Clubblad Amsterdamse Sportvereniging VRA
How's That verschijnt tijdens het cricketseizoen wekelijks
Voorwoord
Het is al weer twee decennia geleden dat ik van Patrick de Leede het verzoek ontving om hoofdredacteur te worden van het weekblad ‘Cricket’. In een moment van onbezonnenheid zei ik aarzelend ‘ja’, ternauwernood beseffende welk een zware taak ik op mijn schouders nam. Het begin was moeilijker dan gedacht, maar gaandeweg begon de zaak te lopen en het was dan ook met enige weemoed dat ik na twee jaar afscheid nam. Mijn toenmalige werkzaamheden stonden gewoon niet toe dat ik vele uren per week aan het redigeren van een tijdschrift besteedde.
Nu herhaalt de geschiedenis zich. Weer was er een verzoek en weer zei ik ‘ja’, zij het minder schoorvoetend, want na mijn intrede zo’n zes jaar geleden voel ik me een echte VRA-er. Ik bezoek thuis- en uitwedstrijden en de enkele keer dat ik ben verhinderd, raadpleeg ik vele malen per middag TKcricket.com. Als mijn club verliest slaap ik de avond na de nederlaag slecht en als ze wint blijf ik graag nog even met een glaasje rosé met ijs op het terras plakken, nagenietend van de grootse daden van mijn helden.
Maar nu ter zake. Een club als VRA verdient een clubblad waarin het lief en leed van de vereniging wordt weerspiegeld. Het moet elke week minimaal de verslagen bevatten van de wedstrijden van de vijf zondagteams de twee zami-elftallen en natuurlijk ook de wederwaardigheden van het dames-team. Verder moet er plaats zijn voor achtergrondartikelen, cricketbespiegelingen en boekbesprekingen. Kortom het moet een blad worden dat je elke week met plezier leest.
Het is een vrome doelstelling die ik niet alleen kan verwezenlijken. Daarom doe ik een beroep op alle VRA-elftallen om een speler aan te wijzen die ervoor zorg draagt dat ik op zijn laatst elke dinsdagavond een verslag heb ontvangen van de wedstrijd (of de wedstrijden) van de afgelopen week. Verder houd ik me aanbevolen voor cricketkopij van andere signatuur. Het kan me niet divers genoeg zijn. Het seizoen is pas begonnen. Laten we er met zijn allen voor zorgen dat ‘How’s that’ een integraal onderdeel gaat uitmaken van het cricketplezier dat we dit seizoen ongetwijfeld samen gaan beleven.
Harry Oltheten
h.oltheten@hotmail.com 0644161927
Wedstrijdschema
Zaterdag 2 juni
• VRA Dames T20 - Halve finale T20 (10.00)
• VRA 1 - HCC 1 (11.00)
• VRA 2 - Kampong 2 (12.00)
• Ajax - VRA ZAMI 2 (13.30)
• Punjab - VRA ZAMI 1 (13.30)
• VRA Dames T20 - Finale T20 (15.00)
Zondag 3 juni
• Kikkers 1 - VRA 3 (13.00)
• Sparta 2 - VRA 4 (13.00)
• VRA 5 - Almere 2 (13.00)
Punjab I vs VRA I
26 mei 2018
VRA 328 voor 8
Punjab 233 voor 9
VRA wint met 95 runs
Leon en Peter schitteren
Het is dat ik beschik over een navigatie-app op mijn mobiel, want als ik het had moeten hebben van mijn gewone tomtom had ik het Punjab-veld nooit gevonden. Nu kwam alles nog op zijn pootjes terecht en betrad ik het veld, net op het moment dat Ben Cooper gevangen werd op long on. Maar geen nood, er stonden al ruim meer dan 200 runs op het bord met nog tien overs te gaan. Verantwoordelijk voor deze mooie score waren Peter Borren, weer eens ouderwets op dreef, en Dan ter Braak die zijn fraaie 113 van enkele weken geleden deze dag liet volgen door een imposante 68 (11x 4). Na Bens vertrek was het woord aan Leon Turmaine. Die liet geen gras groeien over zijn bedoelingen en trok onmiddellijk stevig van leer. Als een furie strooide hij met boundaries, de ene nog mooier dan de andere. Inmiddels had Pete zijn 100 bereikt met een eenhandige zes door het geboomte. Luid applaus was zijn deel. Leon ging onverdroten voort (33 runs in 12 ballen). Daarna ging het iets langzamer, maar zijn 41 in 21 ballen mocht er toch zijn (3x6, 4x4). Nadat Peter uit was voor 105 (4x6, 11x4) stokte de score absoluut niet, zodat er om kwart over drie 328 runs op het bord stonden.
