Clubblad Amsterdamse Sportvereniging VRA

How's That verschijnt tijdens het cricketseizoen wekelijks

Voorwoord

De taxichauffeur die John en mij op zondag 20 maart 2016 naar het Wankhede Stadium in Mumbai vervoerde was een devoot man. Op zijn dashboard prijkte een Jezusbeeldje van blauw plastic waarvan hij het hoofd om de zoveel seconden liefdevol beroerde. Zijn geloof had hem kennelijk immuun gemaakt voor de intense hitte, want hoewel de temperatuur in zijn Suzuki Alto, bouwjaar 1998, de vijftig graden welhaast moest aantikken was er op zijn voorhoofd geen druppeltje zweet te bespeuren. Ook zijn beige pak toonde geen enkele vochtplek Dat was bij John en mij wel even anders, bij ons spoot het zweet uit alle poriën en het bereiken van de eindstreep kwam dan ook als een verlossing. Nadat we ons van de plakkerige bekleding hadden losgescheurd, begaven we ons onder het geboomte naar het stadion waar die middag de twenty20 match tussen Zuid-Afrika en Afghanistan zou plaatsvinden. De vorige wedstrijden die we hier hadden bijgewoond hadden ’s avonds plaatsgevonden. Bij die gelegenheden hadden we bovendien op overdekte plaatsen gezeten, zodat wat er nog resteerde van de avondzon aan ons voorbij was gegaan. Gezien onze eerdere ervaringen was ik er min of meer van uitgegaan dat weer overdekt zouden zitten, wat ons in ieder geval een kans op overleving zou garanderen. Het was namelijk 38 graden in de schaduw, een hitte die extra onaangenaam aandeed doordat ze op je huid bleef plakken.

De suppoost die ons onze plaatsen wees had een opgewekte glimlach. Met een zwierig gebaar wees hij naar een paar plekken die pal, maar dan ook pal in de zon lagen. Die middag zou ik de prestaties van Quinton de Kock, Faf du Plessis en Hashim Amla moeten aanschouwen terwijl mijn lichaam blootgesteld werd aan onbarmhartige zonnehitte. Daarbij kwam ik, een- maal gezeten, tot de ontdekking dat ik mijn geliefde Stetson vergeten had. Dat zou afzien worden. Na snel een beker lauwe cola te hebben gedronken bereidde ik me voor op het ergste.

Na een halfuurtje, waarin De Kock en Du Plessis er lustig op los scoorden, kwam ik tot de conclusie dat er maar één oplossing was wilde ik die middag niet aan een zonnesteek overlijden: mijn zakdoek. In mijn jeugd, heel lang geleden, maakten bouwvakkers en andere aan de zon blootgestelden vier knopen in de punten van hun zakdoek en creëerden zo een soort petje. Me niet bekommerend om het schokeffect dat deze hoofdtooi bij de autochtone toeschouwers teweeg zou brengen zette ik me aan de arbeid, de gêne voorbij.

Mijn ingreep hielp en de rest van de middag had ik het weliswaar godsgruwelijk heet, maar mijn hoofdhuid was bedekt en dat was een hele geruststelling. Vooral dankzij AB de Villiers’ 64 in 29 ballen (5 zessen) won Zuid-Afrika tamelijk gemakkelijk. Ik dronk menig beker halfhete cola en overleefde. Na afloop troffen we een taxi waarin het zo mogelijk nog heter was dan de eerste die middag, maar het deerde ons niet. We beseften terdege dat we een heroïsche prestatie hadden geleverd.

Ik moest aan deze ervaring denken toen ik vorige week op drie augustus tijdens Nederland- Nepal op VRA de toeschouwers in de spaarzame schaduw aan de slootkant bijeen zag klitten terwijl ook de beroemde boom op grote klandizie kon rekenen. ‘Zo heet is het nog nooit geweest,’ hoorde ik menigeen kreunen, uitlatingen waarom ik stilletjes moest lachen. ‘Dit is peanuts,’ had ik ze toe willen voegen, maar ik hield mij mond. Sommige ervaringen houd je voor jezelf.

