Clubblad Amsterdamse Sportvereniging VRA
How's That verschijnt tijdens het cricketseizoen wekelijks
Voorwoord
VRA griste zondag een nederlaag uit de kaken der overwinning en dat was geen prettig gezicht. Heel lang leek er geen vuiltje aan de lucht. De run rate voor VCC groeide tot ver boven de tien en in de laatste over had VRA 16 runs om mee te spelen. Het bleek niet genoeg. De eerste bal van Peter was een wide en de rest was rubbish. Onthutst reed ik enkele minuten na afloop van de wedstrijd naar huis. Dit mocht je beslist wel een afgang noemen en naarmate ik me verder van het strijdtoneel verwijderde, rees steeds prangender de vraag: hoe kon het zover komen? Het antwoord liet niet lang op zich wachten. Juist op de beslissende momenten mist VRA een strike bowler, een man die druk op de ketel zet, en ook een vileine spinner erbij zou geen overbodige luxe zijn. Nu is het veel te veel een zoeken naar de man die in godsnaam ook nog tien overtjes moet vullen. Natuurlijk gold voor afgelopen zondag het missen van Quirijn als excuus, maar dan nog. Alleen Haseeb wist te overtuigen de rest werd probleemloos weggeslagen. En ook over het batten valt wel een kritische noot te kraken. Net als zoveel ander keren waren het slechts twee spelers die de kar trokken. Het is VRA’s geluk geweest dat dit in de meeste wedstrijden het geval is geweest, anders had het er wel heel somber uitgezien. Feit blijft dat afgezien van de schaarse batslieden die afkwamen de rest het vaak collectief af liet weten.
Waarom deze opmerkingen van een trouwe supporter die dit seizoen alle wedstrijden min een volgde? Enkel en alleen omdat het volgende seizoen anders moet. Er zullen versterkingen moeten komen willen we niet roemloos onderaan komen te bengelen. We hebben vele maanden om daaraan te werken, dus wat let ons.
Harry Oltheten
VRA 1- VCC 1
Zondag 18 augustus 2019 (43 overs)
VRA: 218 voor 7
VCC: 219 voor 7
VCC wint met drie wickets
Een volstrekt onnodige nederlaag
In deze een na laatste wedstrijd van het seizoen liet opener Vikram weer eens zien welk een uitzonderlijk talent er in hem schuil. Net als een week ervoor tegen Quick bouwde hij zijn innings uiterst zorgvuldig op en het was dan ook jammer dat de teller nu bij 51 stopte. Na hem nam Peter het stokje over. Hij kwam in no time tot een fraaie 87 not out en bracht zijn team tot een aanvaardbare score van 218 voor 7. Hierbij moet weer eens worden aangetekend dat Vikram en Peter danig in de steek werden gelaten door hun teamgenoten die maar tot heel kleine bijdragen kwamen.
Nadat Haseeb snel drie wickets had genomen leek een VRA-overwinning slechts een kwestie van tijd, maar het pakte anders uit. Het bowlen werd allengs sloppier en het fielden minder verzorgd. VCC’s nummer 4 Smit rook bloed en scoorde in een zodanig tempo dat het op het terras steeds stiller werd. In de laatste over moest VCC nog 16 runs scoren en dat deed het, mede doordat Peter, zacht gezegd, wel eens een betere over heeft gebowld. Al met al een volstrekt onnodige nederlaag, die heel VRA1 zich danig mag aanrekenen.