Over de innings van Punjab kan ik kort zijn. Vanaf het begin leken zij er niet in te geloven. Dat ze het toch nog schopten tot 233 runs kwam doordat de VRA-bowlers de duimschroeven niet al te vast aandraaiden en doordat Punjab met Vorster nog een batsman van kaliber in de gelederen bleek te hebben. Hij scoorde er lustig op los en strandde uiteindelijk op 85. Het bleek een achterhoedegevecht. Om kwart over zes was een welverdiende VRA-overwinning een feit. Pete was met 3 voor 43 in 10 uiterst nuttig en ook George Dunlop (3 voor 33 in 7) deed een duchtige duit in het zakje. Het heeft even geduurd maar we staan weer in het linker rijtje.
VRA4 – Punjab 3
When the result doesn’t reflect the actual performance
VRA4 hosted Punjab for last Sunday. Even though the weather forecast wasn’t good till Sat evening, in the end weather didn’t play spoilsport. Though it was humid and quite energy sapping specially for the batsmen under the helmets! Punjab won the toss and decided to bowl first. In absence of club umpires, the teams decided to umpire themselves with mutual promise to pay fair & honest. But alas!
VRA4 openers started steady and took the score to a healthy 55/0 in 11 overs before one of them departed. The other one (Shadab) though carried on till the 30th over scoring a super 96 in the end. There were good partnerships in the middle with Avnish, Ashwin making good contributions. In the end, VRA4 posted a strong 226 on the board.
After a nice pasta break, the second innings started.
Punjab also started steadily, reaching 39/0 in 10, 82/2 in 20 and 108/2 in 25. Therefore needing 120 odd in last 15 overs. Since they had wickets in hand, we knew the game will go till the last overs.
Punjab started to up the ante and 14 runs came off the 28th over. The batsmen took quite some risks and almost all of them paid off with Punjab scoring briskly.
The bowlers did their best picking wickets at regular intervals but in the end the batting team prevailed with reaching 227 in the 38th over.
We have learnt though from this game and would need better plans to handle the big hitters, not concede so many wides, and forget about getting LBWs with no club umpires!
Sudhakar Sharma
Quivive 6 vs VRA 5
Played at: Quivive
Date: 27-May-2018
VRA won by 91 runs
On a warm and humid day, VRA 5 won the toss and decided to bat first. VRA's openers Hobby and Richard gave a flying start to team attacking opponents right from the word "GO". VRA lost 2 wickets early in the 8th over with a score of 72. Atul came to teams rescue with his power hitting at its best and scored a quick 52 by hitting 7 sixes out of the park. With a run rate of more than 10 runs per over, a final score of 300 seemed to be a walk in the park. But fate had its own plans, with an unfortunate run out of Atul, VRA lost 2 more wickets in a quick succession with a total of 150 in 14 overs. Skipper Saurabh and Niranjan tried to anchor the ship by showing resistance in the middle with developing a partnership which looked promising. After Saurabh was caught at the score 183/5 on board, VRA's batting order collapsed like a deck of cards at the score 230 all out in 31 overs involving 3 run-outs in the innings.
With a good total on the board to defend and howling "Play to win" Vivek and Brajendra took the responsibility to lead the attack. The bowlers were right on the money from ball one and made the life of the batsman difficult by swinging the ball both ways. Quivive lost its first wicket to a fantastic catch by Pavan in the slips showing his great athletic abilities. Quivive lost the rest of wickets in regular intervals to Rakesh, Brajendra and Vivek complimented by great catching skills of Pavan, Atul and Niranjan. With a score of 134 for 7 in 28 overs and a victory which did not seem far away, the tail was cleaned up by the skipper Saurabh. As a result, VRA won the match by 91 runs.
Goutam Nayak
VRA Innings
Atul Rana - 52
Hobby S. - 42
Prasant K. - 3-70
Amitava - 2-28
Quivive Innings
Nanda Kishore - 18
Maninder - 18
Rakesh - 3-25
Saurav - 2-3
VRA U11-1 vs Bloemendaal
VRA 188 voor 2 na 16 overs
Bloemendaal 106 voor 2 na 16 overs
VRA wint met 52 runs
On Sunday, VRA U11-1 hosted their long-standing cricket friends from Bloemendaal. Familiar faces after 3 seasons of competitive games, this Sunday proved to host more of the same good-natured rivalry...