Wedstrijdschema

Zaterdag 11 augustus

• Quick Haag - VRA Dames (13.00)

• VRA ZAMI 1 - VRA ZAMI 2 (13.30)

Zondag 12 augustus

• HCC 1 - VRA 1 (11.00)

• VRA 2 - ACC 2 (12.00)

• Kampong 3 - VRA 3 (13.00)

• MOP 1 - VRA 4 (13.00)

• VRA 5 - Ajax 2 (13.00)

VRA1 - Punjab1

5 augustus 2018

VRA: 283 all out

Punjab: 207 voor 9

VRA wint met 76 runs

Pete’s game

Als je als team op een geven moment op 24 voor 4 staat, rest er meestal weinig hoop op een eclatante overwinning. Gelukkig voor VRA viel het eerste wicket daarna pas toen er 121 runs op het bord stonden. In de tussentijd was Pete bezig aan het bouwen van een majestueuze innings. Zonder grote risico’s te nemen reeg hij de viertjes aaneen en het duurde niet lang of zijn beste score ooit (128) kwam in het verschiet. Natuurlijk klaarde hij de klus niet alleen. Met name Mitch (33) en Adeel (36) stonden hem moedig terzijde en het was dan ook mede aan hen te danken dat Peter kon doorgaan tot de 47ste over. Jammer genoeg werd een fantasieslag hem toen fataal waardoor hij bleef steken op een magnifieke 153 (15 x 4, 1 x 6). De rest van de VRA-ers was kennelijk zo geïmponeerde door zijn prestatie dat ze zich verstrikten in een aantal run outs die er wat klunzig uitzagen. Bij 283 runs viel in de 48ste over het doek.

De gevreesde Myburg ging daarna rap van start, maar gelukkig had hij goed naar de staart van VRA gekeken (run out, 27). Bij het tweede wicket, dat op naam kwam van Leon, klonk vanaf het terras spottend ‘another one bites the dust’, iets te vroeg, want het volgende wicket liet lang op zich wachten. De ommekeer kwam na het aanzetten van Adeel (2 voor 41 in 10) en Dan (3 voor 17 in 8). De laatste nam het prijswicket van A. Raza (57), een man die nog even gevaarlijk leek te worden. Punjab bleef uiteindelijk steken op 207. Al met al een ruime overwinning, vooral dankzij Pete.

H.O.

Uit de oude doos

Herman Wilhelm Glerum (1911-2002) was een cricketlegende over wiens heldendaden en excentriciteiten ik in wandelgangen met veel respect had horen fluisteren. Het was dan ook een grote verrassing dat ik na de publicatie van mijn eerste cricketboek ‘Georganiseerd Luieren en andere cricketverhalen’ op een zondagavond een telefoontje kreeg van de grand old man. Hij had mijn boek gelezen en stelde er prijs op kennis te maken met de auteur. Het spreekt vanzelf dat ik zeer vereerd was. Enigszins beschroomd vervoegde ik me bij het appartement aan de Milletstraat in Amsterdam-Zuid dat hij tijdens zijn verblijf in Nederland altijd betrok. Zelf resideerde hij in het Engelse Diss.

Onmiddellijk nadat hij de deur had geopend vroeg hij me of ik handig was. Zonder mijn antwoord af te wachten leidde hij me naar een slaapkamer waar een losgekomen gordijnrail bijna de grond raakte. Op het bed in de kamer stond een gereedschapskist waaruit ik, zo zei hij, vrijelijk kon putten. Het angstzweet stond inmiddels in mijn nek. Hier zou ik zeker falen. Met de moed der wanhoop begon ik onder zijn vorsende ogen aan de klus en het was met meer geluk dan wijsheid dat ik hem tot een goed einde bracht.

