Clubblad Amsterdamse Sportvereniging VRA
How's That verschijnt tijdens het cricketseizoen wekelijks
Voorwoord
Het zijn irritante momenten. Je staat op het punt je een naam uit lang vervlogen tijden te herinneren, je weet dat hem weet, je weet dat je hem moet weten, maar helaas… In zo’n geval poog ik altijd een haakje in mijn geheugen te vinden dat me dichter bij de oplossing brengt en meestal lukt het me daarna ook wel. In het slechtste geval kan zo’n partieel geheugenverlies dagen duren en niet zelden is het zo dat je ’s nachts om een uur of drie uit een diepe slaap ontwaakt om je eureka-moment te beleven. Dat gebeurde me bijvoorbeeld na mijn speurtocht naar de naam van een Amerikaanse tennisser uit de jaren tachtig en negentig. Lang zocht ik tevergeefs totdat hij er in de kleine uurtjes er opeens was: Jimmy Arias. Ik weet nog hoe opgelucht ik was toen die flits mij deelachtig werd.
Maar de langste queeste kwam pas onlangs tot een einde. Zij bezorgde me menige slapeloze nacht en het was dan ook een opluchting dat ik bij het doorbladeren van een van mijn oude cricketboeken op de naam in kwestie stuitte: Fred Bakewell. Over hem had ik ooit iets gehoord, maar naam en voorval waren in de nevelen van de tijd verdwenen. Tot ik een stukje over hem las dat alles weer tot leven wekte.
Freds bloei duurde niet lang en toen een journalist in 1976 bij de secretaris van Northamptonshire naar hem vroeg antwoordde die: ‘He is something of a wandering minstrel and a sad case.’ Het duurde daarna nog jaren voordat de batsman van weleer was gevonden. Alfred Harry Bakewell, gewend aan de vergetelheid, begreep niet dat men op zoek naar hem was geweest en een microfoon onder zijn neus wilde duwen. Toch kon zijn tragische korte carrière beslist spectaculair worden genoemd. Terwijl zijn county Northamptonshire in de jaren tussen 1928 en 1936 een uiterst zwak team in het veld bracht en nederlaag op nederlaag leed, was hij de enige die er in positieve zin uitsprong. Dit laatste overigens niet omdat hij er als batsman zo elegant bijstond. ‘From a crablike stance’, zoals een journalist eens schreef, ging hij los op de bowling, met 31 centuries (vier ervan double) als resultaat. Enkele uren na zijn laatste, een 241 not out in Chesterfield, maakte een horribel auto-ongeluk een einde aan zijn cricketleven. Zijn skipper, Reggie Northway zat achter het stuur van een open sportwagen waarin ook Fred zat en overleefde de crash niet. Fred wel, maar hij had een scheur in zijn schedel en een gecompliceerde armbreuk. Ook was al het vlees van zijn handen geschraapt. Op zijn zevenentwintigste kon hij cricket verder wel vergeten. Later keek hij zonder spijt en bitterheid op dit ingrijpende voorval terug. ‘Just one of those things that happened. You have to accept it,’ liet hij op zijn oude dag noteren. Al met al kwam hij tot zes Test-optredens, waarin hij een century op zijn naam bracht en wel in 1933 tegen de West Indies. ‘There was authority about his batting,’ schreef een tijdgenoot bij die gelegenheid, een autoriteit die op film is vastgelegd. Hij goed hij was bleek wel toen hij de gevreesde Harold Larwood trakteerde op een enorme zes. Hij zelf was daar bescheiden over: ‘Thats’s a short ground.’
Ook na zijn cricketcarrière bleek hij niet voor het geluk geboren. Een nieuw auto-ongeluk, in 1965, kostte hem een oog. Toen ik dit las, moest ik onwillekeurig denken aan, Colin Milburn, ook zo’n ongelukkige, over wie ik onlangs schreef en via wie ik uiteindelijk op Freds naam kwam, een naam die ik nooit meer zal vergeten.