Having been granted the honor of playing on the main field, the pitch frothing in the sun like a glazed, frying egg, winning the toss was the key to the unfolding of this cricketing saga. Captain Mats, with seasoned team manager Sander at his side, made the right call and elected to bat: the theory being that VRA were target ‘setters’ rather than ‘run chasers’. With that being said, Morris and Mats padded up and purposefully strolled to the centre, ready to face the new ball. Both settled well and scored freely, Morris playing an anchor roll in scoring 6 runs leaving Mats to be more attacking, the latter weighing in with an aggressive 21 runs. Mahdiya, Vinz, Jan, Julius and Suvan continued the good work, though were faced with some lethargic, kreepy-krawly-esque middle order bowling, making scoring hard. Enter Bas and Lars, a now formidable partnership at any part of the innings. Bas scored a solid 12 runs, while Lars got into the Bloemendaal attack through a quick-fire 14 runs. At close of their innings, thanks also to a steady dose of bowling extras from their counterpart, VRA ended with a monstrous 158/2 off their 16 overs.
After a quick drinks break, it was Bloemendaal’s turn to show their steel. They knew that the target was a large one to chase. At this stage, the won toss was starting to prove a vital one as Bloemendaal’s fielders, forced to to work hard during VRA’s blazing innings, now had to take a swing at any loose bowling of VRA. Unfortunately there was little loose about VRA’s bowling. All bowlers stuck to their task and conceded few extras with Suvan and Julius taking a wicket apiece. Mahdiya, Vinz and Jan’s bowling also requiring mention. Disciplined bowling and sharp fielding (one-near run out through a direct hit from 20 meters away!) soon made the run chase near impossible for Bloemendaal, even though there were some glimpses of a recovery, and left their final score at 106/2 after the allotted 16 overs. VRA U11-1 taking the honours with an emphatic 52 run victory.
With a winning ratio of 3/3, Peter Borren’s little warriors are en route for the play-offs. Next game against the ever-competitive Rood-Wit on 10 June!
Nesbit West
Hattrick VRA U9’s en OPROEP
Het seizoen is al weer drie wedstrijden onderweg voor de U9’s. De U9 onder leiding van Adeel en Robert ziet er ongeveer hetzelfde uit als vorig seizoen. Er is een speler vetrokken, Gaudens, een speler bijgekomen, Damian. Welkom Damian!
Voor kinderen die ook aan wintersporten doen, is het wat lastig weer warm te worden voor Cricket, maar we kunnen concluderen dat de koudwatervrees na drie wedstrijden wel weg is. Het is overduidelijk dat de kinderen ook dankzij de wintertraining in de hal van Reade er allemaal op vooruit zijn gegaan. Er wordt goed gebowld, het batten is lekker agressief en het fielden gaat ook erg goed. De opkomst was de afgelopen weken ook prima. Bij de trainingen zijn we er bijna allemaal, en ook bij de wedstrijden zijn we iedere wedstrijd met teveel. We spelen 6 tegen 6 en komen vaak met 8.
De kinderen hebben hier geen last van, ze vinden het fijn met elkaar en gunnen elkaar de runs, de wickets en de vangen. Dan de wedstrijden. De eerste wedstrijd was tegen ACC op ’t Loopveld. De U9 van ACC is een beginnend team en dat was duidelijk te merken. Daar waar wij doorgewinterd zijn in Smash cricket, moeten de pupillen van ACC duidelijk nog ervaring opdoen. Dit maakte de wedstrijd niet minder leuk voor beide partijen. Sterker, de wedstrijd werd in goede harmonie voltooid en daarna hadden we een mooie lunch met alle spelers. VRA won de wedstrijd overigens ruim, zoals gezegd door een duidelijk verschil in ervaring. Alle kinderen hadden een mooie bijdrage bij deze eerste winst. Een winst die goed gevierd werd met een overwinningslied dat door Adeel is geïntroduceerd.