Dat ik voor dat eerste examen slaagde deed me duidelijk in zijn achting stijgen, en even later waren we in een diepgaand gesprek gewikkeld over ‘Gilligan’s men’ van Monty Noble, zijn, een zo bleek al gauw ook mijn, favoriete cricketboek. Die middag rolden er heel wat namen over de tafel uit zijn rijke cricketcarrière en ik moet zeggen dat ik genoot. Zeker, hij stond zelf wel vaak in het middelpunt, maar dat deerde me niet. Om een uur of vijf was het duidelijk dat hij moe werd. Ik maakte me op voor mijn vertrek, maar moest van hem nog even wachten. Hij rommelde wat in een doos en kwam tevoorschijn met twee zaken: een rood boek en een papiertje. Ze bleken voor mij bestemd.

Het boek was een in half halfleer met gemarmerde platten gebonden exemplaar van George Giffens ‘With bat and ball’ uit 1899, nog steeds een sieraad in mijn collectie. Het papiertje bleek een ‘Berichtkaart’ gericht een de heer W. Glerum, Pr. Hendriklaan 28 te Amsterdam. Ze is gedateerd 19 mei 1924 en bevat de volgende mededeling:

‘U wordt uitgenoodigd tot het spelen van een wedstrijd voor V.R.A. asp. tegen A.C.C. asp. Op 24/5 1924 bij het Stadion. Aanvang 2 uur.
Bij verhindering, verzoeke omgaand bericht aan ondergeteekende

D. Kappelle Jr.

Spuistraat 135

‘Mijn eerste echte wedstrijd. Ik was toen twaalf,’ klonk het zacht naast me in het halfduister van de kamer, en daarna was het even heel erg stil.

Harry Oltheten

Ajax Leiden – Zami 1

28 juli 2018

We verheugden ons te gaan spelen tegen Ajax... De hele zomer lekker warm weer en Ajax heeft een nieuw veld en pavilion dat we wel eens wilden inwijden.. Hoe anders kon het beginnen? Regen met bakken uit de hemel en... Ajax moest uitwijken naar hun opvanglocatie bij honkbalclub Biento. Gelukkig wel op een grasveld dat dan weer wel. Helaas had de gemeente het veld de maandag ervoor al gemaaid en was de boundary ver gelegd. Het zou hard werken worden...

Hoe dan ook de toss werd keurig verloren door stand-in captain Willem van Mierlo en Ajax verkoos te gaan fielden. Onze opening werd verzorgd door de neven Spits: Tommy en Menno. Helaas kon Menno weer snel richting de kant met een duck. Hij was het eerste slachtoffer van E. Sluyterman. Willem van Mierlo kwam erin om een start te maken met Tommy en slaagden een partnership te scoren van 27 en Tommy werd gevangen op 14 runs bij een totaal score van 33 runs na 10 overs... Het was hard werken. Julian Molenaar betrad de crease en wist samen met Willem 40 runs toe te voegen aan het totaal waarna Willem gevangen werd op 21 runs. Vervolgens mocht Gareth Jones aan de bak samen het Julian. Echter Julian werd eveneens gevangen (17 runs) en toen startte de 2e spell van Sluyterman: Gareth was zijn eerste slachtoffer uit op 16 runs. Daarna ging het snel: Prasuk Jain en Prasun Banerjee werden op Sluytermans bowlen gevangen: Prasuk 1 run en Prasun 2. Sebas Capel werkte hard maar ging bowled op Slutyterman voor 4 runs net als Niels Petiet (duck). Sluyterman van Ajax eindigde 6 wickets voor 22 runs in 7 overs. Tenslotte ging Ernst van Raaphorst run out en dat bracht ons totaal op 114 (ook door de highscore van Mr Extra: 36). Hard gewerkt en het heeft niet opgeleverd wat we hoopten.