VRA - HBS (T20)
16 augustus 2019 bij Quick (Hg)
VRA: 115 voor 9 (all out)
HBS: 119 voor 2
HBS wint met 8 wickets
Een miezerig partijtje cricket
De voortekenen waren niet gunstig. Met moeite waren er tien man bijeengeschraapt om in deze kwartfinale van de twenty20 competitie voor VRA aan te treden. De onzen bakten er dan ook weinig van. Het allereerste begin was nog wel veelbelovend met Ben on fire, maar toen hij na 26 runs was verdwenen, was het behelpen geblazen. Het was dat Tom Long het einde van de procedures nog wat ophield (31 not out) anders had VRA de honderd bij lange na niet gehaald (115 all out). Daarna was het genieten geblazen van een grandioze batting-exhibitie van Tobias Visee die geen enkel ontzag had voor de VRA-bowlerij en de ene na de andere boundary produceerde. Zijn 60 in 22 ballen was een innings om in te lijsten. En terwijl het grijs boven het Quick-veld af en toe een regendruppel losliet, dropen de VRA’ers na deze kansloze nederlaag af, met de staart tussen de benen.
Zomaar een mening
Het klinkt als het intrappen van een open deur, maar het zij hierbij toch nog maar eens gezegd. Om deel te nemen aan de Topklasse Competitie dien je over twee zaken te beschikken: een elftal en een veld. Zowel Quick (Hg) als HBS voldeed niet aan een van deze voorwaarden. Je zou denken dat als beide verenigingen geen veld hebben (er wordt in de zomer kunstgras aangelegd) de geplande thuiswedstrijd automatisch een uitwedstrijd wordt. De KNCB zag dat anders. Zo besloot HBS zijn thuiswedstrijd tegen VRA op het altijd gezellige tweede (kunstgras)veld van HCC te spelen en vond de twenty20 match tussen HBS en VRA plaats op het kunstgrasveld van Quick, een bijzonder vreemde zaak. Zo worden de clubs die zo gek zijn om dag en nacht bezig te zijn met hun grasvelden en wickets bepaald niet beloond door de KNCB die, zoals gezegd, de club die geen veld ter beschikking heeft niet uit laat spelen. Als dit zo doorgaat is het niet ondenkbaar dat de ‘grasclubs’ ermee stoppen. Ik ben benieuwd waar het Nederlands Elftal dan zijn wedstrijden zal gaan spelen. Wellicht in Dubai. De KNCB volgt hondstrouw alle richtlijnen van de ICC cover roze of witte ballen, gekleurde kleding en zwarte screens, maar zou zich ook eens moeten bekommeren om het oprukken van het kunstgras. Cricket op kunstgras is geen cricket. De KNVB wil zo snel mogelijk van het kunstgras in het betaalde voetbal af, een goed voorbeeld.
VRA 3 vs Bloemendaal 2: SHAN TAKES 9 WICKETS!
The penultimate game of the season and despite already sitting top of the table, only a win would do for VRA3 against Bloemendaal. Maximum points required to both remain in the title hunt and to put right the result of the corresponding fixture earlier in the year which we lost by 4 runs.
Early morning showers and some pretty gloomy forecasts indicated things may be all over before they began with any kind of rain affected result the worst possible outcome for us gaining promotion. But the 2nd field was deemed more than playable with only 30 minutes delay. Captain Mulder duly lost the toss again and they decided to have a bat, prompting one of the most remarkable bowling performances of 2019.
Beginning with our new favoured opening partnership of Jeroen (bowl a few medium/fast before my body breaks down) Mulder and Shan (toss it up and tease ‘em) Islam things were interestingly set for the #1 vs #3 in the league clash on a damp field.
The 2nd over of the match produced the 1st wicket and only bowled of the day, and quite literally the Shan show was up and running. Wicket number 2 came in his 3rd over, 3 in his 5th and wickets 4, 5, 6 plus 7 in consecutive overs, leaving him going into his 10th and final over with not too shabby figures of 7-16. The question of course on everyone’s lips “could he get the magic 10”. Ball 9.1 was a dot, ball 9.2 dismissed their no. 8, so now the equation was just 2 more wickets and 4 balls left in the spell. With the field brought nice and tight to keep the pressure on, no. 9 walked in and promptly back with a golden duck to his name. Now 9-16 and 3 balls left, and then the bomb shell of the day “sorry boys we’re one player short”. The carnage was over, he could do no more.