Onze tweede wedstrijd was eigenlijk een kopie van de eerste: wij ervaren, Qui vive U9 met een nieuw, onervaren team. Qui vive had slechts vijf spelers, en helaas konden wij niemand bereid vinden in te vallen bij de tegenpartij. Uiteraard hebben de kinderen wel hun rol als substitute fielder erg serieus genomen en de tegenstander tip die manier geholpen. Ook hier hebben we dik gewonnen mede door goed bowlen van Shaheer, Amaan en Raya, batten van Amaan , Rayan en Damian, een mooie vang van David. Tex begint zich als een echte allrounder op te werpen en batte, fieldde en bowlde goed. Sydney was helaas ziek. Het team kijkt erg uit naar het overwinningslied, en stond al klaar om dit samen met Robert en Adeel te zingen.
De derde wedstrijd was onze eerste thuiswedstrijd. Dit keer speelden we tegen een van de twee U9 teams van Bloemendaal. Bloemendaal is de afgelopen jaren erg sterk met batten gebleken en minder goed met bowlen. Het is overduidelijk dat er hockeyers binnen deze teams zitten. Ook Bloemendaal had slechtsvijf spelers, en deze week was Raya bereid om in ieder geval te batten voor Bloemendaal. Bowlen wilde ze liever voor VRA doen.
Wij begonnen met batten en deden dat niet slecht. Het runnen was af en toe te scherp en dat zagen we in een paar onnodige run outs. Verder werden er mooie 4-tjes geslagen door Damian, David, Amaan, shaheer, Sydney en Tex. Damian was zelfs dicht bij een 6, maar kwam wat centimeters te kort. Al met al sloegen wij 163 runs bij elkaar.
Bloemendaal begon sterk door alle free hits in het begin met 4tjes te belonen. De runrate ging erg snel en we hadden wickets nodig. Shaheer bowlde erg sterk en de offstump werd dan ook snel door hem gevonden. Amaan had ook nog een wicket, en we hadden een paar runouts. Al met al erg scherp gefield, maar we waren nog niet zeker van de overwinning. Het is altijd even rekenen na de wedstrijd wie er gewonnen heeft, maar al snel ging er gejuich op. Uiteindelijk hebben we Bloemendaal ook dik verslagen, al zag dat er op het veld niet zo naar uit. Het team is erg hecht en dat komt mede door de goede trainingen van de afgelopen drie jaar. Peter regelt iedere vrijdag goede trainers met leuke trainingsvormen. Na de training eten we een welverdiende maaltijd die elke week door Inge wordt bereid. Zo ontstaat een hechte groep jeugdleden die hopelijk nog jaren kan samenspelen.
De aanwas van leden is de laatste jaren teruggelopen, en we zien dat jeugdleden naar ‘t Loopveld verkassen. De jeugd is de toekomst van deze club, van iedere club, de toekomst kan er een stuk rooskleuriger uitzien als we meer jeugdleden hebben en meer structuur in de organisatie. Zie dit maar als een oproep om de functie van bestuurslid Jeugd op te vullen.
Robert Prenen
Het gele turfje
Oftewel
De nieuwe Wisden
Afgelopen april stond ik net op het punt me zoals elk jaar te trakteren op de nieuwe Wisden (Wisden Cricketers’Almanack) toen de bel ging en de postbode me een buikig pakketje overhandigde. Het bleek de Wisden. Kennelijk had ik al in februari of daaromtrent de pre-order knop bij Amazon aangeklikt uit de moeilijk begrijpbare angst dat ik dit onmisbare naslagwerk later zou vergeten te bestellen. Maar goed, ik had het gele turfje dat dit keer 1488 pagina’s telde in mijn handen en begon onmiddellijk te lezen.
Bij een van mijn favoriete afdelingen, die van de ‘obituaries’, viel mijn blik meteen op een bekende naam. Hij behoorde toe aan een van die cricketers die ik in de beginjaren van mijn cricketfascinatie nog vaak heb zien spelen. De geboren Nieuw-Zeelander Roger Bradley, want om hem ging het, kon er echt wat van, dat had zelfs ik toen door. Roger bleek op 24 maart 2017 te zijn overleden op de leeftijd van 54 jaar. Wisden memoreert dat hij een first-class match speelde voor de Northern Districts in 1990-1991, maar dat hij daarna vooral furore maakte in Nederland ‘where he made several appearances for the national side.’ Dat deed hij zeker, maar ook voor clubs als VCC en HBS kwam hij tot grootse prestaties. Hij scoorde in de vaderlandse competitie bijna 10.000 runs en dat doen en deden weinigen hem na. De laatste jaren was zijn gezondheid slecht. Hij onderging een hart/lever transplantatie die hem uiteindelijk geen soelaas bood.