Harry Oltheten
Mohammad Munaf VRA-‘Walk of fame’
VRA-legend Mohammad Munaf bij de plaatsing van de steen met zijn naam in de VRA-‘Walk of fame’
Zaterdag 6 juli - Dames T20 finale op VRA en Layla's BBQ
VOC 1 - VRA 1
Zondag 30 juni 2019
VRA: 290 voor 5 na 50 overs
VOC: 279 voor 9 na 50 overs
VRA wint met 11 runs
VOC 1 - VRA 1
Ik zal het maar meteen opbiechten. Ik was er voor de eerste keer dit seizoen niet bij. Dringende besognes riepen, maar dat betekende niet dat ik mijn geliefde VRA uit het oog verloor. Terwijl ik me wijdde aan mijn werkzaamheden zag ik op tkcricket dat VRA de toss had gewonnen en verkoos te gaan batten. Dat deden Vikram en Emile niet slecht, zodat ik blij kon lezen dat VRA steady progress maakte en de veertig runs bereikte zonder wicketverlies. Al snel volgde een fifty partnership en alles zag er rooskleurig uit. Pas bij 85 runs was er een breakthrough aan de Hazelaarweg te noteren, maar dat betekende niet dat VRA bij de pakken neerzat. Ben zette er flink de sokken in maar moest toch al na 19 runs vertrekken (124 voor 2 na 25 overs). Een groot totaal leek aanstaande en daar zorgden Peter en Emile dan ook voor (177 voor 2 na 35 overs). Toen brak er een gloriemoment aan voor laatstgenoemde die met een zes over midwicket zijn century bezegelde. Met nog zeven overs te gaan en 238 voor 2 op het bord leek de driehonderd zeker niet onbereikbaar. Het deerde VRA dan ook weinig dat Peter lbw ging na een mislukte reverse sweep, want ook de rest droeg een (klein) steentje bij. Uiteindelijk kwam VRA uit op 291 voor 5, een totaal dat dit seizoen nog niet was gehaald.
Uw verslaggever slaakte inmiddels menige vloek. Hier had hij natuurlijk bij moeten zijn. Na zoveel matches vol alsem en gal leek hier een overwinning in het verschiet. De volgende uren irriteerde ik mijn partner met wie ik een terras had opgezocht - het werk wilde absoluut niet meer vlotten - door met mijn telefoon in de hand de ene na de andere witte wijn gedachteloos weg te klokken. ‘Doe eens gezellig,’ zei ze meermalen. Maar gezelligheid was nou net niet het woord dat me te binnen schoot bij de bloedstollende apotheose in Rotterdam. VRA won, vooral door toedoen van parttime bowler Ben (4 voor 57 in 10) en ik zwoer nooit meer te zullen verzaken, dringende besognes of niet.
VRA 1 - Groen en Wit 1
Twenty20, 28 juni 2019
Groen en Wit: 178 voor 6
VRA: 170 voor 7
Groen en Wit wint met acht runs.
Dat VRA’s tegenstanders op deze warme zomeravond in de reguliere competitie een klasse lager spelen, was aan niets te merken. Met een gemiddelde van ruim 10 per over raasden ze voort en een groot totaal leek in het verschiet te liggen. Gelukkig voor de onzen nam Peter vier wickets, zodat de schade nog enigszins meeviel (178 voor 6). Vikram en Ben gingen in de VRA-innings onmiddellijk pittig op jacht. Vooral onze jonge ster maakte indruk en leek vooralsnog onverslaanbaar. Jammer genoeg moest hij al vrij snel het gezelschap van Ben missen die vertrok met 30 runs achter zijn naam. Alle hoop was toen gevestigd op Peter, het enige kanon dat nog resteerde. Nadat hij voor 23 runs naar de kant was gegaan leek het Groen en Wit-totaal snel uit het zicht te verdwijnen, maar door wat sprokkelwerk en een goede innings van Mitch (30) kwam VRA nog heel dichtbij. Toch bleek een nederlaag uiteindelijk onafwendbaar. Al met al een slecht begin van deze competitie
Eindhoven CC - VRA 3.
Take a bow, Ashir.
Vra 3 travelled to Eindhoven on Sunday; on the back end of a week that saw temperatures soar due to the heatwave. There were changes to the initial starting 11 provided by the captain: Arsal and Debrup replacing the unavailable Frederik and injured Zamaan, respectively.
Vra lost the toss, and was put to field first. Dilip got the first wicket in the 6th over of the innings: but after that it was all Ashir. The 17 year old snatched the game away from Eindhoven with his heroics. He bowled 10 overs on the dot: taking 5 wickets for just 22 runs. Included were 3 maiden overs. Overs number 6 and 7 were consecutive double wicket maiden overs. He narrowly missed out on a well-deserved hatrick in the 6th over as well. In his last over, he clean bowled the batsmen; but just as the team was about to celebrate his 6th wicket, it turned out he had flicked the stumps on the bowler’s end on his run up! A no ball ensued.
The team morale in the field was high: thanks largely to the good work being done by the fielders. Two catches were taken by Arsal, and one by Keith. No catches were dropped, no miss fields happened. Every single run was being defended hard by the fielders. Eindhoven were bowled out, eventually for 91 runs. A wicket a piece for Marcus and Dilip, and 3 for Shan (in addition to Ashir’s 5) ensured an early lunch.
