Clubblad Amsterdamse Sportvereniging VRA
How's That verschijnt tijdens het cricketseizoen wekelijks
Voorwoord
Het is altijd een heel dilemma wanneer je zondag op het punt staat naar het veld te gaan. Als je via TKcricket verneemt dat het er voor VRA beroerd voorstaat zou je de neiging kunnen krijgen om het af te laten weten - het wordt vandaag toch niets meer - terwijl je bij een gunstige stand op de vleugelen van het gezang naar het Amsterdamse bos rijdt. In het tweede geval kom je soms bedrogen uit - er is een plotselinge ineenstorting geweest - en in het eerste blijkt de omineuze boodschap vaak maar al te zeer waar. Maar niet op zondag 5 augustus 2018.
4 voor 51 is zo’n stand waarbij je overweegt de middag te wijden aan het bezoek aan kinderen en kleinkinderen. Alles beter dan knarsetandend toezien hoe je favoriete club kansloos wordt afgeslacht. Maar in dit geval won mijn nieuwsgierigheid het van mijn defaitisme en zo toog ik toch maar richting Amsterdamse Bos. Op de A9 kwam ik terecht in een kijkersfile - er stond op de tegenoverliggende baan een auto in brand - zodat ik pas na geruime tijd op het veld arriveerde. Door het struikgewas glurend kon ik mijn ogen niet geloven 7 voor 149, dus toch nog herstel! Maar het werd nog beter, veel beter. Pete had er zin in. Het was zo’n middag waarop alles lukte en de onsterfelijkheid nabij leek. Pete ging maar door en het was enigszins ontnuchterend dat zelfs hij bleek te kunnen sneuvelen, na 153 runs.
Op de foto die Floris dezelfde avond op facebook zette, zie je een afgepeigerd Pete. Zijn haar staat in zweetpiekjes recht overeind en hij heeft nog net de fut om zijn rechterduim op te steken. Het is duidelijk, hier is iets groots verricht. Bij het uittikken van het verslag die avond kijk ik snel even hoeveel runs onze ex-captain dit seizoen al weer heeft gescoord. Dat blijken er 532, dit gevoegd bij de 24 wickets maakt dat Pete voor de zoveelste keer een onmisbare schakel is in het VRA-team. Zeker, hij waagt zich wel eens aan fantasie-slagen waarbij hij zijn kunnen een beetje overschat en zeker niet elke wedstrijd is hij top, maar als het erop aankomt is hij er altijd.
Als hij in zijn run up zijn kenmerkende hoofdknikje produceert weet je dat hij zich weer me zijn hele ziel en zaligheid in de strijd zal storten. Pete moet nog heel lang blijven. We kunnen hem nog lang niet missen.
Harry Oltheten
Wedstrijdschema
Vrijdag 17 augustus
• Zamigo's - Crocodiles CC (12.00)
Zaterdag 18 augustus
• Zami - Crocodiles CC (12.00)
• VRA Dames - VCC (13.00)
• Quick Haag Dames - Ajax Dames (op VRA) (13.00)
• Punjab - VRA ZAMI 2 (13.30)
Zondag 19 augustus
• Dosti 1 - VRA 1 (11.00)
• VOC 2 - VRA 2 (12.00)
• Hengelo 1 - VRA 3 (13.00)
• VRA 4 - VVV 3 (13.00)
• Qui Vive 6 - VRA 5 (13.00)
HCC1 - VRA1
12 augustus 2018
VRA1: 153 all out (49.3 overs)
HCC1: 154 voor 6 (43.4 overs)
HCC1 wint met vier wickets
Toen Hidde Overdijk de stumps van Vikram omver kegelde leek er nog niet veel aan de hand. 30 voor 1 is een normaal begin en er was alle reden te verwachten dat er weer rustig opgestoomd ging worden naar de tweehonderd of meer. Dat Dan run out gaat op een direct hit vanaf point is ook nog niet verontrustend. 37 voor 2, het kan ermee door. Maar dan Ben, zes en uit. Een over het hek en de volgende straal missen. Het gebeurt de beste wel eens, maar het komt deze keer wel erg slecht uit. Pete en Eric in. Zullen zij het dan de runs gaan maken? Jammer genoeg belandt een top edge van Pete in de handen van Street op point. 72 voor 4, een heikele stand. Maar het wordt nog veel erger en bij 110 voor 8 lijkt een ultra-laag totaal in het verschiet. Doordat de staart zich nog enigszins roert wordt het toch nog 153 all out, een schamel totaal dat bij langer na niet genoeg lijkt.
