In memoriam Gertjan Groot

Afgelopen januari, de dag voor het traditionele VRA Driekoningendiner viel het overlijdensbericht van Gertjan Groot in de bus, lid van verdienste en oud-voorzitter van V.R.A. En hoe toepasselijk: bovenaan het bericht staat de openingszin uit Shakespeares komedie “12th Night”, in het Nederlands ook wel Driekoningenavond genoemd. “If music be the food of love, play on”.
Een prachtig gekozen typering voor Gertjan. Inderdaad, zoals de rouwkaart vermeldt, een erudiet, muzikaal, betrokken, loyaal en bovenal warm mens.

Gertjan kwam niet uit een cricketfamilie maar werd op latere leeftijd door de fameuze cricketer Peter van Arkel enthousiast gemaakt voor het spel. Hij speelde met veel plezier maar bereikte in de sport nooit een hoog niveau, hetgeen hem in het geheel niet deerde. Als iemand in staat was de waan van de dag te relativeren met een droog, relativerend commentaar, was het Gertjan wel. Het plezier en de vriendschap binnen de cricketgemeenschap kwamen bij hem zeker op de eerste plaats.

Hij leverde daaraan in de loop der jaren ook een belangrijke bijdrage. Bij VRA eerst als penningmeester, vervolgens als voorzitter in de periode 1983 – 1988. Onder zijn leiding wist VRA het huidige clubhuis te realiseren. In 1995, het jaar van de ingebruikname van het graswicket, werd hij wederom voorzitter voor een periode van enkele jaren, waarna hij volkomen terecht benoemd werd tot lid van verdienste. Zijn betrokkenheid bij de sport kwam ook tot uiting in zijn functies als clubarts bij Ajax en FC Volendam. Ook voor de KNCB vervulde hij enige jaren die functie en vergezelde hij het Nederlands Elftal op diverse tours naar het buitenland.

Daarnaast was van jongs af aan muziek zijn grote passie. Het verhaal gaat dat tijdens een bezoek aan een wijnproeverij in Zuid-Afrika Gertjan de organist binnen de kortste keren achter het toetsenbord van het lokale orgel vandaan wist te lokken. Zijn performance deed allen versteld staan en leidde tot de vraag of organist soms een nieuw Nederlands exportartikel was. Gertjan speelde trombone, piano en in diverse bands, met name jazz. Thuis stonden de vleugels, buitenhuis speelde hij o.a. op de orgels van de Westerkerk en de Kruiskerk in Amstelveen.

Het gehele gezin Groot werd met het cricketvirus geïnfecteerd. Met name Tjade en Sabine waren actief op het veld, hun moeder Elsbeth vele jaren achter de bar.

De crematieplechtigheid werd door een groot gezelschap mensen uit de sport, de medische professie en de muziekwereld bijgewoond. Diverse sprekers haalden herinneringen aan Gertjan op en roemden zijn warme, vriendelijke, altijd betrokken en belangstellende persoonlijkheid. Helaas ging hij de laatste jaren geleidelijk aan steeds meer gebukt onder zijn ziekte. De wijze waarop Bertien hem altijd loyaal en liefdevol is blijven verzorgen verdient het grootst mogelijke respect en werd terecht meermaals gememoreerd.

V.R.A. heeft een geliefd, trouw en waardevol lid verloren. In de geschiedenis van onze club heeft Gertjan Groot onuitwisbare sporen en dierbare herinneringen nagelaten. Wij wensen Bertien en de kinderen alle sterkte bij het verwerken van dit verlies.

Sieb Mulder jr.