nervous? Welnee. Toen hij 99 runs achter zijn naam had, leek een eenvoudig weggetikt eentje voldoende voor weer een mijlpaal in zijn toch al imposante carrière. Maar Peter besloot anders. Hij had weer een zes in zijn gedachten en haalde uit. Helaas voor hem raakte hij de bal niet vol, zodat die aan de boundary kon worden gevangen. 99 runs, en daar bleef het bij. Wie verwacht mocht hebben dat Peter ziedend naar de kant ging, kwam bedrogen uit. Hij verliet het veld kalm, bijna berustend. ‘Dit is nu eenmaal mijn spel,’ leek hij te zeggen, ‘zo zit ik in elkaar.’ Bij hem niet de verbijstering die uit de ogen van de Nieuw-Zeelander Henry Nicholls spatte toen hij moest vertrekken in de derde Test Match tussen Engeland en Nieuw-Zeeland Op Headingly in Leeds. Hij had wat af staan zwoegen. 99 ballen waren op hem afgevuurd en slechts een daarvan had hij het veld uit weten te slaan. De honderdste die moet het worden, zag je hem denken. De bal die Jack Leach uit zijn hand liet vertrekken leek ervoor. Henry likte zijn lippen, haalde uit en zijn vuurpijl zou zeker zijn tweede vier hebben opgeleverd als niet het bat van zijn maat Daryl Mitchell zijn baan had geblokkeerd. Het boogje dat daar vandaan vertrok werd een grage prooi van Alex lees. Op Headingly was het even doodstil. Niemand besefte wat er precies was gebeurd tot Lees de bal triomfantelijk in de lucht wierp. Henry Nichollas vertrok met gebogen hoofd. Ik schreef het al: een batsman kan op vele manieren zijn wicket verliezen, soms op hele rare. Dat is deze week wel weer gebleken.

H.O.

Deze taferelen kennen we in Nederland niet

Voor de NOS Sport website schreef Jan-Kees van der Kun een prachtig verslag van de ODI's op VRA tegen Engeland waarin hij de sfeer uitstekend verwoordde.
Hierbij de link naar dit artikel.

Het Parool vatte het tafereel samen middels deze treffende cartoon.

Feest

Neuriënd reed ik steeds naar huis. Zes wedstrijden tegen testnaties op mijn eigen veld, dat van mijn club in Amsterdam. Zes dagen feest. Wat het in ieder geval bewijst dat cricket geen elitesport is. Van de 7500 toeschouwers op een dag, waren er 5000 Britten. Lieve hooligans in blote bast, bier slurpend en zingend tegen een van hun eigen spelers.

Met bewondering keek ik naar de KNCB, die toch maar internationaal kennelijk dusdanige goede contacten hebben, dat een Micky Mouse cricketland als Nederland tegen deze grootheden mag aantreden. Natuurlijk heb ik een cahier vol met verbeterpunten voor de cricketbond. Dat is voor een later moment. Nu past het mij een diepe buiging te maken voor Betty Timmer en haar staf. Diegenen die niet zien wat haar relatienet binnen de ICC voor ons Bondje betekent heeft, of poep in zijn ogen of die gunt haar die positie niet.

Dezelfde lof geldt voor het bestuur van VRA, dat met een ledenbestand van zo’n 300 man, 70 vrijwilligers op de been brengt. Penningmeester Peter van Gulik, erelid Siebrand Mulder en talloze anderen hebben weken achtereen geploeterd om van VRA’s hoofdveld een heus stadion te maken. Voorzitter Dorien, die met de fleur van Dames 1 petjes, batjes en shirts, plus lootjes staat te verkopen aan Britten die niet weten wat ze kopen. Vrijwilligers van VCC, VOC en andere clubs die VRA komen helpen.