Twee snelle wickets van Quirijn brengen evenwel weer hoop in de VRA-harten (16 voor 2) en ook Pete draagt zijn steentje bij door Jonkman te verschalken (lbw 14) en daarna Street te verleiden tot een uithaal die gevangen wordt op mid off (54 voor 4). Gorlee en Overdijk proberen het HCC-schip weer op koers te brengen en lijken daar aardig in te slagen tot Gorlee zich verkijkt op een lepe bal van Adeel en wordt gestumpt door Mitch. Van Kessel die daarna inkomt blijft maar heel even en wordt het derde slachtoffer van Quirijn (67 voor 6). Daarna is het Walhain’s game. Hij handelt slechts in boundaries en heeft in korte tijd dertig runs bij elkaar. De zege die voor VRA dichtbij leek is nu opeens veraf. Omdat op Craeyenhout VOC in de clash met HBS aan de winnende hand, lijkt de titel van de Rotterdammers zeker.
Walhain passeert met een zes op het bowlen van Peter zijn maiden fifty en komt uiteindelijk uit op 63 not out. HCC wint tenslotte met vier wickets een match die VRA bij 67 voor 6 tamelijk stevig in handen leek te hebben.
H.O.
Gatting b. Warne
Het is wat als je de tijd moet doodslaan omdat de regengoden je niet welgezind zijn. Het cricinfo team had een goede oplossing. Het keek op donderdagmorgen 9 augustus terug op 25 gedenkwaardige momenten en ontwikkelingen in het cricket tussen 1993 en 2017.
Natuurlijk was de eerste keus niet moeilijk. Wat was er in 1993 opzienbarender dan de manier waarop debutant Shane Warne oude rot Mike Gatting bowlde op Old Trafford. David Hopps schreef het volgende over deze wereldschokkende gebeurtenis:
With a single delivery, legspin was again at the forefront of the game, its leading proponent an ebullient, not to say brash, Australian who would challenge the game’s stuffy image. For two decades, cricket had been dominated by fearsome fast bowling, led by West Indies and Australia, and suddenly it was dancing to a different tune. With one delivery, a page of cricket history had changed.
Zami1 - Zami 2
Amsterdamse Bos, 11 augustus 2018
Zami2: 133 all out
Zami1: 134 voor 3
Zami 1 wint met zeven wickets
The Clash of the Woods
It was that time of the season again. The “Clash of the Woods”. Where it is not just about great cricketing technique, but also about the pride of the team. Homely, yet intensive.
It was important for both sides to get a good start for themselves and take control of the game. Zami 2, batting first, didn’t get going in the opening spell of bowling, although they didn’t lose any wicket, and lost their first as soon as the first change occurred. Losing both the openers in quick succession, Zami 1 got the good start they were looking for. Wickets still kept falling for them regularly, with Eric chipping away at runs slowly, before he got out on 35, the highest scorer for them.
Zami 2 didn’t get what they were hoping for, with only 132 on the board after losing all of their 12 wickets. Though it seems an easy chase, both teams were still in the game if Zami 2 could get a good start.
The second innings needed a lot of discipline from Zami 2 bowlers, defending 132. They should have controlled giving easy runs away, but couldn’t manage it and gave away a lot of easy extras to the batting team. Getting a decent opening partnership, Zami 1 were more confident, and the second wicket partnership of 62 ensured that they have the game in their bags. With inconsistent bowling and not having a huge score to defend, Zami 2 couldn’t get any hope of reviving in the game and Zami 1 sealed it handsomely with 7 wickets and 11 overs to spare.
A good effort by everyone in the team meant it was a good day for the entire team and Mike carrying his bat with a 55 not out, was named the man of the match. Now the wait starts for the next Clash of the Woods…..