2nd Innings: Marcus and Martijn opened the batting. Both fell early for 4 and 8 respectively. The young Debrup walked in, and alongside Thomas laid the foundations for what would become a sweet victory. Unfortunely, Debrup couldn’t finish things off: being bowled after scoring 27 runs. But Arsal came in, and alongside Thomas steadied the ship and took the team across the finish line. Thomas played a mature knock of 17* runs (46 balls), and Arsal 24* (34 balls).
Ajax Dames - VRA Dames
29th of June 2019, in a sauna in Leiden
VRA takes on Ajax in their first 40 game of the season!
‘Are you sure you’re even going to play with this heat?’ Yes, cause this is cricket and only rain can stop us!
Saturday midday we arrived at Ajax where we sat in the shade and tried to remember what a 40 over game was like again. Quickly went out for the toss with Ajax captain Amber and won. VRA went into prepping to bat. Opening duo Git and Kanishka, with on three Meike.
We were with 12 players this day, which is good for when people would be overheated, but also because we are umpiring and scoring our own games and with waterbreaks ever 10 overs it was nice to have some more hands on deck. Vaishno our newest shiny member has such good energy, so happy to have her with us, also Isa since she’s back in Amsterdam after a few years in London has returned to our team and Anzelle was also with us sharing good vibes.
Git and Kanishka had a partnership of 63, it was amazing to look at. Good running and beautiful shots. When Kanishka was run out Meike came in, she looked in great form and looked like Git was going to have another amazing partnership, but then there was someone(Eugenie)on fine leg that abracadabra caught a ball one-handed. So unlucky! Sally came in, Anne came in quickly followed by Maartje! Last time we saw them batting together was last year and it’s always amazing to look at. They had a partnership of 108. Sal getting to a whooping 71 runs. Katie and me quickly showed up at the crease, did some running and scoring with Maartje, but Maartje 44* got to bat it out with Gwennie. One scary moment, when Git edged the ball onto her nose. Blood, scared crowd, but Gittie just kept on batting amazingly, die hard. But please everyone else, take note, wear a helmet.
220 runs after 40 overs in the simmering heat. I was a very happy and proud captain, when 4 people put down a great score it’s good teamwork! When on the side our newbies were learning how to manage the scorebook and how to umpire, also something I can appreciate.
During lunch Anne and me had to check up on the scorebook haha, but all worked out, we missed our Annefleur who is a dictator and a great solver of all things scorebook.
Time for some bowling and fielding. We planned to have them all out as quick as possible, but even though the wickets fell we did manage to stay in for 34.5 overs. Throughout the game it was really good energy, the heat couldn’t keep us down.
Warning, I’m now gonna be very excited about the team’s performance this innings:
The most celebrated bowlers this game would be for me Meike and Git. Git bowled 4-27(!!) and Meike 2-27. So so so good :) Both so steady and dangerous for the bowlers, loved it. Also I have to do a cheerleader dance for the breathtaking wicketkeeping. Sal had 5 caught behinds and a stumping. I mean… it of course says something about the standard of bowling, but my god. Sal is amazing ;) Very mention worthy: Katie’s knee slide catch at midwicket. Amazing. Git among her wickets also had a caught& bowled. Loved it. Gwen bowled an amazing 2-24, good line and length and consistency. Anne also had a great spell, I bowled 1-10 in 8. Very economic right!?
We won, superyay!!! All out for 128. Great job girls, great batting, fielding, bowling. Just overall great team effort. Excited for the games to come. Attention: Upcoming saturday the 6th, VRA/KNCB hosts the women’s T20 finale day at our lovely club. We are currently on 2nd place and will be gunning for a spot in the finale. There will be 8 teams playing, finale will take place at 17.00, Followed by Layla’s amazing BBQ and Meike is going to make a lovely playlist for good tunes after. So I say, come join us. If you wanna join the BBQ let Layla know asap!
Liefs Nathalie & the VRA ladies
VRA U13 – Kampong
Even though Kampong was at bottom of the chart, VRA do not want to take this match lightly (especially after losing last match). After weekend gap, team was ready to roll again. Earlier team manager and coach decided to put Ibi, Harsh and Amaan on bench for batting due to maximum presence of players but unfortunately Bas, Mats and Morris not able to come on Saturday due to other priorities.
Match Day: Vinz won the toss and decided to bowl first (even though it is good call after looking at pitch condition but considering at opponent’s previous matches scores, seems like our batter will not get enough chance to show their skills) and it happened so correctly. Our bowlers dominated from very first ball as Aadit took brilliant wicket with perfect inswing followed by our very own vinz with his controlled line and length bowling (1 wicket in his kitty as well). Madia and Ibi kept continue pressure on opponent with their tight line and took one wicket each. Seems like opponent would be bundle up within 30 runs n so but then Tom and Jou started playing shots in all direction and kampong reached fifty very quickly (score was 12-62-4). At that stage, it was seems likes they will reach 100+ on very first time but than our Rockstar “Shaheer” came to bowl and he took 4 wickets in just 2 overs and bowled out opponent at 67 runs.