Personal best figures for Shan to go with the bonus news, he’d moved top in the leading wicket taker stakes jumping ahead of both Piotr and Marcus who had all but assumed that accolade was guaranteed to be contested between themselves for the last month or so. Both bowling regulars had been left kicking their heels fielding as only Jeroen (5 overs 0-24) and Ashir (5 overs 0-16) had turned their arm over from the other end.
1st innings summary: Shan x1 bowled, Shan + Piotr x4 catches, Shan + Jeroen x2 catches, Shan + Nick x1 catch and Shan + Prasuk x1 catch, all adding up to Bloemendaal AO for 61 in the 20th.
With a non-tea break agreed the innings turn around was quick and despite some drizzle falling the chase was on. Martijn and Marcus set about things in their typical fashion. Martijn falling caught behind in the 3rd over with just 4 runs to his name, but the good news was Marcus was seeing them big as the opening partnership also yielded 35 at a match busting 200% strike rate. Clearly dis-heartened and losing new balls every other ball as they disappeared over the slot and into the trees, it was done and dusted in the 5th over. Khalid 7no and Marcus “jug avoidance” Andrew hitting 48no.
2nd innings summary: Marcus “I don’t like to run when I can knock them out the park” returned his usual forceful display of 4 and 6 hitting knocking off the 62 in no time and keeping any running to minium.
Match summary: Convincing performance to maintain no. 1 position against what should have been a tougher opposition. Well done Shan for awesome bowling return and Marcus for usual power hitting. With guest appearance / special mention to Fred Cazius participation in the group app chat…
14.46 Fred C “Any update?”
14:47 Jeroen “Won”
14:47 Fred C “The toss?”
14:47 Jeroen “The game”
Says enough …
VRA 4 - HBS/Quick: A convincing win
It was an overcast conditions day set for the game between VRA4 and HBS/Quick team. VRA had its turn to bat first on the unpredictable lush green pitch. It looked like a stable start from VRA, when they lost their first wicket in the form of a runout in an unlucky manner. Arsal from VRA, started striking the ball quite nicely along with his partner Preet from the other end. It was a different strategy this day from VRA, to try and change few things and experiment a bit with the batting lineup. HBS looked quite good with their bowling effort and couple of awesome catches in the field to restrict VRA to 140 odd runs after picking 6 wickets at regular intervals. After that, Ashutosh from VRA walked in with his solid intent and held the innings along with Sam for their team. Marko from HBS tried to dry up the scoring rate of VRA, with his amazing spell of 3-43 in his 10 overs. After couple more wickets, it was time for Avnish to join the run scoring fiesta along with Ashutosh for VRA. Avnish, playing his captains innings made sure VRA is batting for the whole quota of 40 overs. Disturbed with passing showers in between, Ashutosh kept scoring with some exquisite shots on display and long distance sixes along with brilliant partnership with Avnish from the other end. Then came the moment, Ashutosh completing his century in style and Avnish hitting the final blows in the final over to complete his half century. It was batting fiesta on display from VRA which brought them to a final score of 400 plus runs in their 40 overs and setting a tough target for HBS.
The fiesta was not over yet, as Sameer started with a brilliant spell for his team claiming 5-12 runs in total in the second innings. After a major blow to start with, HBS struggled to build up on a real partnership with a huge total of 401 to be chased down. HBS kept on losing their wickets at regular intervals and brilliant team effort from VRA on the field. F. Meer and M. Veryl from HBS tried to put up on a good partnership but were out after scoring 70 odd runs in total between them. Finally HBS managed to score 114 runs before losing their last wicket leading to a comfortable and convincing win for team VRA. It was mostly one sided cricket match considering the statistics for VRA, but good effort and dedication displayed from both the sides. Kudos to both the teams for playing with spirit of the game and both teams getting ready to face each other next season.