Uit de oude doos
Moge het krachtsverschil tussen Nederland en de Testlanden nu groot zijn, ruim tachtig jaar geleden was dat niet anders. Op 14 en 15 september 1935 vond er op het HCC-terrein een match plaats tussen Nederland en Zuid-Afrika waarvan veel werd verwacht. Ten onrechte. Nederland kwam er totaal niet aan te pas en verloor met een innings en 128 runs. Enkele opmerkelijk feiten: in de eerste Nederlandse innings gingen alle vaderlandse troeven, behalve Schnitger, clean bowled en in de eerste en enige Zuid-Afirkaanse innings scoorde Dalton een fraaie 156 not out.
Bij het uitgebreide verslag dat het weekblad Cricket van deze wedstrijd afdrukte staat een foto die me intrigeert. Ze toont een volgepakte tribune die bij een voetbalmatch niet zou misstaan. Ik schat dat er zeker vier à vijfduizend cricketenthousiasten een toegangskaartje hadden gekocht. In die zee van strooien hoeden moet zich ook degene hebben bevonden wiens toegangsbiljet ik op een zonnige middag aan mijn verzameling toe kon voegen. Zonder al te veel verwachtingen was ik het Spui opgewandeld om daar even de boekenkraampjes te inspecteren. Ik was al bijna aan het einde van mijn speurtocht toen mijn oog viel op een beige stukje papier met als aanhef in dikke zwarte letters ‘Nederlandsche Cricket Bond’. Uiteraard was ik meteen alert en na een tientje betaald te hebben wandelde ik snel naar het terras van café De Zwart om rustig te kijken wat ik had aangeschaft.
Het bleek het ‘Tweedaagsch Toegangsbewijs tot den wedstrijd Nederland - Zuid - Afrika op het terrein der Haagsche Cricket en Voetbal Vereeniging op 14 en 15 september 1935’. Degene die twee dagen van hoogstaand cricket wilde genieten moest daar 2.50 voor over hebben (stedelijke belasting inbegrepen), maar hij zat dan wel eerste rang. Aan de linker- en rechterzijde van het toegangsbewijs waren vijf vakjes te zien, rechts vijf voor de eerste dag en links vijf voor de tweede. Het waarom stond onderaan het biljet:
‘Bij het verlaten en weder betreden van het terrein moet het toegangsbewijs iedere maal door de controleur worden geknipt. Het toegangsbewijs moet op aanvraag getoond kunnen worden. Indien door weersomstandigheden niet gespeeld kan worden, wordt geen geld terugbetaald.’
Dat waren nog eens strenge tijden!
‘Mijn bewijs heeft nummer 21. Degene die het in zijn bezit heeft gehad, heeft er dus geen gras over laten groeien en zich meteen na aankondiging van de strijd een kaartje aangeschaft. Gezien de knipjes verliet hij de eerste dag tweemaal het terrein en de tweede dag geen enkele maal. Geen wonder, de wedstrijd was toen in no time afgelopen.
Harry Oltheten
DE CRICKET –WEDSTRIJD OP BRONBEEK
VAN HANS DE RUITER ONTVINGEN WE DE VOLGENDE, ZEER GEWAARDEERDE, BIJDRAGE
DE CRICKET –WEDSTRIJD OP BRONBEEK
Nederlandsche Sport, 4 jrg, nr. 143, zaterdag 18 april 1885
Zoals reeds in een vorig nummer van dit blad werd aangekondigd, had op den tweeden Paaschdag een cricketwedstrijd te Arnhem plaats tusschen spelers van de Haarlemsche en Hilversumsche C.C. en R.U.N. uit Amsterdam en van Hercules uit Utrecht.