Hij is niet de enige die in 2017 op jonge leeftijd het leven liet. Daniel Thomas Lucas stierf op 31-jarige leeftijd aan een niet tijdig gediagnosticeerde hartziekte. Hij schreef, zeer tot mijn genoegen, over cricket en rugby in The Guardian en was fameus om zijn live blogs ‘which were cultured, trenchant and unashamedly nerdy’, een observatie die ik alleen maar kan beamen. Maar Bradley en Lucas zijn uitzonderingen. De meeste cricketers die vermeld staan in de ‘obituaries’ verwisselden het tijdelijke voor het eeuwige op rijpe leeftijd. Precies 69 jaar ouder dan Lucas werd Thomas Leslie Pritchard. Hij sneefde pas bij honderd jaar en vijf maanden. Deze fastbowler uit Nieuw-Zeeland krijgt de eer van een foto waarvan het onderschrift boekdelen spreekt: ‘Slick and fast: Tom Pritchard, one of post-war cricket’s fastest bowlers in 1949’. We zien een kekke, lange jongeman bij wie de pot Brylcreem in goede handen was. Hij was in zijn jonge jaren een ‘tearaway’, een onstuimige held, die vanaf zijn start in 1937-1938 voor Wellington hoopjes wickets nam. M.J.K. Smith noemde hem de enige echte fastbowler in het land tot de komst van Freddie Trueman en Brian Statham.
Over naar de boekafdeling en wel meteen naar het ‘Wisden book of the year’, A clear blue sky van de huidige Engelse testspeler Jonny Bairstow en Duncan Hamilton. Normaal gesproken heb ik het niet zo op biografieën en autobiografieën van bekende cricketers. Het zijn vaak opsommingen van heldendaden afgewisseld met wat anekdotes die nauwelijks weten te boeien. Maar in het geval van Jonny Bairstow ligt het anders. Dat komt niet alleen door hem maar meer door zijn vader David Bairstow (1951 - 1998), de bekende cricketer die voor Yorkshire en Engeland uitkwam als wicketkeeper. Hij werd later een populaire radiocommentator, wiens leven overschaduwd werd door depressies die leidden tot zijn zelfmoord. Het zou gemakkelijk zijn om een heel boek aan zo’n dramatische gebeurtenis op te hangen, maar Jonny maakt vanaf het begin duidelijk ‘that a man schould be remembered by his life, not his death.’, en die stelregel maakt hij ten volle waar. Ik citeer dan ook met instemming de slotregel van recensent Kamila Shamsie: ‘Dit boek is schitterend geschreven. Het is een wijs boek over twee cricketlevens, maar het gaat ook over liefde en verdriet. Het doet ons eraan denken dat er een wereld is voorbij cricket…’
Een andere favoriete sectie in de Wisden is de ‘Five cricketers of the year’, dit keer opgeluisterd door een man uit het team dat ondanks de beroerde prestaties van de laatste jaren mijn hart voor altijd heeft gestolen. Ik heb het over de West-Indies en met name over een van hun veelbelovende spelers: Shai Hope (geb. 1993). Het artikel over hem focust zich op zijn optreden tegen Engeland op Headingly, eind augustus 2017. Daar scoorde hij centuries in beide innings. Eerst maakte hij er 147 en daarna een unbeaten 118. Hij bleek een bescheiden jongen die tijdens de interviews na de match blijk gaf van ‘an unflustered dignity’. Hopelijk eindelijk eens een speler die de West-Indies op het juiste pad brengt.
De lezer zal begrijpen dat ik alle 1488 pagina’s nog niet uit heb. Ik neem ze genietend tot me, in kleine doses. Iets wat ik ook u zou aanraden.
Harry Oltheten
Engeland vs Pakistan
First Test, 24 -27 mei 2018
Engeland 184 & 242
Pakistan 363 & 66 voor 1
Een verpletterende nederlaag zoals de Engelsen leden tegen Pakistan roept om een analyse. Volgens journalist George Dobell kon je op deze calamiteit wachten. Ze was een culminatie van de ECB politiek van de laatste jaren die Test Cricket niet op zijn juiste waarde schatte. Wanneer je die essentie van cricket verwaarloost kun je een enorme klap in je gezicht verwachten.
