Clubblad Amsterdamse Sportvereniging VRA

How's That verschijnt tijdens het cricketseizoen wekelijks

Voorwoord

Vaak is het Engels pregnanter dan onze moedertaal. Zo zouden wij het afgelopen zondag bij de wedstrijd VRA-HBS steunend en kreunend hebben gehad over een snikhete dag, terwijl de Engelsen kort en bondig gesproken zouden hebben over een ‘scorcher’, zo’n dag dat de grassprietjes voor je ogen verdorren en de VRA-meeuwen te beroerd zijn om op te vliegen als er een bal in hun richting komt. Ook de VRA batsmen leken bevangen door de hitte, want een voor een leverden ze hun wickets in, zodat de match een exacte kopie leek te worden van die van een paar weken geleden toen slechts een achterhoedegevecht van Johan Smal en Leon Turmaine de onzen voor een afgang behoedde. Gelukkig was er ook nu een redder in de nood in de persoon van de onverslijtbare Peter Borren, die onverstoorbaar doorploegde en zijn team tot een aanvaardbare 224 all out bracht. Zijn innings van 112 in 125 was niet spectaculair, maar wel uiterst gedegen. Dit keer geen fantasie-schoten of enorme uithalen, daar zou hij zijn ploeg alleen maar mee in gevaar hebben gebracht, maar meer een subtiele compositie. Dat ook HBS daarna ook snel wickets verloor stelde de door warmte uitgevloerde VRA-aanhang allerminst gerust, want Tayo Walbrugh was nog niet uit en dat die in zijn eentje een wedstrijd kan beslissen was ons uit de vorige editie maar al te bekend. Gelukkig was daar weer Peters ‘immaculate fieldplacing’ (dixit tk-cricket) die ervoor zorgde dat hij uiteindelijk op long on door Vikram werd gevangen. HBS 200 all out. Een speciale vermelding verdient het bowlen van Aryan Dutt, wiens cijfers, 10-5-12-4, aangeven dat hij supergoedkoop, ja zelfs uitermate gierig was. Om halfzeven was alles voorbij en sjokten we naar onze auto’s. Moe, maar zeer voldaan.

H.O.

Uitslagen afgelopen weekend

VRA1 224 (49.5) – HBS 200 a.o. (50)
VRA2 239 v 6 (50) – Punjab2 231 a.o. (49.4)
VRA3 247 v 8 (40) – ACC2 249 v 5 (37.3)
VRA4 184 (39) - Bijlmer CC 188 v 3 (26.3)
VRA5 304 (37.3) – Concordia3 187 (38.3)
VRA6 182 v 4 (29.4) – CC Den Helder2 178 (33.3)
ACC5 219 v 7 (34.4) – VRA7 218 v 9 (35)
VRA Zami2 182 v 8 (35) – VRA Zami1 180 v 7 (35)

Johan Smal says goodbye

Clash of the Woods: Zami 1 vs Zami 2

1ST INNINGS
Despite the 32 degree heat weather warnings there was a good turnout for this annual bout with both teams able to put forward 12 strong players. The day started with Zami 1s winning the toss and deciding to bat first.
Although a few wickets were lost very early in the day they were able to post a respectable 180 for 7.

Notable contributions:

Ewoud de Man - was the back bone of zami 1's innings, he played solidly and made a hard fought 62. However I dont want to inflate his ego too much - it must be noted that the majority of his runs came off the outside edge, he was dropped on a couple of occasions, and there were a number of LBW appeals that might have gone the other way if the zami 1 umpires were allowed to give their captain out.

Willem van Mierlo - Took a full toss to the stomach early on, which sounded like he had taken a body shot from Tyson Fury! Thankfully all the beer he drinks meant he had a nice soft layer to cushion the blow and was able to continue. Smacked a couple of powerful boundaries before nipping a quicker one to the keeper.

Ben Hodder - provided some classic, mid innings, comedy batting. For some reason he chose to make things difficult for himself by playing with a children's bat, it had the effect of making look like an awkwardly tall and lanky 14 year old. Although he had a promising start he succumbed to pressure of Zami 2s chat and lofted one to Freddie on the cover boundary.

Sebas Capel- was bounced early on by max (arch nemesis) which appeared to spur him into a focused rage, he made a decent cameo with some aggressive and well timed shots.

Floris Kappelle - he came to play for the big occasion. Scored a plethora of boundaries and made the Zami 2 opening bowlers look very average. A much needed 24 runs off 38 balls.

Zami 2s bowled economically and fielded with vigour despite the heat, however it has to be said that they let themselves down with a large number of inexcusable dropped catches – Maxie, Paddy, Andy Bolan, Thomas Pasierowski all contributed to this catalogue of errors.

2ND INNINGS

With 180 to chase, and after being reduced to 18 for 3, a Zami 2 victory looked unlikely. This was until a solid partnership was formed between Tommy Spits and Jules Molenaar which got the chase going.