De heer Scheltema, van wien het plan was uitgegaan, zag zijne bemoeiingen door den besten uitslag bekroond, gezien; het weder was gunstig, de match liep geregeld af en de toeschouwers waren naar qualiteit en quantiteit zoals men ze maar had kunnen verwachten. Alleen het terrein liet te wenschen over; het was wel mooi gelegen, maar de uitgestrektheid was te gering en de bodem zeer oneffen. Daardoor kwam het bowlen en slaan van zeer vele spelers, en er waren onder hen dan de besten hunner clubs, niet tot hun recht. Evenwel, dit was alleen voor de ingewijde zichtbaar; de toeschouwer bemerkten daar van niets en genoot van de hoog geslagen ballen en met kluit effect omgeworpen wickets. Vooral de Arnhemsche jongelieden voor wie de geheele uitvoering dan ook eigenlijk gehouden werd, waren vol aandacht en belangstelling; naar wij vernemen zijn er bij hen reeds verscheidene clubs in wording. Het veld leverde dan ook een alleraardigsten aanblik op: aan de zijde van den Velperweg wordt het door hoog geboomte beschaduwd; daartegenover de gebouwen van Bronbeek en de woning van de Generaal door de lieflijke zon beschenen, terwijl aan beide zijden het fraai aangelegde park zich uitstrekt. De invaliden zelf behoorden onder de meest oplettende en volhardende toeschouwers; de tonen van hun kapel droegen ook niet weinig tot de algemene opgewektheid bij en daaraan was het waarschijnlijk voor een groot deel te danken, dat de talrijke toeschouwers zoo lang bleven vertoeven. De ovatie, die na afloop van de wedstrijd den invaliden en hun directeur gebracht werd, was dan ook zeker meer dan verdiend.
Wat het spel aangaat, het is opmerkelijk hoe het overhand-bowlen onder Hollandsche spelers toeneemt. Op dezen dag zag men bijna niet anders. Vooral de heer C. Posthuma van Rood en Wit uit Haarlem onderscheidde zich hierin; zijn effect van de off-side behoeft voor dat der Tonbridge Rovers, die wij verleden jaar zagen niet onder te doen. Hetzelfde kan, wat snelheid en juistheid aangaat, van de heer Arntzenius van R.U.N. en van den heer Hekmeijer uit Utrecht gezegd worden.
Wat het batten betreft: het versje van Punch.
In cricket affairs the fault of the dutch
Is hitting too little and missing too much.
Schijnt nog lang van toepassing te zullen blijven. Immers, sloeg men tot voor korten tijd in de meeste clubs nog los op ballen; gevaarlijk of niet, men schijnt nu in het andere uiterste te gaan vallen. Zoo verliepen ook te Arnhem herhaaldelijk vele “overs” achtereen, zonder dat een enkele run gemaakt werd. Er waren echter batsmen, van wie het bovenstaande niet gezegd kan worden. Onder hen moeten vooral de heeren Blijdenstein en Westerveld genoemd worden, van welke de eerste, naar zijn gewoonte, top-scorer was. Trouwens waar daarvan ook zij, het doel, dat deze cricketwedstrijd zich gesteld had, is bereikt. Zoals wij reeds zeiden, er worden op dit oogenblik reeds 3 clubs te Arnhem voorbereid. Wij wensen hun een lang en bloeiend leven. G. Opmerkingen:
Het verslag gepubliceerd in de Nederlandsche Sport op zaterdag 13 april 1885 is begin jaren 80 (van de vorige eeuw) overgeschreven. De gebonden bladen van de Nederlandsche Sport hebben een uitermate onhandig formaat om te fotokopiëren. Dus zijn er vele artikelen door mij, dus ruim 35 jaar terug, met de hand gekopieerd. Of dit foutloos gedaan is? Ik betwijfel het, omdat ik wat last heb van wat men dyslexie noemt.
Het verslag begint met ‘op den tweeden Paasdag’. De 2e paasdag 1885 viel op maandag 6 april. Er zijn te veel aanwijzingen te vinden dat de wedstrijd op zondag 5 april plaats vond (zie delpher.nl). Maakt de schrijver van dit verslagje een foutje of was ik het die het niet goed overschreef? Dat laatste lijkt mij in dit geval onwaarschijnlijk.
Scheltema = Johannes Hermanus Scheltema (1864-1945) lid van Hilversum C.C. Slechts kort commissaris van de NCB (1883-1884). Publiceerde regelmatig in de Nederlandsche Sport in die jaren en sloot zijn publicaties af met ‘JHS’. Herman Gorters grootmoeder van moeders kant is een Scheltema. Gorter scheelt nauwelijks 14 dagen in leeftijd met JHS, maar deze is een volle neef van de moeder van de dichter. Niet te verwarren met Gorters vriend Pim Scheltema, dr. Joannes Marius Wilhelm, arts (1865-1942), ook verwant.