Natuurlijk eindigde de match met een full toss. Natuurlijk eindigde de match met de tweede full toss in een over. Afgezien van het bescheiden blijk van vakmanschap dat twee spelers (Buttler en Bess) die niet eens tot de fine fleur van de Engelse batslieden kunnen worden gerekend op zaterdagmiddag tentoonspreidden was de voorstelling die Engeland op Lord’s ten beste gaf slechts met één woord te omschrijven: miserabel. Het komt volgens Dobell allemaal niet uit de lucht vallen. Volgens hem is het Engelse batten en fielden al jaren verre van volmaakt. Ze maken maar zeer zelden 600 runs in een Test Match en misten, naar een conservatieve schatting, op Lord’s vijf vangen. Het Engelse team is slechts in een opzicht consistent en dat is dat het vaak verliest. ‘They are just not very good,’zegt Dobell droogjes en hij lijkt het gelijk aan zijn zijde te hebben. Coach Trevor Bayliss werd voornamelijk aangesteld om het ‘white-ball cricket’ (eendaags cricket) naar een hoger plan te tillen en dat heeft hij gedaan, maar het ‘red-ball cricket’(= testcricket) blijft onder hem een ondergeschoven kind.
Een pasklare oplossing heeft Dobell niet meteen voorhanden. In coaches ontslaan ziet hij niet veel. Wel weet hij zeker dat het Engelse cricket ervan zou profiteren als het domestic cricket meer aandacht zou krijgen. En er zou iemand aan het roer moeten staan die weer prioriteit geeft aan Test cricket. Engeland is nu toe aan de twaalfde openingspartner voor Alistair Cook sinds Andrew Strauss ermee ophield en aan de twaalfde spinner sinds Graeme Swann met pensioen ging. Dat zegt veel, zo niet alles. Het is in toenemende mate niet te ontkennen dat het systeem, het hele Engelse systeem, niet werkt.
Dit alles neemt niet weg dat de Pakistani volgens Dobell een prima prestatie leverden. Ze speelden het hard, maar fair en hadden altoos een glimlach op het gezicht. Ze verdienden de winst ten volle. De Engelsen konden een voorbeeld aan hen nemen.
Oud VRA jeugdspeler Kabir Kohli rust even uit
Seafarers - Hurricanes op VRA
Woensdag 23 mei 2018
Seafarers: 259 voor 6
Hurricanes: 176 all out
Er is weinig plezierigers in het leven van een cricketfanaat dan op een doordeweekse dag het Amsterdamse Bos binnen te rijden in de wetenschap dat hem een fris potje cricket te wachten staat. In dit geval ging het om een treffen tussen de Seafarers en de Hurricanes, beide met VRA-ers in de gelederen. Als ik een wedstrijd van VRA I ga bezoeken gluur ik bij het betreden van het pad naar het veld altijd even schichtig door het struweel om op het scorebord te zien wat de stand van zaken is, maar nu kon me dat weinig schelen. Wie er won was me om het even. De Seafarers lieten er in hun innings geen gras over groeien en brachten vooral door toedoen van Tobias Visée (82) en Wesley Barresi (66) 259 runs op het bord. VRA-er Dan ter Braaks bijdrage bestond uit een schamele twee runs. Bij de lunch leek de regen even roet in het eten te gooien, maar het bleef gelukkig bij een paar druppels. Paul Polak liet zich er sowieso niet door uit het veld slaan en bereed de roller als een veldheer die genadiglijk bereid is het applaus van zijn onderdanen in ontvangst te nemen.
De Hurricanes openden voorzichtig. Pas toen VRA-ers Vikram Singh en Ben Cooper elkaar gezelschap gingen houden kwam er schot in de zaak. Hun partnership leek voor de eeuwigheid bestemd, maar stopte plotseling toen ze vlak na elkaar naar de kant konden. (Vikram 45, bowled, Ben 54, c and b). Daarna genoot ik vooral nog van de sigarenrook van Paul gemixt met de etensgeuren uit de keuken. Het cricket stelde niet veel meer voor. Even leek het erop dat Quirijn aan ging zetten voor een eindsprint, maar het bleek vals alarm. Hij snelde, zoals alleen hij kan, naar het midden van de pitch, maar bleek te optimistisch (10, run out).