Keep up the good work Shaheer.
VRA started their batting without disturbing scorer much. Dato took HAT-RICK (Shaheer, Jan and Vinz) to help his team to bounce back in the match. Harsh joined Ibi to chase target, Ibi started playing couple of beautiful boundaries and when it was looking like he will secure vra win in this match, he played one bad shot and lou took brilliant catch. Aadit on crease to support harsh for successful run chase and they rightly did so.
Ibi – 19, Harsh – 20* and Aadit – 7* helped team to win the match in 12 overs.
Great team effort.
Thanks Michele for scoring (lucky mascot of VRA team)
Everyone missed coach (Aadil).
Humours of cricket
Er zijn vanaf het eind van de 19e eeuw enorm veel cricket - ansichtkaarten geproduceerd. Meestal stonden er teams of individuele spelers op afgebeeld. Een ander substantieel deel was overwegend humoristisch van aard. Dat impliceerde overigens niet automatisch leuk.
Op de een of andere wijze slagen de ontwerpers/ tekenaars er iets te vaak in om cricket als vorm van slapstick te presenteren. Dat levert een onafzienbare reeks struikelpartijen, vormen van (on)bedoeld geweld, goed- en kwaadaardige sukkels, kortom een staalkaart van sociaal of politiek misvormden en andere onderbroekenlol op. Maar tussen het kaf zit ook glanzend koren.
De kaarten van Lawson Wood ( zie 'Prehistoric Pastimes' in How's That! nr.6 ) en Tom Browne vormen telkens een klasse apart.
KLIK OP AFBEELDING OM TE VERGROTEN
Tom Browne, die de ansichtkaart van deze keer tekende, werd in 1870 in Nottingham geboren. Hij verdiende zijn geld aanvankelijk als loopjongen voor een hoedenfirma, volgde vervolgens een grafische opleiding en daar bleek hoe verduiveld goed hij kon tekenen. Zijn eerste strip, getiteld 'He knew how to do it' wordt dan ook al snel in het tijdschrift 'Scraps' geplaatst. Hij verdient er 30 shilling mee.
Rond 1890 zijn de strips van Browne mateloos populair. Ze verschijnen o.a. in Punch en Browne wordt geprezen voor zijn 'bold drawing style'. In het huidige jargon zou je kunnen stellen, dat hij avant la date een vertegenwoordiger van 'de klare lijn' was. ( vergelijkbaar met tekenaars als Hergé van Kuifje en Joost Swarte, bedenker van de term 'klare lijn' ).
Het meest bekend werd Browne echter door hèt whisky-logo aller tijden te ontwerpen: The strutting monocled character Johnny Walker! Er is een ansichtkaart in omloop geweest waarop Johnny W. geen wandelstok, geen fles whisky, maar een cricketbat draagt. Ik ben nog steeds naar die kaart op zoek.
Out First Ball. "Great Snakes! How did that happen?" valt weliswaar onder de categorie sukkels op en rond het cricketveld, maar de brede alles begrijpende glimlach van de wicketkeeper ( mooie sweater trouwens ), een ervaren rot zonder legguards, maakt alles meer dan goed. En deze eeuwige nummer 11, met maar één handschoen aan en een prachtig, geolied, wilgehouten Len Hutton bat in zijn blote hand, feilloos neergezet door Tom Browne, verveelt nooit.
Dat cricketansichten hun weg naar het buitenland vaak vonden om Engelse stereotypen te benadrukken, wordt ook dit keer aan de adreszijde bewezen.
KLIK OP AFBEELDING OM TE VERGROTEN
Daar vraagt de afzender op 3 april 1911 vanuit Londen aan juffrouw Madeleine Guignot, die daar de volgende(!) dag in Auxerre al over kon nadenken: " Hoe vind je die 2 elegante jonge kerels? Ware toonbeelden van de sportieve Engelse jeugd?
Tom Browne leefde toen helaas niet meer. Hij overleed in 1910 op 39-jarige leeftijd en werd met militaire eer begraven.
Tom Matena
Mededeling: Stetson hoed
Na de wedstrijd tegen ACC op zondag 23 juni heb ik mijn geliefde Stetson hoed op VRA laten liggen. Wie heeft hem gezien of misschien per abuis meegenomen?
Harry Oltheten
0644161927