Generaal/Directeur = Johannes Cornelis Jacobus Smits (1812-1887) was een Nederlands legerofficier en adjudant i.b.d. van koning Willem III, die in 1862 werd aangesteld als eerste commandant van het Koninklijk Tehuis voor Oud-Militairen Bronbeek. Smits werd tijdens zijn daaraan voorafgaande militaire loopbaan onder meer benoemd tot Ridder in de Militaire Willems-Orde. (bron: wikipedea)
C. Postuma = Carst Jan Posthuma (1868-1939), sterspeler van Rood en Wit, bijgenaamd ‘de leeuw van Heemstede’. Hij trouwde in 1896 met J.E.Ph.Dólleman. Met zijn zwager A.E. Thierry de Bye Dólleman stichtte Posthuma de kwekerij Groot Bentveld. Posthuma was begonnen als volontair op de gemeentehuizen in Heemstede en Bennebroek en is zelfs tot burgemeester van Hendrik-Ido-Ambacht benoemd, welke functie hij niet aanvaardde. Verder mag hij bekend worden geacht.
Tonbridge Rovers = Wellicht een touringteam van Tonbridge C.C. dat nog steeds bestaat en een eigen website heeft. http://www.tonbridgecc.co.uk Cricket, 1897 door W. Mulier: In Augustus (1884, dR) begint het ernst te worden. Met den vooruitgang van het spel gaat de uitbreiding hand aan hand en in die maand gelukt het ons een Engelsch elftal te bewegen om naar Holland te komen en ons eens wat “sound cricket” te laten zien. De Engelsen hadden zich Tonbridge Rovers genoemd en menigeen zal zich deze sympathieke combinatie nog herinneren ..
Arntzenius = Pieter Florentius Nicolaas Jacobus (Floris) Arntzenius (1864 – 1925) was een Nederlands kunstschilder. Hij wordt gerekend tot de jongere garde van de Haagse School. Hij speelde voor R.U.N. en later voor Amstel’s C.C. en H.C.C. en Den Haag.
Hekmeijer – mr. dr. Franciscus Cornelis Hekmeijer (1868-1933), speler van USV Hercules (1882) te Utrecht. Uit een krantenbericht (Utrechtse Courant van 21 maart 1942) blijkt dat hij in 1888 voetbal bij deze club introduceerde. Later in zijn leven Raadsheer Hooggerechtshof Nederlands-Indië.
Punch = Punch was in de 19e en 20e eeuw een Brits satirisch en humoristisch tijdschrift. Het blad werd opgericht in 1841 en publiceerde tot 1992. Het is wereldberoemd geworden door de vele maatschappijkritische cartoons die door het blad werden gepubliceerd. In de periode van 1996 tot 2002 werd het blad opnieuw uitgegeven. (bron: wikipedea)
Blijdenstein = mr. Willem Benjamin Blijdenstein (1867-1924). Vermeldenswaard is dat hij trouwde in 1896 met Alida Gerharda van Heek (1872-1937). Zij was een halfzuster van Jan Bernhard van Heek, die in Engeland in aanraking kwam met het voetbal, dat hij naar Enschede en als eerste (!) naar Nederland bracht. Hij was getuige bij het huwelijk van Blijdenstein. Bij de oprichting op 20 maart 1882 van R.U.N. was Willem Blijdenstein lid. Men vindt hem terug in de vroegste uitslagen van deze cricketclub. Hij werd later door Kick Schröder (Johan Christiaan S., Barbarossa) geprezen om zijn batten en in een der allereerste verslagen met Herman Gorter geprezen om zijn bowlen. Ook speelde hij mee in het elftal (twaalftal) van R.A.P. tegen HFC op 12 februari 1888 in de Koekamp te Haarlem. Naar mijn (dR) mening is dit het eerste verslag met de opstellingen van de elftallen in de Nederlandse voetbalgeschiedenis. (Nederlandsche Sport, No. 290 van 18 februari 1888) Op de oudste foto van R.A.P., gemaakt op 2 februari 1890 in Den Haag na een gewonnen uitwedstrijd tegen HVV (0-1), ontbreekt hij. Hij moest eerder weg vanwege andere besognes. Hij was onder meer abactis van het Amsterdamsche Studentencorps. Ook zijn twee jongere broers speelden voor R.A.P. in de jaren 90. Hun portretjes treft men aan in de fotocollage die in 1898 van de R.A.P.-spelers gemaakt werd. Blijdenstein was chef Bankiersfirma B. W. Blijdenstein & Co. te Londen, later directeur N.V. de Twentsche Bankvereeniging te Amsterdam.