Unbelievably, after several hours of battle in the energy sapping heat it all came down to a tantalising final ball. 3 was needed for the win, 2 for the tie. Paddy Jeynes, having just come in to bat was on strike....all eyes were on him, could he do it?! Turns out it wasn't his first rodeo, he picked a small gap at mid wicket and delicately slotted the ball there timing it perfectly to run all the way to the boundary. Zami 2s chase was complete and the game was won.

Notable contributions:

Jules Molenaar - a number of early wickets fell leaving Jules in a difficult situation. However, he stepped up to the mark and performed when it counted - 78 runs off 73 balls and a crucial part in a couple of key partnerships are what deservedly earnt this him Player of the Match.

Tommy Spits- Made a solid start and really settled nicely with some fine boundaries. He was eventually given LBW by a trigger happy umpire (the author)...Tommy was unsurprisingly upset by the decision, but then to be fair, there is always am excuse as to why it wasn't out.

Freddie ten Kate - batted well made some crucial runs taking zami 2s score up to where it needed to be, but sadly he bottled it in the last over when the pressure became too much for him.

Opinie

Nu het seizoen bijna is afgelopen wordt het tijd voor een terugblik. Het was het meest niet interessante, onlogische, onbegrijpelijke en minst spannende seizoen dat ik ooit heb meegemaakt.
Er moest, van wie eigenlijk?, versterkt, gedegradeerd en gepromoveerd worden. Een commissie, wie waren dat?, had zorgvuldig uitgedacht dat als je punten behaalde tegen die en die clubs en niet tegen een andere club, je de behaalde club wel- of niet mee mocht nemen. In mijn rondgang langs de velden ben ik geen bestuurder of aanvoerder tegengekomen die iets van het gehanteerde systeem begreep.
Het ergste van het systeem is de promotie van hoofd- naar topklasse. Die promovendus in spe is weliswaar de kampioen, maar moet voor de promotie eerst nog eens winnen van de nummer drie van onderen in de Topklasse. Een beslissing over één wedstrijd die zwaar beïnvloed kan worden door het weer.
In een verweer van de KNCB, binnen twee jaar alweer een nieuwe directeur, met daartussen nog een ad interim directeur, hoorde ik dat al die plannen geaccordeerd zijn door de ALV. Weinig voorzitters die ik sprak herinneren zich die procedure.
Als die plannenmakers van de Bond nou eens 5 minuten zouden kijken naar het competitieschema van de hockeybond. Als je uit de play-offs van vier clubs de kampioen van Nederland wil laten komen dan moet je die slotcompetitie met nul punten beginnen. Als de nummer 1 uit de voorronde met 6 of 8 punten voorsprong de finalestrijd ingaat is er al van spanning geen sprake meer.
Doen ze daar op het Bondsbureau met veel personeel voor een piepkleine Bond dan helemaal niets goed? Natuurlijk wel. Het blijft toch een godswonder dat wij als klein cricket-Mickey Mouse land, testnaties op bezoek krijgen. Tegenstanders als de Westindies, Engeland, Nieuw Zeeland en Pakistan in je voortuin. Het blijft een wonder dat die helden van het scherm zo dicht bij zijn dat je ze kunt aanraken. Mijn bewondering voor het organisatieteam van VOC, VCC en VRA die deze monsterklus professioneel hebben geklaard. Natuurlijk onder leiding van Betty Timmer die met haar team de organisatie zo heeft aangestuurd dat de bezoekers alles positief ervaren hebben. Hulde aan de grasmakers van de clubs die indruk hebben gemaakt bij de verwende testcricketers.
Des te verwonderlijker is het dat Betty Timmer door de Bond afgeserveerd is na een bedankje voor haar werk.
‘We gaan met een schone lei beginnen’, hoorde ik een bestuurder zeggen. Betty Timmer is de enige official binnen onze Bond die ICC bestuurder is geweest. Ze kent nagenoeg iedereen en heeft een mooi netwerk opgebouwd. Het is een regelrechte blunder van dat nieuwe bestuur om Betty aan de dijk te zetten.
Hoe zat dat ook alweer met spelen op zaterdag of zondag in de Topklasse? Om het jeugdcricket te stimuleren en laten groeien (nooit aangetoond) werd afgesproken dat pakweg de eerste twee maanden van de competitie op zaterdag gespeeld wordt behalve tegen Dosti, want die hebben geen veld op zaterdag.
In juli en augustus wordt de competitie in de top dan op zondag gespeeld, oh nee toch niet, want op 2 zondagen in augustus gaan de wedstrijden weer van de zondag naar de zaterdag vanwege interlandverplichtingen.
Het is duidelijk. Door het crèchebeleid van achtereenvolgende besturen zijn de clubbelangen ondergeschikt gemaakt, en waar de Bond zich wél mee zouden moeten bemoeien is het doodstil.
Een ding is wel bereikt. Er komt sinds de verwarring van de zondag naar de zaterdag geen hond meer kijken naar het topcricket. De dikke rijen toeschouwers zijn weg. De kranten zwijgen de sport dood. De enige publiciteit die er nog bestaat, is de gekochte publiciteit rond het Nederlands Elftal, dat bestaat uit een bonte verzameling van Nederlandse paspoorthouders.

