Clubblad Amsterdamse Sportvereniging VRA
How's That verschijnt tijdens het cricketseizoen wekelijks
Voorwoord
Je groet elkaar tijdens een mooie middag op het cricketveld vriendelijk, maakt zelfs een praatje en heel soms tik je je gesprekspartner daarbij even vertrouwelijk op de schouder. Er is slechts één hinderpaal: je kunt je absoluut niet herinneren hoe hij heet. Koortsachtig speur je in alle hoeken van je geest naar een haakje waaraan je zijn naam kunt ophangen, maar tevergeefs. Wat de situatie extra vervelend maakt is dat hij heel goed weet wie jij bent. Te pas en te onpas gebruikt hij je voornaam en refereert aan eerdere gesprekken waarin we kennelijk vertrouwelijkheden hebben uitgewisseld die normaal gesproken voorbehouden zijn aan goede vrienden.
Bij een van die gelegenheden informeerde ik buiten het blikveld van zo’n onbekende/bekende bij een club-intimus naar zijn naam. ‘O,’ zei die na mijn omschrijving,’ dat is Dick X. Ken je die niet? Die loopt hier al een eeuwigheid rond.’ Blij met zijn informatie vervoegde ik me later op de middag bij mijn grote onbekende. ‘Die batsman kan er niet veel van, Dick,’ zei ik met nadruk op het laatste woord. ‘De man naast me,’ keek me ietwat bevreemd aan. ‘Je bedoelt, Nico,’ zei hij na een kleine pauze. Onze conversatie wilde daarna niet erg meer vlotten. En een beetje beschaamd droop ik aan het eind van de middag af, ervan overtuigd dat ik een grote blunder had begaan.
Het bovenstaande incident schoot me te binnen toen ik een dag of tien geleden op ACC een tijdje naast mijn goede vriend John zat. John kent namelijk iedereen in cricketminnend Nederland. Hij weet niet alleen zijn naam en voornaam, maar ook een lange lijst antecedenten waarin ouders en grootouders een niet geringe rol vervullen. Ik benijd hem daarom. Hij is, zoals dat heet, gepokt en gemazeld in de cricketwereld en torst minstens een halve eeuw aan ervaringen met zich mee. Net als ik is hij een trouw supporter. Hoe vaak hebben we samen niet bij een uitwedstrijd als enige VRA-ers middagen aan de boundary doorgebracht terwijl we het reilen en zeilen van onze club bespraken. Maar hoe ver de uithoek ook is, John kent er zijn mensen. Het is een ‘He, hallo,’ hier, en ‘Ha, leuk je te zien’ daar. Met naam en toenaam uiteraard.
Voor mensen als John hebben de Engelsen een fraai woord en dat is ‘stalwart’. De Dikke Van Dale geeft als betekenis ‘trouwe aanhanger’, maar de gevoelswaarde is zoveel meer. Zonder een aantal stalwarts is een club niets. Ze bekleden zonder morren tijdrovende bestuursfuncties, managen het eerste elftal en draaien als het moet kantinediensten. Ze kennen alle ins en outs van de vereniging en weten tijdens een vergadering zelfs het meest obscure lid bij zijn voornaam aan te spreken. Dit laatste viel me tijdens de laatste Buitengewone Ledenvergadering waarin Dorien en Peter hun doorwrochte plannen presenteerden als stalwarts in de dop. Mogen zij hun heilzame werk voor VRA nog lang verrichten en moge hun oproep om meer VRA-ers tot een actief clubleven te brengen niet op dorre bodem vallen. Stalwarts zijn er nooit genoeg.
Harry Oltheten
VRA1 - Sparta 1
15 juli 2018
Sparta: 138 all out
VRA: 141 voor 0
VRA wint met 10 wickets
Wie is de ‘man of the match’?
Met de bowlingprestatie van Mudassar Bukhari (5 voor 23 in 10) tijdens de eerste ontmoeting nog vers in het geheugen begon VRA op weer een zonnige zondagmorgen aan een vehemente jacht op Sparta-wickets. Het moest zo mogelijk snel want sportliefhebbers aller landen hadden een moeilijke keus vandaag. Niet alleen speelden Frankrijk en Kroatië om de wereldtitel, maar ook spoedden de Tour-renners zich over de kasseien naar Roubaix en betwistten Kevin Anderson en Novak Djokovic elkaar de Wimbledon-titel. Die Qual der Wahl, L’embarras du choix oftewel The agony of choice. Het is maar welk land je kiest.