Westerveld = H. Westerveld, speler van Rood en Wit. Hij is afgebeeld op een van de eerste elftalfoto’s van Rood en Wit, maar er zijn verder (nog) geen sporen van hem teruggevonden.
G. = (volgens mij) dr. Herman Gorter (1864-1927), oprichter van R.U.N., speler en erelid Amstel’s C.C. en voetballer voor R.A.P. De combinatie ‘G.’, R.U.N. en het goede Nederlands, voor zover ik dat laatste kon beoordelen, deed mij ruim 35 jaar geleden al vermoeden dat de ‘G’ voor Gorter staat. Voor de heruitgave in 1986 van de Herman Gorter Documentatie 1864-1897 was er met enige regelmaat contact met de samensteller Enno Endt. Ook dit verslag heb ik hem gestuurd. Hij heeft daar nooit op gereageerd. Tijdens de feestelijkheden rond het 130 jarig bestaan van V.R.A. in maart 2012 liet Harry Oltheten een origineel exemplaar van het toegangsbiljet voor de wedstrijd op Bronbeek zien. Achterop geschreven de namen van de spelers. Slechts een achternaam beginnend met een ‘G’ .., die van Herman Gorter. N.B. Wanneer Gorter ‘R.U.N.’ schrijft, dan zal dit wel zo zijn, dus niet ‘Run’.
Bronnen: de Nederlandsche Sport; Delpher.nl; Nederlandsche Cricket Bond 1883-1933; Gedenkboek V.R.A. 1964.; Cricket in oude ansichten door J.E. Koch, 1983; Het Nederland’s Patriciaat; wiewaswie.nl; etc.
dR
Willem Glerum
Een foto van VRA-icoon Willem Glerum (2001-2002) in zijn prille jeugd (met dank aan Hans de Ruiter).
Engeland vs India
Second Test, 9 -12 augustus 2018
‘I’m not very proud of the way we played,’zei Virat Kohli met gevoel voor understatement na de tweede Test Match tussen Engeland en India. ‘The credit has to go to England - they were clinical. You can’t really think about whether you have the best of the conditions: it is what it is and you have to counter it.’
Braaf gezegd, maar het harde feit is dat India werd weggevaagd. Het verloor met een innings en 159 runs. Met een nipte voorsprong op Jimmy Anderson werd Chris Woakes uitgeroepen tot ‘man of the match’. Zijn 137 not out gevoegd bij vier wickets verdeeld over twee innings werden net iets hoger aangeslagen dan Anderson’s imposante cijfers ( (5 voor 20 in 13,2, en 4 voor 23 in 12). In Engeland was het vanzelfsprekend Hosanna troef. ‘Engeland completed their total and utter dominance of India in the Lord’s Test with a win in just 170.3 overs,’schreef cricinfo. Het was de op drie na kortste Test Match in Engeland in de laatste honderd jaar. Met 130 in de tweede innings leverde India zijn zevende score onder de tweehonderd af in zijn laatste 8 innings in Engeland.
Zeker het waren met al die nattigheid ‘tough batting conditions’ en Engeland won de cruciale toss. Zeker, Virat Kohli was door een rugblessure geen schim van zichzelf en bleef slechts op de been met pijnstillers. Maar dit alles neemt niet weg dat India er gewoon niets van bakte. Ik kon nog niet even bij mijn toestel weglopen of er was weer een wicket gevallen. De door mij eerder bezongen Stuart Broad en Jimmy Anderson waren weer onnavolgbaar en onbespeelbaar. Zij zullen ervoor zorgen dat India een heel zure Engelse zomer te wachten staat.