Het kan allemaal nog zo op rolletjes lopen, het gaat uiteindelijk toch om de square en de out field. Alle toeschouwers waren het er over eens. Benno van Nierop, geassisteerd door Tom de Grooth, hebben een wereldprestatie geleverd. Een betrouwbare pitch en een snellopend out field. De Britten waren verbaasd. Een Engelse supporter op de tribune voor mij zei: ‘van het spel hebben jullie geen verstand, het blijft het niveau van Papua Nieuw-Guinea, maar deze pitch en dit veld zijn surroundings kan zich meten met iedere top ground in Engeland.’

De allerhoogste lof gaat ook naar de gemeente Amsterdam en Ron Top, die in een paar weken een paardenwei tot een Engels cricketveld hebben omgetoverd. Mooie publiciteit voor Amsterdam, de KNCB en VRA in Engelse media en in de Volkskrant, NRC en Trouw. Mooi ook dat die elitaire saus over de cricketsport nu voor altijd is afgespoeld.
Tegelijkertijd is het ook duidelijk dat de Bond met een professioneel plan van aanpak zal moeten komen om dit niveau te kunnen volhouden. En hou daarbij voor ogen: de Bond dat zijn wij zelf.

Slagveld
Hoe anders was mijn humeur afgelopen zaterdag bij het bekijken van de T-20 met de drieluik Groen-Wit, VVV en ons Eerste team. Het hoofdveld was een slagveld. Het zogenaamde Hurleyveld kan je in deze staat voor dit seizoen afschrijven.

Het VIP-terras was nu een RIP-ruimte, het veld achter de boom desolaat. Ik begrijp dat het voor de Bond profijtelijk is om een stadion met een capaciteit van 7000 toeschouwers van 29 mei tot 22 juni, maar liefst 3 weken te laten staan. Voor VRA is het desastreus. Ik neem gemakshalve maar aan dat ons bestuur deze schade juridisch en financieel heeft afgedekt. Los van het geld zit VRA nu, op de helft van het seizoen met een zwaar aangetast hoofdveld. Dat komt dit seizoen zeker niet meer goed.
Terug naar mijn slechte humeur van de afgelopen zaterdag. Geen werkbare screens, een kapot scoringbord en geen organisatie rond de pitch. Gelukkig was er één man, die na 7 weken achtereen iedere dag zijn club en de Bond van dienst te zijn geweest, zich zaterdagochtend vroeg afvroeg of er wel iemand op VRA zou zijn. Ere-lid Siebrand Mulder stond in de motregen het afdekken van de square te organiseren, regelde dat het vuilnis onder de tribunes werd ingezameld, zorgde ervoor dat de steigerbouwers tijdens de wedstrijd de tribunes konden afbreken en repareerde het scoringbord provisorisch. Wat een geweldige actie Siebrand. Dankzij jou kon het eerste met twee keer winst de dag afsluiten. En natuurlijk was Layla weer op haar post. Gelukkig dat het leven weer normaal wordt.

John H. Wories

P.S. Veel succes VCC als gastheer van Nederland-Nieuw Zeeland op 4 en 6 augustus en VOC bij Nederland-Pakistan op 16,18 en 21 augustus.

Uitslagen afgelopen weekend

Groen & Wit 71 v 7 (12) – VRA 131 v 6 (14)
VRA 172 v 9 (20) – VVV 163 v 2 (20)
Ghausia 71 (15.3) – VRA2 344 v 8 (50)
Ajax CC 217 v 2 (37) – VRA3 214 (39.2)
VRA4 149 (37.3) – Bloemendaal2 150 v 6 (25.4)
VRA5 182 v 6 (40) – Eindhoven CC2 183 v 5 (37.5)
Dosti3 270 (35) – VRA6 256 v 2 (35)
Salland3 105 v 9 (35) – VRA7 235 v 7 (35)
Groen Geel Zami 173 (33.3) – VRA Zami1 174 v 4 (28.3)
Ajax CC 214 v 2 (35) – VRA Zami2 148 v 9 (30)

ZAMI 1 vs Groen Geel in Wassenaar

Before I sink my teeth into the match report, I want to shout from the rooftops how utterly magnificent the mighty VRA cricket club was last week, hosting the best ODI team in the world at our stunning ground in Amstelveen. We should not only be proud of what Dutch cricket achieved on the field, but also what the VRA and wider Dutch cricket community achieved off it. The thousands of travelling Brits loved it and Sunday’s match was my most enjoyable day of cricket EVER…anywhere….ever!