Sparta ging als een razende van start en bij 60 voor 0 zag menig VRA-er het somber in. Ten onrechte. Ze hadden buiten een steroptreden van Leon gerekend. Zijn 4 voor 26 in 10 zorgde ervoor dat de Spartanen er opeens een stuk minder florissant voorstonden. Daarbij kwam nog dat ook Pete zijn dag had (4 voor 30 in 10) en Sparta’s 138 all out is zeer verklaarbaar. Ook George deed met twee wickets een duit in het zakje en hij, alsmede alle spelers en toeschouwers, waren getuige van wat het hoogtepunt van de middag zou blijken. Sparta’s nummer elf gaf een boog weg die over het hoofd van Pete dreigde te zeilen. Niemand zou het de VRA-er kwalijk hebben genomen als hij de bal had laten gaan, maar Pete had iets anders in zijn gedachten. Achteruitlopend positioneerde hij zich min of meer onder de bal schroefde zich als Jonty Rhodes in zijn beste dagen omhoog en plukte het projectiel met zijn rechterhand uit de lucht, iedereen sprakeloos achterlatend.
Daarna trokken Erik en Dan, net als de week daarvoor tegen ACC, broederlijk op, elkaar om en om het voortouw gunnend. Nooit leek het erop dat de Sparta-aanval vat op hen zou krijgen. ‘Het wordt een hele rustige middag,’ zei Floris terwijl hij de K-side van weer een drankje voorzag en hij kreeg gelijk. Erik (65) en Dan (63) lieten zich door niets en niemand van de wijs brengen en stuurden het schip de veilige haven in. O als we aan het begin van het seizoen ook zo hadden gespeeld, ja dan…
H.O.
VRA2 vs Olympia played at VRA
On Sunday 15 July VRA2 hosted the 11th game of the season against G.C.C Olympia. Topping the table with 8 wins so far, VRA2 was on a mission to add more points under the belt. VRA lost the toss on a hot Dutch summer morning and were put into bat by Olympia. Losing 2 wickets for 20 runs in 4.1 overs VRA started on the wrong foot but things were steadied by a partnership of 87 runs between Keshav and Sudhakar. After losing Sudhakar at the score being 107 Keshav continued playing with aggression and had 58 run partnership with Ashwin . Keshav unluckily missed his second century of the season and got out at 92. Harpreet and Ashwin continued the onslaught in death overs building a quick fire partnership of 49 in 22 balls. VRA2 ended up scoring 239 runs in allotted 40 overs.
Olympia started their chase badly losing their opener Sager in the third over when the total score was just 4. But riding on the form of their pro Dylan Hay and all rounder S. Geenevasen, Olympia mounted a strong fight back with a 94 run partnership between the two. What followed was a brilliant display of batsman-ship from D. Hay who almost single handedly pulled off a miraculous win for Olympia before he was trapped LBW by Sharad. He scored an amazing 112 runs getting him out was relief for VRA2. The tail of Olympia put up a strong fight and were helped in the process by some sloppy fielding by dropped catches. In the end an amazing run out by Sharad and some tight bowling in the last 4 overs saw VRA bag one more win.
Overall, a good win to retain their top spot on the table. And now going into a 2 week break,VRA2 is looking forward to some quality practice sessions and some friendlies. Team needs to comeback even stronger as we head into the final 3 matches of the season.
Vijay
Verslag HCC 3-VRA Zami 1
Het is een prachtige zomerdag als VRA Zami 1 het terrein van HCC betreedt. 23 graden met een zacht windje, heerlijk cricketweer dus. Captain Louis Collignon bemiddelt op zijn gebruikelijke wijze de toss, en VRA start met fielden. De bowling, verzorgd door Andrew Pulver (0-8-4) en Danish Waheed (3-24-6) , is in de eerste paar overs zeer accuraat. Er worden weinig runs weggegeven, laat staan extra’s gebowled. De eerste 2 wickets vallen gauw, maar problemen dienen zich aan als batsman nummer 4 zijn draai begint te vinden. Hard geslagen boundaries verdwijnen over midwicket en cover, meer zessen dan vieren, want de square boundaries zijn kort en het veld loopt langzaam. In de 20e over slaat deze ‘danger man’ de bal loeihard door de covers en vier runs lijkt onvermijdelijk. Echter weet een zekere VRA’er deze strakke kogel bij de boundary te vangen en de batsman kan nog steeds niet geloven dat hij uit is. De arme man is nu in therapie. Dit is het partnership dat gebroken moest worden om een goede kans te maken op de winst. De rest van de wickets vallen in gestaag tempo en Willem ‘My Will is your command’ van Mierlo (5-38-5.5) vervult hierin een hoofdrol door een eerste 5 wicket haul in zijn carrière te pakken. Wicketkeeper Theo Lindeman is vandaag opvallend scherp en maakt maar liefst drie slachtoffers achter de palen met zijn ‘safe hands’. HCC all out voor 157 na 28.5 overs. Een knappe prestatie van VRA.