John H Wories

The catch of the season

De sportjournalistiek grossiert graag in superlatieven, die steeds hallucinanter vormen aannemen. Voetballers als godenzonen, 100m sprinters sneller dan het geluid, buitenaardse wielrenners.
Maar het kan ook rustiger. In de cricketwereld bestaat al sinds jaar en dag een pakkende loftuiting afkomstig uit sportvisserij en horeca: The catch of the season!

Op de keper beschouwd een fraaie, machteloze omschrijving van iets, dat wel geweldig, maar niet uniek is. Hoeveel ‘vangen van het seizoen’ zullen er immers in één seizoen op al die cricketvelden niet gemaakt worden? De één nog mooier, nóg spectaculairer dan de ander. Maar goed, er bestaat nu eenmaal geen tweede exemplaar van iets dat uniek heet te zijn. En elke vang, dus ook dé vermeende vang van het seizoen, mag daarom voor uniek doorgaan.
Beslist niet uniek is de ‘aankleding’ van de seizoensvang op de oude ansichtkaart. De boven afgebeelde rood-blauw uitgedoste ‘Kinsella-kid’ (lees H.T. 2019/ nr.17) is bij de meesten van ons wel bekend, maar rood-blauw blijkt rond 1900 schering en inslag te zijn als het om vangen gaat.

Op de linker afbeelding zien we een pastelkleurig, engelachtig knaapje eenhandig naar grote hoogte zweven. Het was zelfs zo, dat hij met ansicht, bal en al, gefrankeerd en gestempeld op 2 juli 1908, van Wolphaartsdijk naar ’s Heer-Arendskerke zweefde. ( vroeg 20e eeuwse cricketfans in de provincie Zeeland!)

Het breeduit grijnzende joch rechts is beslist de meest expliciete rood-blauwe ‘catch of the season’ die ik ken. De kaart werd mij overigens ooit aangeboden met de tekst; “Heel oud prentje van een honkballertje, meneer. Zeldzaam, hoor.” De verkoper had voornamelijk oog gehad voor de spikes en de krijtlijnen. De rode bal en de cap wijzen in een andere richting en waar is de honkbalhandschoen? Maar het blijft een hybride aangelegenheid op deze kaart van de mij onbekende Fred Neumuth.

We kunnen concluderen, dat los van het gebruikelijke kleurenpalet, vangen van het seizoen - beeldend gesproken – eenhandige, rechtshandige exemplaren zijn.

Deze stelling werd afgelopen zaterdag op VRA weer eens bewezen:

                  G.Kaplan (HBS)    c) P.Borren   b) V.Singh

Wat een vang! Eenhandig met rechts, vlak boven het gras. Zonder enige twijfel: The catch of the season!

Tom Matena

Vriendenloterij - doe mee en steun VRA!

VRA staat ingeschreven als te steunen vereniging bij de Vriendenloterij. Dit betekent dat u in plaats van door de Vriendenloterij gekozen goede doelen, VRA kunt steunen met uw gekochte loten.

Hoe werkt dat?
De Vriendenloterij kent 40% van de aankoopprijs van elk lot toe aan VRA. Dit is 85 euro per jaar per lot. De aankoopprijs per lot verandert niet door VRA te steunen. Dit is dezelfde prijs als bij het steunen van de eerder genoemde goede doelen. Maak ik dan nog wel evenveel kans om te winnen? Ja zeker! Winst gaat via de Vriendenloterij per postcode en lotnummer niet per doel/vereniging dat gesteund wordt.

Hoe kan ik VRA steunen?
Ik heb al loten
1. Bel 0880201020
2. Kies uit het keuzemenu 'overige vragen' via toets 5 om met een telefonist in contact te komen.
3. Geef uw gegevens door en meldt dat u uw loten graag wilt omzetten naar de vereniging 'SV VRA'. Dit proces duurt ongeveer 3 minuten en brengt geen extra kosten met zich mee.

Ik heb nog geen loten
1. Ga naar de Vriendenloterij website en kies "Meespelen"
2. Kies de optie 'een club, vereniging of stichting naar keuze'
3. Zoek op 'SV VRA Amstelveen'
4. Vul de gevraagde gegevens in
5. Geef toestemming. Dit proces duurt ongeveer 5 minuten en hiermee koop je 1 lot.