As a VRA man through and through, I was blown away by the incredible efforts of Doreen, Peter V.G, Benno, Theo, Harold, Maarten and a whole host of hard working members: building a world class facility that is able and worthy of holding world class events. Congratulations to everyone!

So it was off to Wassenaar on Saturday for ZAMI 1 taking on our friends at Groen Geel, a favourite match on any Zami calendar. Theo and Flo asked me to write the match report as it was an incredibly special day for me personally, as it was my first opportunity to play cricket with my 15yo son Tommy. His cricket commitments back in Sydney render this impossible and I cannot tell you how extra special it was to be back amongst old mates in my favourite cricketing circles, to reach bucket list item #1. On Saturday it happened….

Ewoud is always Da Man and tactfully chose to field. He had a plan and a team he felt could give him an edge over his welcoming rivals – resplendent in their blazers and chewing on ciggies like only Dutch cricketers can smoke. There is always a disclaimer that must reside with Zami cricket, especially at VRA. I read this disclaimer to Tommy on Thursday to forewarn him ‘ in Zami, they drop sitters and take blinders…’. Holy smoke did that play out to the letter. The beauty of Dutch cricket huh?

The Saffer-Aussie combo of Mike Bryant and Andrew Pulver started off robustly, consistent line and length backed up by an excited field saw GG crawl to 0-11 off 5. At this point their club stalwart Nick decided hockey needs to feed the run beast and connected some lusty blows, upping the tempo and moving the scoring along. A six into the canal meant our wilderbeast from the Cape had to bowl with soap and his exceptional line and length was challenged by the wet ball. Ewoud then gave the young Aussie a crack and on his fourth ball, Mark at deep gully shelled a umm….sitter. jammer. By this stage the GG opener really had his eye in and clattered some decent boundaries, interspersed with another shelled sitter off Mike and yet another one off Tommy. “Clogs for hands’ he shouted…he didn’t but lets’ pretend he did! All of a sudden GG were 0-88 off 14 overs, Tommy’s 3rd over been sent all over western Holland conceding 15 runs….no respite for the youngster - welcome to Zami son!
In the 15th over the ball was thrown to the Norwegian haring magnate – Jelger Gustafsson. He always delivers. 4th ball dead in line, struck the more subdued opener high on the pad and Willem Winckeled, sending the disgruntled opener packing. 1-89. One brings two brings three….4th ball of Tommy’s fourth over their man on 59 skied to deep cover where Andy Pulver took a magnificent catch – a wonderful moment for Tommy, landing his first scalp below sea level. The Haring Koning sent middle stump backwards in the next over and all of a sudden GG were 3-93. Inspired by Andy’s catch the VRA brothers supported their bowlers with sharp fielding and fine banter – especially from Bart Schotte behind the stumps, it placed real pressure on the GG batsmen, who continued to ride their luck. Some inspired captaincy by Ewoud saw our man from the Cape move into first slip and in the final over of the young Aussies spell, snaffled a one handed blinder off the first ball. Momentum. Not to be outdone and avoiding a broken nose, he held another sharp chance in front of his eyes two balls later when Tommy again found the edge, finishing his spell with a double-wicket maiden courtesy of those superb South African mitts, GG 5-118. By now, the VRA lads were pumped, keen to ram home the advantage after GG’s strong start. Ewoud bowled in tandem with Willem VM, a Pete Seelaar clone, restricting the scoring until the 27th over, when Pulver snaffled his second outfield ripper, given EDM his first, GG 6-137. Haring and Pulver then took it up, Andy rattling leg stump before Ewoud held a really well struck drive at deepish mid on to give Andy his 2nd.
At 8-154, VRA had wrestled the game back from GG going into the final overs. At this stage, Mark Rosine had been contemplating those clogs for hands and decided enough was enough. Time for a fully horizontal left-handed screamer for the absolute catch of the day and one of the best ever seen in Zami cricket, off Willem VM. Ongelofelijk! Willem closed out the innings by rattling Bastiaan’s leg stump, GG all out for 173. It was an outstanding fightback from the VRA men, even moreso given how after four straightforward catches went down, all of the sudden nothing sent down – no matter how hard.