The Kinsella Kid
Ooit werd ik wicketkeeper. Uit noodzaak, niet uit roeping.
Op een zomeravond in de vroege jaren ’60 betraden mijn vader en ik de historische velden aan de Schenkkade van de Haagse voetbalvereniging VUC.
( Bij latere cricketbezoeken aan Engeland met nadruk ‘We you see’ genoemd om misverstanden te voorkomen.)
Bij VUC kon je niet alleen voetballen, maar ook cricketen of honkballen. Voor het laatste was ik die avond gekomen. Zo’n mooie leren honkbalhandschoen had ik al, de rest zou beslist vanzelf gaan. Mooi niet! Er viel geen honkballer te bekennen, omdat er de avond daarop pas getraind zou worden. We liepen wel een geheel in het wit geklede man tegen het lijf, die een buitenmodel hutkoffer meezeulde en ons adviseerde met hem mee te lopen naar de achterste velden. Daar werd geoefend door de cricketers.
Cricket? Dat was toch veel saaier dan honkbal. Mij niet gezien! Maar aangezien mijn vader van mening was, dat wij die avond niet voor niets waren gekomen, had hij mij een half uur later aangemeld als lid van de cricketafdeling. De zaterdag daarop mocht ik al in actie komen: VCC uit. Zo’n half uur voor aanvang van mijn eerste cricketwedstrijd werd er een zéér korte fieldingpractice gehouden. Elke speler moest 3 ballen vangen om te bepalen wie de tijdens de training geblesseerde wicketkeeper zou vervangen. Een kwartier later bleek ik de uitverkorene te zijn. Beduusd trok ik een paar veel te grote keepinggloves aan, die decennia later de aanleiding vormden voor het begin van een verzameling cricketansichten.
KLIK OP AFBEELDING OM TE VERGROTEN
Deze kaart, waarop van alles te groot dan wel te klein is, was de eerste cricket ansichtkaart ( die keepinggloves!), die ik aanschafte. De kaart behoort tot de bekendste en meest verkochte in zijn soort, ondanks dat ( of doordat?) hij naar de kitsch neigt. Niet al te verre familie van het zigeunermeisje van Torino uit de zestiger jaren of de hertjes van Han van Meegeren, die beiden in tienduizenden huiskamers hingen of hangen.
De kaart met de kleine wicketkeeper maakt deel uit van een serie van zes ansichten, ontworpen door Edward Patrick Kinsella (1874 – 1936).
KLIK OP AFBEELDING OM TE VERGROTEN
V.l.n.r: 1.The Boss. 2.Good enough for his country. 3. The hope of his side. 4. Out! First ball. 5. How’s That? 6. The catch of the season.
Het kereltje, al snel ‘The Kinsella Kid’ genoemd, ontstond in 1906 naar aanleiding van een ontwerpopdracht voor een humoristische ansichtkaart. Hij werd een enorm succes en resulteerde in vergelijkbare ontwerpen voor voetbal, golf, tennis ( met een Kinsella Girl ) en….diabolo!
Tijdens WO I koos Kinsella voor een geavanceerder medium.Hij richtte samen met een collega The Kinsella & Morgan Film Company op. Zij maakten Kincartoons : ‘cartoons en live action shorts’, korte films voor het War Aim Comity, een organisatie, die verantwoordelijk was voor oorlogspropaganda in Engeland.
Dat soort activiteiten waren ontegenzeggelijk vele malen spannender dan de zoetsappige teksten, die de Jongejuffrouw Willy Dreyer in 1918 kreeg toegestuurd.
KLIK OP AFBEELDING OM TE VERGROTEN
Netjes schrijven, van oudsher een Hollandse deugd, was dit drietal wel toevertrouwd, maar wat zouden Tante Nel, oom Dik en met name Willy nou toch met cricket hebben gehad?
How’s That?!
Tom Matena