Tijdens de battinginnings wordt duidelijk dat VRA vandaag een echte batsman mist. Wickets vallen met enige regelmaat en er worden slechts langzaam runs gescoord. Julian Molenaar heeft met een knap geslagen 25 runs de hoogste score, en dat zegt toch wel iets over de battingprestatie van het gehele team. Wel laten Prasun Banerjee (10), Frederik ten Kate (21), Prasuk Jain(19) en Andrew Pulver (13) een beetje kwaliteit zien door met double figures aan het totaal bij te dragen. VRA helaas all out voor 109 runs na 27.5 overs gespeeld. Een spijtige uitkomst want na de eerste innings was VRA favoriet om de pot te winnen. Gelukkig was de lunch goed verzorgd en was er na de wedstrijd gezelligheid met Hagenezen.
HCC all out voor 157 na 28.5 overs.
VRA all out voor 109 na 27.5 overs
HCC wint met 48 runs
Frederik ten Kate
Matchreport: R&W - VRA U11
Openers Vinz and Suvan laid the foundations scoring 6 runs each of the fiercest R&W bowlers whilst protecting their wickets at all times. In came the high scoring duo of Lars and Bas, who added another 16 runs to board with Bas allowing captain Lars to make the big hits, including a splendid boundary.
In total, the end score (whereby the bowling team is awarded 3 runs for each wicket taken) of the match was R&W 99/7 vs. VRA 155/2. A compelling victory to be taken home to Amsterdam!
Question remains whether U11 has boosted its Net Run Rate enough to make it to the final rounds as ACC, Kampong and VRA have all ended up at 12 points from 8 matches. With a competition NRR of +1.212 we keep positive and hope to be able to play undefeated HBS and VCC for the national title after returning from our English Tour at the end of the Summer Holidays. For now the U11 wishes everyone at VRA a marvellous Summer and lovely holidays!
This just in:
After some serious calculations and studying of the rules and regulations, the KNCB has formally declared VRA the winners of the U11B competition.
VRA ended at exactly the same number of points with both ACC and Kampong and all three teams won and lost to one another. It was therefore up to the mathematicians to work out the net run rate. In over a decade of youth competitions, never has a competition been this fierce and exciting and we salute our opponents Kampong and ACC for the tremendous opposition they provided. We have all benefited from the tense games amongst each other and we are all champions. Fortunately however it is up to our U11 team to face the champions of the U11A and U11C competitions to determine who will be crowned the national champions this year.
A huge congratulations to our team for managing to progress beyond this hugely competitive poule and we wish them all the best in the finals!
Uit de oude doos
Op het landgoed Bronbeek aan de Velperweg bij Arnhem vond op 5 april 1885 een cricketwedstrijd plaats ‘te houden door leden van ‘R.U.N.’ van Amsterdam, ‘Rood en Wit’ van Haarlem en de ‘Hilversumsche Cricketclub’’. Dat ik dit zo precies weet komt doordat ik ooit op een boekenmarkt een ‘Bewijs van Toegang’ voor deze match vond. De antiquaar vroeg een tientje, een bedrag dat ik grif neertelde. Het ‘Bewijs’ is een rechthoekig stukje papier met in de hoeken bloemversierselen en aan de bovenkant roestsporen van een paperclip die lang geleden is verwijderd. De aanvang van de wedstrijd was ‘half twaalf ure’ en het ‘Bewijs van toegang’ gold voor ‘één heer met dames’. Dat laatste noopt tot enige close reading. Ten eerst zijn daar de twee accenten op ‘één’ en ten tweede is daar het meervoud ‘dames’. Men zag in die tijd kennelijk niets negatiefs in veelwijverij.