Ewoud and Willem commenced the VRA innings but soon Seelaaar II was trudging back bowled, VRA 1-13. Mark and EDM started to move things along nicely before a wily GG bowler – coming right arm around – deceived Mark and we were 2-32. Jelger took a calculated risk asking yours truly to go in at number #4…out I waddled. A LBW shout was turned down and a magnificent edge for 2 saw the duck avoided, whilst EDM unleashed his armoury, clattering boundaries with stylish swats to mid wicket and backward of square. The scoreboard was ticking along nicely before their offie deceived EDM with flight, out stumped for a very well compiled 39 off 48, VRA 3-68 off 13 overs. This brought young Tommy to the wicket to bat with his old man – THAT bucket list moment. Tick! We took 9 off the next over, Tommy clipped nicely to the square leg boundary to get things going. Unfortunately the father-son combo was to come to an end after 15 balls, the old man playing over the top of one and got cleaned up. 4-82 and some work to do…but that was to be the last wicket to fall as Prasun strode out to the middle.

Berlin to Wassenaar: 698km. Sydney to Wassenaar: 16,670km. Its fair to say the combo in the middle had travelled a mighty long way to play on the majestic Wassenaar green and they certainly didn’t waste their opportunities. Prasun commenced a well paced innings rotating the strike, placing faith in the young legs at the other end. The scoreboard kept ticking over as they pinched singles, pressured doubles and ensured the four ball went to the rope. 4-109 in the 20th and things looking good for VRA. The GG resistance was broken in the 23rd over when 11 was taken from it, the 24th over started with two boundaries off the first two balls to Tommy, before Prasun found the fence in the 25th. Smart cricket, low risk cricket despite the Nederlander rain commencing, fair play to the GG bowlers whom progressively found it harder to control the ball.
The rain didn’t faze the batsmen, they worked so well in tandem, the experienced Prasun guiding his younger counterpart through the final overs, as they cruised to the win with 6.3 overs to spare. Their unbroken partnership of 92 yielded a run for every 189kms travelled: Prasun not out on 40 (49) and Tommy top scoring with 43 off 45 for a truly memorable first Dutch cricketing experience.
Groen Geel – ever the wonderful hosts – brought out the Grolsch crates and bitterballen, gleefully lapped up by the VRA boys and despite the rain trying to put a dampener on things, we enjoyed your typical post match Zami gezelligheid. A very tasty Indonesian rijsttafel was washed down with a few more Grolsch before we bid Wassenaar farewell and trekked back to Amsterdam with the two points. We loved every moment of it!!!

In summary, thank you so much to the team for welcoming us with opening arms. The support of the young bloke by the team was humbling, the experience as always unique, always special. It’s why after 20 years and despite being on the other side of the world, we keep coming back. Jelger hit the nail on the head – Mugsy, your lack of talent is no longer required, however Tommy is welcome back any time…..zooooo Zami!
Final words to Tommy when I asked him to sum up Zami cricket: Good, Different.
Tot volgende keer….