De zon was inmiddels door het ragfijne wolkendek gebroken en een avondbries verkoelde de toch al niet oververhitte gemoederen. De spelers deden wat lome rek- en strekoefeningen en uw scribent mijmerde nog wat na. Het was een zo’n dag die nooit zou moeten eindigen.
IPL finale
Sunrisers Hyderabad 178 voor 6
Chennai Super Kings 181 voor 2 in 18.3
Chennai Super Kings won met 8 wickets
Iets over Tom Alletson en Shane Watson.
Je hebt van die matches die door een superprestatie van een van de spelers voor altijd met zijn naam verbonden blijven. In een grijs verleden had je ‘Alletson’s innings’. Daarvoor moeten we terug naar de strijd tussen Sussex en Nottinghamshire in mei 1911. Plaats van handeling Hove, hoofdrolspeler Edwin Boaler (Ted) Alletson. Notts won de toss en ging batten. Hun score van 238 was niet imponerend en de bijdrage van Alletson al helemaal niet. Zeven hele runs liet hij noteren. Sussex pakte op de eerste dag en het grootste gedeelte van de tweede een lead van 176 runs. In Notts’tweede innings stond het na verloop van tijd 185 voor 7. Alletson probeerde er als nummer negen daarna het beste van te maken, maar deed veel meer dan dat. Weliswaar verloor hij ook zijn laatste partners maar hij hield stand Bij de lunch stond er 260 voor 9 op het bord en het leek een kwestie van tijd voordat ook hij het veld zou moeten ruimen. Gedurende de eetpauze vroeg Alletson aan zijn skipper Jones of het met nog maar een wicket in handen en een magere lead van 84 er veel toe deed hoe hij het nu verder zou aanpakken. Jones antwoordde ontkennend. ‘In dat geval ga ik ervoor,’ zei Alletson en hij hield woord. Hij bouwde de 47 runs die hij bij de lunch achter zijn naam had staan in razend tempo uit. Hoewel hij tot dat moment vooral bekend had gestaan als een ‘blocker’ haalde hij nu keer op keer uit. Zijn hele innings duurde 90 minuten, zijn bijdrage na de lunch: 142 in veertig minuten (8 zessen), In een over scoorde hij 34 runs, een nieuw wereldrecord voor first class cricket dat 57 jaar stand zou houden tot Garry Sobers in 1968 er 36 van maakte. Alletson’s innings was niet genoeg voor de overwinning (het werd een draw), wel ontving hij van de Duke of Portland een gouden horloge. Pikant detail: pas later kwam aan het licht dat Alletson had gebat met een blessure aan zijn pols.
Ik moest aan dit verhaal denken toen ik in de finale van de IPL Shane Watson aan het werk zag. Hoewel hij zich in 2016 had teruggetrokken van het internationale crickettoneel bleek hij nog lang niet versleten. Met eenzelfde nietsontziendheid als Tom Alletson meer dan een eeuw eerder kleineerde hij de bowling van de Sunrisers. Zijn zessen regen zich aaneen en zijn viertjes waren bijna niet te tellen. Toen hij de honderd bereikte spreidde hij zijn armen als ware hij de verlosser der mensheid. Vergeten was de mooie 47 van Sunrisers-ster Kane Williamson, dit was andere koek. Watson reikte uiteindelijk tot 113 (57 ballen, 11x4, 8 x 6) en sleepte zo de overwinning voor zijn team binnen. Of hij een gouden horloge kreeg weet ik niet. Wel was het meteen duidelijk dat er maar een speler in aanmerking kon komenvoor de eretittel ‘Man of the match’. De toeschouwers in het Wankhede Stadion in Mumbai, waar ik twee jaar geleden in een bloedhitte zulke fantastische wedstrijden zag, waren in extase. Ze zullen zich deze finale zeker herinneren als ‘Watson’s match’.
Still Going Strong
Wil je ook wel eens door de week cricketen? Dat kan bij SGS !
SGS is een actie gestart tot het aantrekken van meer jeugdiger leden, die ook actief wedstrijden spelen en het spelniveau omhoog brengen. Hiertoe is een plan van aanpak opgesteld, dat erop gericht is speciaal in de leeftijdscategorie 35-50 jaar nieuwe leden aan te trekken. Ook heeft SGS een vernieuwde aanpak opgestart om het imago te verjongen en te moderniseren.
SPEEL OOK CRICKET BIJ SGS
• Méér cricketwedstrijden spelen , dan alleen je eigen wedstrijd op zaterdag of zondag.