Met goede moed zijn we de tweede innings gestart. Openingsbowlers Danish Waheed en Prasuk Jain, kweten zich uitermate goed van hun taak. Binnen hun eerste 5 overs elk wist Danish 2 wickets te pakken (1 bowled en 1 gevangen door Willem van Mierlo) en Prasuk 1 wicket met een score van 27 runs voor Ajax... Zou het dan toch kunnen? Ernst van Raaphorst en Gareth Jones waren first change. Binnen deze spell wist Ernst twee wickets te pakken, beide clean bowled. Na een gemiste vangkans door Willem ging top batsman Boden van Ajax aan de slag gesteund door zijn teammaten. Tijdens een snelle 53 not out, vervloog de hoop en in de 25ste over ging Ajax over ons totaal heen.

De derde innings was een prima afsluiting met een zeer gastvrij Ajax weliswaar in hun opvanglocatie: dat mocht de pret niet drukken!
Volgende week hopelijk wat meer slagkracht tegen Concordia!

Willem van Mierlo

Wedstrijdverslag – VRA Zami 1 v Concordia

05/08/2018

Op 5 Augustus speelden de heren van Zami 1 thuis tegen Concordia uit Delft. Captain Willem van Mierlo besloot tactisch eerst het ruime sop te kiezen in het veld, zodat na de batting innings van Concordia, Zami 1 een doel voor ogen zou hebben. Dat zou de Amsterdammers goed bevallen.
Prasuk Jain en Danish Waheed openden het bowlen voor VRA, en vooral de eerste wist het de Delftenaren ontzettend moeilijk te maken. De batsmen Menon, Valecha en Ayenampudi werden ieder voor respectievelijk 2, 7, en een duck door Prasuk weggestuurd. Hierna wist Pedareddi de hoogste score van de dag neer te zetten van 48, maar de wraak van Prasuk, die nu in het veld stond, was zoet. De half century ging Pedareddi’s neus voorbij dankzij een briljante run-out die voortkwam uit bliksemsnel handelen van Prasuk en de captain, die tevens wicketkeeper was. Hierna volgde snel de ene na de andere wicket voor VRA, eerst door een knappe caught-and-bowled van onze knuffelaustralier Andrew Pulver. De captain Van Mierlo snakte naar meer, en hem zou geen enkele wicket meer ontgaan. Eerst wist hij zowel vader en zoon Schuijtvlot uit te vangen als fielder, waarna hij het voortouw nam als bowler en nog eens twee wickets nam door een vang van Ernst van Raaphorst en ook door batsman nr 10, K. Saraswatula, te bowlen. Imposante statistieken; Van Mierlo betrokken bij 6 van de 10 wickets met 18 runs tegen voor 2 wickets uit 4 overs bowlend. Prasuk 36 voor 3 uit 7 overs. Concordia eindigde all-out op 187 na 35 overs.

Na de lunch, die bestond uit verrukkelijke kip klaargemaakt door Amil, was het de beurt aan VRA om de bat ter hand te nemen. Frederik ten Kate opende met Sebastiaan Capel. Capel werd na 14 uitgevangen,; Ten Kate bleef lang staan, en kwam kwam door pure durf op 23. Zijn enthousiasme lokte hem verder uit de crease en hij werd op deze score ook gestumped toen bij een spin-bowler de wicketkeeper dichtbij het wicket opdook. De force van de wides stond ook aan de kant van de wijze jedi’s van Zami 1, wat het runtotaal ondertussen goed spekte. Achtereenvolgens batten Sander Kempen (6), Phil Yisrael (21) en de captain van VRA (10). Hierna Batten Prasuk (23) en Andrew (27) met een half century bijna exact in tweeën gedeeld tussen hen beiden. Met een paar imposante boundaries maakte Andrew indruk. Zijn opvolger in het veld Floris deed dat ook, al zij het met geringere cijfers. Een cracking shot landde die laatste op 2 runs. Hierna mochten David Wortman en Nigel Drenthe de winst voor VRA vaststellen in de laatste overs. De nagelbijtende Zami 1 spelers aan de kant konden opgelucht ademhalen nadat voorkomen werd dat VRA all-out zou gaan voordat het puntentotaal binnen binnengehaald was, en er was gelach alom.
VRA Zami 1 verslaat Concordia Zami met 188/7 na 34.