Mugsy

Een vieze tour

Oude Cricketverhalen uit de sloot halen

Wie kent het niet op tour naar Engeland, het mekka van het cricket met zijn pittoreske velden, rare Britten en onvergetelijke VRA-avonturen. De tour bestaat nog steeds en de verhalen zijn grotesk en mooi. Shamly Green, het veld waar je moet hebben gespeeld. Een veld gesitueerd midden in het dorp, waar drie wegen en twee wandelpaden het veld doorklieven en er netten hangen voor de huizen om ballen te vangen die op weg zijn naar een fijn stukje glas. De boundary die lag op het met kleine steentjes gelardeerde asfalt of het pad erlangs. The Red Lion waar je moet geslapen hebben met uitzicht op de Pitch. Een bingo-avond met het dorp in de plaatselijke pastorie en niet te vergeten Uncle Peter & auntie Doreen Betlem met dochter Sally ( die in de jaren 90 vaste onderdelen waren van het tourgezelschap en volle familie van de Schotte’s). Om maar wat namen te noemen die op die tour mee waren, Schotte, Mulder, Van Nierop, Kappelle, Offerman (komen we op terug), Lindemann, Geveke, Klein Bog, en nog vele andere prominenten.

Joep Offerman, gevaarlijke, stoicijnse, droge humorvolle, met lange aanloop en zwaaiende fast bowler, dat wil zeggen voor Nederlandse begrippen, en ondergetekende hadden als room-mates de kamer op de foto links (voor de kijkers) van het Red Lion Inn gevelbord. Een ruime kamer met een fijn zitje om de pitch te kunnen aanschouwen. Aangezien de eigenaar ons volledig vertrouwde en VRA alle kamers had afgenomen waren wij in het bezit van de barsleutel, zodat na sluitingstijd (11 uur) de borrel voortgang kon vinden of de vierde innings kon aanvangen als wij buiten Shamly Green onze opwachting hadden gemaakt. Niet onvermeld mag blijven dat Kappelle residentie hield in de kamer rechts (voor de kijkers) van het het Red Lion Inn gevelbord waar voor de liefhebbers van Bloem & Piet (het fameuze cafe aan de Geldersekade) ook nog een 5e innings kon plaatsvinden. Tot zover het sportieve aspect van deze tour.

Terug naar Joep op de ochtend van de wedstrijd tegen het altijd gevreesde Shamly Green. Na een doorwaakte avond scheen het zonnetje prachtig, hetgeen ons uitnodigde vanuit ons raamzitje de pitch voor later die middag te analyseren met een heerlijk kopje Engelse koffie (volgens mij was Joep meer een theedrinker) of wat daarop leek. Hij lag er prachtig bij en Joep was al aan het dagdromen hoe hij down the hill die vreselijke bouncer door ons openstaande raam zou kunnen krijgen. Het enige wat niet openbaar was, was de pitch, die nacht bewaakt door de plaatselijke bobby gezien de importantie van deze internationale kraker, iets wat men niet vaak meemaakte in het dorp. De toss zou worden gedaan door “the vicar of the village” en het dorp was al weken in beroering. Kortom we waren scherp.

Gedurende onze hoogdravende analyses en beschouwingen schrok Joep en zei in vertwijfeling dat een van de plaatselijke Golden Retrievers zijn behoefte op het veld (op dat moment nog uitlaatpark) aan het doen was. De dag vorderde en na een uitstekende lunch kon de wedstrijd aanvang vinden. Gedurende de wedstrijd vond een belangwekkend incident plaats dat de gemoederen lang bezig heeft gehouden. Na een fantastische over mocht Joep zijn positie als third man innemen, hetgeen hij die dag met verve deed. Wie er bowlde gedurende het incident is mij ontgaan door de tand des tijds, maar in het uitkrijgen van de batsman moest er wat geschaafd worden aan de positie van Joep. U kent het wel met het handje wapperen of iemand naar voren, achteren of opzij wil gaan. Achteruitlopend riep Joep hard: Gadverdamme! Ondanks de uitgebreide pitch- en veldanalyse van die ochtend was het hem toch gelukt om vol in de achterblijfsels van de Golden Retriever te gaan staan. Al met al een heel vieze tour.

Jeroen van Meerten

A batting pitch

Op 1 september 1904 werd er vanuit het 27e arrondissement in Parijs een ansichtkaart verstuurd naar monsieur Meslet.