Een ander opmerkelijk punt is de datum. 5 april zou naar huidige maatstaven gemeten voor een cricketwedstrijd erg vroeg in het jaar zijn, maar in die tijd was dit niet ongewoon. Sterker nog, in de notulenboeken van de Kon. UD uit de jaren zeventig en tachtig van de negentiende eeuw trof ik meermalen verslagen aan van wedstrijden die hartje winter werden gespeeld. Verlaten nu bij een spatje regen de spelers spoorslags het veld, toen crickette men gewoon door tijdens een sneeuwstorm.
Dat we weten wie er aan de match op Bronbeek deelnamen danken we aan de man of vrouw die met potlood de namen der spelers op de achterkant van het ‘Bewijs van toegang’ heeft genoteerd. De tijd heeft de letters wat vervaagd, maar een paar ervan zijn nog duidelijk leesbaar. Zo weten we met zekerheid dat twee titanen uit die oertijd aan deze match deelnamen. Hun namen: Herman Gorter (1864-1927) en Carstjan Posthuma (1868-1939). Ik zie ze al voor me, Gorter die, zoals we uit de overlevering weten, voor aanvang van de strijd een paar rondjes om het veld liep, zijn knieën tot bijna aan zijn kin heffend en de piepjonge, misschien wel bloednerveuze Carstjan zich misschien nog niet bewust van de grootse carrière te hem te wachten stond.
Ook Floris Artzenius (1864-1925), deed mee, de man die faam zou maken als kunstschilder, en wiens Haagse stadsgezichten ik tot mijn lievelingsschilderijen reken. Ten tijde van de Arnhemse wedstrijd studeerde hij nog Rijksacademie in Amsterdam. Onder zijn medeleerlingen bevonden zich later zeer bekende kunstenaars als George Hendrik Breitner, Isaac Israëls, Jan Veth en Willem Witsen. Hoe de strijd verliep heb ik vooralsnog niet kunnen achterhalen, maar ik hoop dat de match gespeeld werd onder Hollandse voorjaarsluchten terwijl een frisse bries de wangen rood kleurde, en dat ze eindigde in een tie, waarna iedereen tevreden met de stoomtrein naar huis tufte.
Harry Oltheten
1938 VRA First Member's Lunch
1938 VRA First Member's Lunch on balcony new pavilion... with Dirk Kappelle (left) and Willy van Nierop (middle) wearing club blazers
Engeland - India, Eerste ODI
Donderdag 12 juli 2018
Trent Bridge, Nottingham
Engeland: 268 all out
India: 269 voor 2
India wint met acht wickets
Rohit Sharma en Kuldeep Yadav doen Engeland de das om
Wat te denken van een totaal van 268 op een veld waarop in de vorige twee ODI’s gigantische scores van 481 en 444 te noteren vielen. Te weinig zou je zeggen veel te weinig. Weliswaar brachten Ben Stokes en Joss Buttler het tot halve centuries, maar de rest liet het bij bescheiden scores. Op het moment dat India aan zijn batting beurt begon moest ik me losscheuren van het scherm, net toen de commentatoren in een lofzang losbarstten op Kuldeep Yadav die met zijn 6 voor 25 in 10 de voornaamste kwelgeest was geweest van de Engelse batslieden. Ook in de eerst twenty20 had hij al zich van zich doen spreken, zodat de vraag gewettigd was of we hier met een nieuwe superster van doen? De mannen achter de microfoon dachten van wel. Zijn slow left arm chinamen waren in ieder geval voor de Engelsen niet te doorgronden.
Op weg naar Paradiso waar een optreden van mijn oude held John Hiatt met wachtte moest ik de gebeurtenissen in Nottingham even laten voor wat ze waren. Pas toen John en zijn band The Goners met stergitarist Sonny Landreth in de gelederen zich in een stampvolle zweterige zaal overgaven aan een opzwepende versie van ‘Tennessee Plates’ keek ik weer op het schermpje van mijn mobiel. Ik had geen beter tijdstip kunnen kiezen, want juist op dat ogenblik stormde India over de finish met Rohit Sharma op kop. Zijn 137 in 114 (15x4, 4x6) was het zoveelste bewijs dat India over een ijzersterk team beschikt. De Engelsen zullen er deze zomer nog heel wat mee te stellen hebben.
P.S. De laatste opmerking had weinig voorspellende waarde want England won de volgende twee ODI’s met gemak. Op naar de Tests.
