In Memoriam Corrie Mulder-van Oort
Het is een speciale plek, de begraafplaats van Zoelen in het rustieke Betuweland, waar de 94-jarige koningin-moeder van VRA, Corrie Mulder-van Oort, op woensdag 17 september 2014 ter aarde werd besteld. Ons oudste lid en Lid van Verdienste werd daar tenslotte verenigd met onze oud Ere-voorzitter Sieb Mulder, die zijn vrouw daar 12 jaar geleden was voorgegaan.
Het VRA-terras zal nooit meer hetzelfde zijn, zonder deze icoon van VRA, nu Corrie vriend en vijand niet meer zal verwelkomen. Vijanden kende ze trouwens niet. Dat bleek maar weer eens uit de vele VRA-leden onder de aanwezigen en daarbuiten in de personen van Rudi Onstein en zijn vrouw en Rob Kemming van de KNCB.
Meer dan 75 jaar heeft de twee-eenheid Sieb en Corrie Mulder de club gestuurd en in leven gehouden. Sieb was voorzitter, jarenlang captain van het eerste, de klusjesman, bondsbestuurder, 10 jaar manager van het Nederlands cricketelftal, fractievoorzitter van de VVD in de Amstelveense gemeenteraad, actief vrijmetselaar, voorzitter van de Rotary, voorzitter van de manege (ik vergeet vast nog wel een paar functies) en dat allemaal tegelijkertijd met een drukke tandartsenpraktijk. Al die functies had hij niet kunnen uitoefenen zonder Corrie aan zijn zijde. Ze gingen nooit zomers met vakantie vanwege VRA. De betaalde oefenmeester sliep altijd bij Mulder of bij Wories. Corrie tikte jarenlang het clubblad HowsThat en slingerde daarna aan de stencilmachine. Ze deed de inkoop van de bar en stond daar zelf in het weekeinde achter. Op zaterdagmiddag scoorde ze bij de jeugd en op zondagavond vulde ze nog even het wedstrijdformulier in.
Ze was bij iedereen geliefd. Een hele sterke vrouw, die in Zoelen op indrukwekkende wijze werd herdacht door oudste zoon Siebrand. Kleindochter Pamela sprak een geëmotioneerd vaarwel aan oma en zoon Hans sprak met dezelfde warmte over zijn geliefde moeder. De familie heeft Corrie op indrukwekkende manier bijgestaan. Ik mocht vanwege de jarenlange vriendschapsband tussen de beide families ook iets zeggen. Over al die mooie uren op de Amsterdamseweg waar Sieb en Corrie mijn grote voorbeelden werden die van grote waarde voor de rest van mijn leven zijn geweest.
Vlak voor haar overlijden liet ze weten dat ze Willy van Nierop en mij nog een keer wilde spreken. We waren daar allebei trots op. Die laatste gesprekken in die laatste uren over mijn jeugd, de vriendschap tussen mijn ouder en de Mulders en later tussen Corrie, Sieb en mij, het zijn woorden, herinneringen en blikken van verstandhouding die voor altijd op mijn netvlies blijven staan. Daar heb ik, samen met Corrie, vastgesteld dat die familievriendschap voor altijd zal voortleven. Daar ben ik niet zo benauwd voor als mijn jongste zoon Nick tegen me zegt: “Je moet goed begrijpen paps, tante Corrie was méér een oma voor mij dan mijn eigen oma”.
Dag lieve Corrie, dank voor die jarenlange vriendschap, de mooiste vakanties die we samen hadden in Zwitserland, Frankrijk en Italië. Dank voor al die gastvrijheid gedurende 50 jaar. De cricketclub VRA heeft een onvoorstelbaar verlies geleden met het afscheid van Corrie Mulder. Zulke vrouwen worden niet meer gemaakt. Mijn enige troost is dat Corrie uiteindelijk verenigd is met haar grote liefde Sieb.
John H. Wories