Mijnheer M. bewoonde de Villa des Rosiers te La Possonnière in het Franse departement Maine-et-Loire. Geen idee wie de afzender was, op de ansicht valt nergens enige vorm van boe of bah te herkennen. Maar het was niet zo maar een kaart. Het was een ‘Levelezö-lap’ volgens de Hongaren, een ‘Dopisnice’ noemden de Tsjechen het, ‘Tarjetas postale’ zeiden de Spanjaarden, een ‘Pocztówka’ volgens de Polen. In het Hoge Noorden van Europa hield men het op een ‘Brev- dan wel Brefkort’ en zo bestonden er nog heel wat meer luisterrijke betitelingen voor het fenomeen ansichtkaart.
De Wereldpostunie ( UPU) , die dit soort kaarten uitgaf, probeerde hiermee langs postale weg meer begrip tussen de volkeren van Europa te bewerkstelligen. Evenals de in hetzelfde tijdsgewricht ontstane kunsttalen Esperanto, Ido, Volapük en soortgenoten waren het pogingen om elkaar in Europa beter te verstaan en uiteindelijk steeds slechter te begrijpen. De heer Meslet ontving echter niet alleen een idealistische, maar tevens een luxueuze ansichtkaart: een High Quality EDS postcard voorzien van preegdruk op de voorzijde.

Als je met je vinger over de beeldzijde van de kaart gaat, kun je de figuurtjes ‘voelen’. Preegdruk ( van het Duitse ‘prägen’= stempelen, inpersen ) of blinddruk, ook wel droogstempelen genoemd, zorgt ervoor dat een deel van het drukwerk in het papier wordt geperst. Dat gedeelte komt dan a.h.w. op het papier te liggen. Sjiek en kostbaar.
Een sjiek karakter draagt deze voorstelling beslist ook. Wat een uiterst correct cricketkwartet wordt de kijker hier voorgeschoteld! Zorgvuldig gearrangeerd en zowel voorbeeldig als voorspelbaar gekleed is het viertal. De meisjes in het roze, de jongens in het blauw ( fraaie cap trouwens ). En wat een mooi gelijkmatig ogende battingstrook. Maar dat kan toch ook niet anders. Want die bowler met dat leuke strooien hoedje en dat charmante matrozenpakje, bowlend met een witte (!) bal, is dat niet een historische uitgave van onze huidige internationaal gerenommeerde groundsman B. v.N. …?

Tom Matena

Vriendenloterij - doe mee en steun VRA!

VRA staat ingeschreven als te steunen vereniging bij de Vriendenloterij. Dit betekent dat u in plaats van door de Vriendenloterij gekozen goede doelen, VRA kunt steunen met uw gekochte loten.

Hoe werkt dat?
De Vriendenloterij kent 40% van de aankoopprijs van elk lot toe aan VRA. Dit is 85 euro per jaar per lot. De aankoopprijs per lot verandert niet door VRA te steunen. Dit is dezelfde prijs als bij het steunen van de eerder genoemde goede doelen. Maak ik dan nog wel evenveel kans om te winnen? Ja zeker! Winst gaat via de Vriendenloterij per postcode en lotnummer niet per doel/vereniging dat gesteund wordt.

Hoe kan ik VRA steunen?
Ik heb al loten
1. Bel 0880201020
2. Kies uit het keuzemenu 'overige vragen' via toets 5 om met een telefonist in contact te komen.
3. Geef uw gegevens door en meldt dat u uw loten graag wilt omzetten naar de vereniging 'SV VRA'. Dit proces duurt ongeveer 3 minuten en brengt geen extra kosten met zich mee.

Ik heb nog geen loten
1. Ga naar de Vriendenloterij website en kies "Meespelen"
2. Kies de optie 'een club, vereniging of stichting naar keuze'
3. Zoek op 'SV VRA Amstelveen'
4. Vul de gevraagde gegevens in
5. Geef toestemming. Dit proces duurt ongeveer 5 minuten en hiermee koop je 1 lot.