• Inschrijven op wedstrijden naar eigen keuze
• Wedstrijden tegen interessante (buitenlandse) tegenstanders
• Jaarlijks een Vierlandentoernooi.
• Speel in Oranje tegen Engeland, Denemarken of Spanje.
• Altijd prettige sfeer bij wedstrijden van SGS.
• Ontmoet spelers, waarmee je ooit samen of tegen hebt gespeeld.
• Ontmoet spelers, waarmee je nooit samen of tegen hebt gespeeld.
• SGS biedt buiten het seizoen interessante activiteiten.
• Als lid van SGS kan je ook meedoen aan SGS golfwedstrijden.
• SGS wedstrijden zijn ook gezellig voor gezin en partners.
DE SGS CRICKET WEDSTRIJDEN
• Er wordt altijd op een doordeweekse dag gespeeld.
• Per seizoen worden ca. 40 wedstrijden georganiseerd.
• Je kunt inschrijven op wedstrijden die jij zelf uitkiest.
• Er worden wedstrijden gespeeld tegen clubs , en touringteams uit binnen- en buitenland.
• In het programma zijn ook wedstrijden opgenomen waarbij de teams worden samengesteld uit alleen SGS leden.
• Spelers in de leeftijdscategorie 35-50 jaar worden bij voorkeur opgesteld tegen sterke en internationale tegenstanders.
• Naast het reguliere programma wordt gestreefd naar deelname aan cricket-events , speciale (T/20) wedstrijden , buitenlandse tours, familiaire wedstrijden enz.
• Op het jaarlijkse Vierlanden toernooi spelen SGS-ers tegen de Forty Club (Engeland) , Denemarken en Spanje. De wedstrijden worden ieder jaar in een ander land gehouden.
SGS CRICKETCLUB
• Bestaat al sinds 1929
• Is een cricketclub zonder veld of clubhuis.
• Is altijd te gast bij een cricketclub
• Is een familiale club, waar vriendschap en gezelligheid belangrijk zijn. Het familiale betekent niet alleen spelen, maar ook helpen waar nodig en het tonen onderling van belangstelling voor ieders wel en wee.
• Heeft een speciale (onderlinge) competitie voor leden van 60 jaar en ouder
• Cricket speel je bij SGS tot op hoge leeftijd.
SGS: A long life of cricket !!
De financiële kant van het lidmaatschap:
• Entreegeld € 20,00 (u ontvangt hiervoor dan wel een SGS-shirt.)
• Lidmaatschap € 30,00 per jaar bij automatische incasso.
• Lidmaatschap € 35,00 bij bankbetaling.
Matchfee € 5,00 per gespeelde wedstrijd.
Deze informatie is ook te lezen in bijgaande folder , voor een ruimer beeld van SGS, bezoek de website www.sgs-cricket.nl
Lid worden van SGS?
Downloadt het aanmeldingsformulier van de Website
Namens het Bestuur van SGS,
Rob de Haas
Mail: penningmeester@sgs-cricket.nl
Tel: 0653270814
Schenking Roland Lefebvre
De bibliotheek van VRA is verrijkt met een fiks aantal boeken uit het bezit van Roland Lefevre. Daaronder werken van bekende cricketschrijvers als Henry Blofeld (‘Cakes and Bails’) en Brian Johnston (‘Chatterboxes’). Verder telt de schenking natuurlijk veel moois over Somerset en Glamorgan, counties waarvoor hij uitkwam tijdens zijn imposante carrière in Engeland. Al met al een welkome aanvulling van onze bibliotheekcollectie.
Dank Roland.
Boekpresentatie ‘Murder at Lord’s’
Op donderdag 21 juni om 17.00 presenteren Harry Oltheten en John Wories hun cricketthriller ‘Murder at Lord’s’ bij boekhandel Scheltema op het Rokin in Amsterdam. Het boek is de neerslag van een samenwerking die begon met een brainstormsessie op Schiermonnikoog, werd voortgezet met een bezoek aan Lord’s en uitmondde in een trip naar India. Met de corruptie in de internationale cricketwereld als hoofdthema weefden de auteurs een web rond zes hoofdpersonen dat de lezer zal intrigeren. Het boek is een must voor de ware cricketliefhebber. Uiteraard is iedereen op 21 juni van harte welkom. Bestellen kan ook via www.amazon.com
